امام صادق علیهالسلام:
کسى که زندگى را بر این بنا نهاده که معصیت کند و در پایان عمر توبه کند، در پى فریفتنِ کسى است که فریفته نمىشود و تلاش مىکند از لذّتهاى نقد بهره برد و به خود وعده مىدهد که در آینده توبه خواهد کرد، علاوه بر آن که به وعده وفا نخواهد کرد، زیرا رها شدن از رفاه و لذّت و انجام توبه، به ویژه در پیرى و ناتوانى بدن، امرى بس دشوار است؛ انسان در امان نیست که با پس انداختن توبه مرگش فرا رسد و بدون توبه از دنیا خارج شود؛ [این شخص] مانند کسى است که بدهکارى مدتدار بر عهدهٔ اوست و قدرت بر اداى دِین دارد، امّا همیشه آن را به تأخیر مىاندازد، تا زمان پرداخت فرا رسد، اما سرمایه، از دست رفته و قرض بر گردنش باقى است!!!
بحارالانوار ج۳ ص۸۳
نقل شده از کانال تلگرامی ahadisegoharbar@
https://s8.uupload.ir/files/amoozesh88_2e8n.jpg
اَللهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها وَ السِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ
خداوندا به مقدار علمِ بی پایانت بر فاطمه و پدرش و شوهرش و فرزندانش و رازی که در او قرار داده شده، صلوات و درود بفرست