حمزه شمشیر بُرّان اسلام (قدرت نظامی) و جعفر زبان گویای اسلام (قدرت رسانه‌ای) بود

امام باقر علیه السلام درباره حوادث بعد از شهادت پیامبر فرمودند:

به خدا سوگند اگر حمزه و جعفر در صحنه مى‌بودند آن دو نفر به خلافت دست نمى‌یافتند، و اگر آن دو شاهد کارهاى آن‌ها (اولی و دومی) بودند، از میان بر مى‌داشتندشان. (الکافی، جلد۸، صفحه۱۸۹)

حمزه شمشیر بُرّان اسلام (قدرت نظامی) و جعفر زبان گویای اسلام (قدرت رسانه‌ای) بود. دو چیزی که علی به آن نیاز داشت. کسی که از حق بگوید و کسی که از حق دفاع کند.

ویژه شهادت حضرت حمزه

https://imgurl.ir/uploads/d0612_mazhabi4.jpg

https://imgurl.ir/uploads/i2884_mazhabi3.jpg

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

اَللهُمَّ بَارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا بَارَکتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم درود فرستادی، راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.
خداوندا بر محمد و آل محمد برکت نازل فرما، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم برکت نازل فرمودی، به راستی که تو ستوده شده و بزرگواری

۱۵ شوال به مناسبت سالروز شهادت حضرت حمزه (علیه السلام)

به مناسبت سالروز شهادت حضرت حمزه
۱۵ شوال

سالروز جنگ احد و شهادت حمزه‌، عموی بزرگوار پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) است. نخستین بار لقب سیدالشهدا، از سوی رسول‌ خدا (صلی الله علیه و آله) به حمزه ‌بن ‌عبدالمطلب، که در جنگ اُحد به شهادت رسید، عطا شد و از آن‌ پس از حمزه با لقب سیدالشهدا یاد می‌شد.

حمزه به سبب ایمان بالا و سابقه درخشان، در حمایت از اسلام، یاری و دفاع از شخص رسول‌ خدا (صلی الله علیه و آله) همواره مورد توجه و علاقه ایشان بود. ایثار و فداکاری‌های حمزه و همچنین شجاعت فوق‌العاده او در تاریخ اسلام مشهور است. همچنان که در جنگ اُحد نیز صحنه‌هایی از این ایمان و ایثار و شجاعت و دلاوری را به نمایش گذاشت. در کنار این فضایل، چگونگی شهادت او و اوج غربت و مظلومیت او نیز در میان شهیدان اُحد و قبل و بعد از آن کم‌ نظیر بوده است.گویا با توجه به موارد فوق، حمزه، ملقب به سیدالشهدا گردید و بر سایر شهیدان والامقام اسلام برتری یافت. امامان شیعه نیز بر تکرار لقب سیدالشهدا برای حمزه‌ بن‌ عبدالمطلب تأکید می‌ورزیدند و همواره یکی از افتخارات و ارزش‌های والای معنوی خاندان رسول‌خدا را، انتسابشان به حمزه سیدالشهدا ذکر می‌کردند.

بدون شک حضرت حمزه (علیه السلام)، از محبوب‌ترین شخصیت‌هایی است که رسول گرامی اسلام (صلی‌الله علیه و آله) بیشترین محبت و علاقه را به آنان ابراز داشت و پیوسته فضیلت‌های آنان را برای همگان اعلام کرد. ابوالفرج اصفهانی در روایتی از رسول خدا (صلی الله علیه و اله) آورده که آن حضرت فرمود: «بهترین مردم، حمزه و جعفر و علی (علیه السلام) هستند». همچنین جابر بن عبداللّه انصاری می‌گوید: یکی از یاران ما صاحب فرزندی شد. پس خدمت پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) رسید و از ایشان پرسید چه نامی بر او بگذارد؟ حضرت (صلی الله علیه و آله) در پاسخ فرمود: «محبوب‌ترین نام‌ها را نزد من برای او انتخاب کن؛ نامش را حمزه بگذار»

نام حمزه که به معنای شیر ژیان است، به‌ حق آینه تمام نمای خصلت‌ها و منش‌های والای شخصیت حضرت حمزه می‌باشد.

کلمه «شهدا» جمع واژه «شهید» به معنای کشته در راه خداست. همچنین شهید و شهادت از ماده «شهد» به معنای گواهی، حضور و آگاهی آمده است؛ اما این‌ که چرا کشته راه خدا را شهید نامیده‌اند، چند جهت در کتب مربوط به این مباحث یادشده است که از آن جمله این مورد است که گفته‌اند آن‌که خدا و ملائکه شاهد جانبازی و فداکاری او و ناظر رفتن او به بهشت هستند، شهید خوانده می‌شود یا گفته‌ شده است شهید را از این‌ جهت شهید می‌گویند که هنگام کشته شدن بر روی زمین می‌افتد و زمین که یکی از گواهان قیامت است و «شاهده» از جمله نام‌های اوست، شاهد جانبازی اوست.

ماخذ:
ثواب الاعمال، الامالی شیخ صدوق
الاصابه متقی هندی و کنزل العمال سیوطی
السیره النبویه ابن هشام

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانی ertebat0bakhoda@

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

اَللهُمَّ بَارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا بَارَکتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم درود فرستادی، راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.
خداوندا بر محمد و آل محمد برکت نازل فرما، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم برکت نازل فرمودی، به راستی که تو ستوده شده و بزرگواری