دوازده‌ فضیلت‌ کوتاه‌ از‌ امیرالمومنین‌ علی‌ (علیه السلام)

دوازده‌ فضیلت‌ کوتاه‌ از‌ امیرالمومنین‌ علی‌ (علیه السلام)

1- حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام در هیچ جنگ و جهادی شرکت نکرد مگر این که پیروز برگشت.
طبرانی، معجم الاوسط 3/87

2- رسول خدا صلی الله علیه و آله می گفت: «عَلی اَشْجَعُ النّاسِ قَلْبا 

علی، شجاع ترین و قویدل ترینِ مردم است.» 
 ابن مغازلی، مناقب علی بن ابی طالب / 143 (188)

3- حریف را فقط با یک بار زدن می کشت و در حدیث است که:

«کانت ضرباتة وترا
ضربت شمشیر او همیشه تک ضرب بود.»
 ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه 1 / 20

4- پیامبر اسلام می گفت:

«علی سیفُ اللّه عَلی اَعْدائِهِ
علی، شمشیر خدا است که بر روی دشمنان خدا کشیده می شود.»
 شیخ صدوق، الامالی / 61

5- حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام بیشتر پیاده می جنگید و اگر هم سوار اسبی می شد، چندان برایش مهم نبود. 

به حضرتش گفته شد که چرا سوار اسب نمی شود؟ 
پاسخ داد: اسب یا برای تعقیب حریفی است که از میدان بگریزد و یا برای این است که کسی بخواهد خود بگریزد و من نه کسی هستم که پشت به دشمن کنم و بگریزم و نه کسی هستم که اگر کسی گریخت تعقیبش کنم. پس اسب را برای چه می خواهم؟
 ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب 3 / 298

6- حضرت زرهش تنها سینه اش را می پوشاند و هرگز پشت نداشت. 

از او پرسیدند که چرا زرهش پشت ندارد؛ آیا نمی ترسد که کسی از پشت به او ضربتی بزند؟ 
در پاسخ فرمود: من هرگز به دشمن پشت نمی کنم و از میدان نمی گریزم و خدا هرگز آن روز را نخواهد آورد.
ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه 20 / 280

7- شجاعت و استواری حضرت علی علیه السلام در جنگ ها چنان بود که هرگاه مشرکان و کافران او را در جنگ می دیدند به همدیگر وصیت می کردند مثل این که مرگ را با چشم خود دیده باشند.

ابن مغازلی، مناقب علی بن ابی طالب / 140 (109)

8- هرگاه که دو صف برای جنگ مقابل هم صف می کشیدند، مردم به یکدیگر می گفتند: 

ملک الموت در همان صفی باید باشد که علی با آن صف است و صف مقابل خواهی نخواهی باید خود را برای مرگ آماده کنند.
 راغب اصفهانی، المحاضرات 3 / 138

9- روزی یکی از سرداران سپاهش به او گفت که اگر اسب ها آشفتند و ما از همدیگر دور شدیم، تو را کجا بیابیم؟ در پاسخ فرمود: 

در همان جایی که از من دور شده اید. 
حاکی از این که در همین جایی که هستم خواهم بود.
ابشیهی، المستطرف 1 / 178 باب 41

10- وقتی که در جنگ جمل پرچم را به پسرش محمّد حنفیه داد، به او چنین فرمود: 

«کوه ها هم از هم بپاشند، 
تو از خود مپاش؛ 
دندان هایت را به هم بفشار؛ 
کاسه سرت را به خدا بسپار؛ 
پاهایت را چون میخ به زمین بکوب؛ 
به انتهای سپاهیان دشمن چشم بدوز؛ 
و از تنگ نظری و دون همّتی چشم بپوش؛ 
و بدان که پیروزی بی گمان پیش خداوندِ سبحان است.»
 نهج البلاغه، خطبه 11

11- حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام از نان دنیا به نان جو بسنده کرده بود و از نان گندم نمی خورد تا آنجا که مردم از تعجب می پرسیدند:

پسر ابوطالب با این غذا و خوراک اندک چگونه در کشتن هم آوردان و پهلوانان ناتوان نمی شود؟!
مولا علی علیه السلام در پاسخ فرمود: بدانید آن درختی را که در بیابان خشک می روید، 
شاخه اش سخت تر باشد. 
ولی سبزه ها و گیاهان خوش نما را پوست نازک تر باشد. 
آری خارها و بوته های صحرایی را آتشی افروخته تر باشد و خاموشی آنها دیرتر رخ دهد، ولی گیاهی که در ناز و نعمت روییده باشد، چون بیدی به هر بادی بلرزد
 نهج البلاغه، نامه 45

12 از سخنان آن حضرت است که می فرمود:

«وَ اللّه لَو تَظاهَرَتِ الْعَرَبُ عَلی قِتالی لَمّا وَلَّیتُ عَنها...  
به خدا سوگند اگر همه عرب ها پشت به پشت هم دهند و به جنگ با من بشتابند، هرگز از آنان روی برنتابم و اگر فرصتی دست دهد، به پیکار همه بشتابم.»

امام علی امیرالمومنین فضائل امیرالمومنین فضائل امام علی دوازده فضیلت امام علی دوازده فضیلت امیرالمومنین