فرامین حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام در روز اول محرم

فرامین حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام در روز اول محرم 

عَنِ الرَّیَّانِ بْنِ شَبِیبٍ قَالَ:‏ دَخَلْتُ عَلَى الرِّضَا علیه السلام فِی أَوَّلِ یَوْمٍ مِنَ الْمُحَرَّمِ فَقَالَ لِی: 

ریّان بن شبیب گفت: روز اوّل محرّم نزد حضرت رضا علیه السّلام رفتم. حضرت به من فرمود:

 
1) یَا ابْنَ شَبِیبٍ! إِنْ‏ کُنْتَ‏ بَاکِیاً لِشَیْ‏ءٍ فَابْکِ لِلْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ علیه السلام فَإِنَّهُ ذُبِحَ کَمَا یُذْبَحُ الْکَبْشُ وَ قُتِلَ مَعَهُ مِنْ أَهْلِ بَیْتِهِ ثَمَانِیَةَ عَشَرَ رَجُلاً مَا لَهُمْ فِی الْأَرْضِ شَبِیهُونَ. یَا ابْنَ شَبِیبٍ! إِنْ بَکَیْتَ عَلَى الْحُسَیْنِ علیه السلام حَتَّى تَصِیرَ دُمُوعُکَ عَلَى خَدَّیْکَ، غَفَرَ اللَّهُ لَکَ کُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتَهُ، صَغِیراً کَانَ أَوْ کَبِیراً، قَلِیلاً کَانَ أَوْ کَثِیراً.

اى ابن شبیب! اگر می خواهى برای چیزی گریه کنى، بر حسین بن على ابن ابی طالب علیهما السّلام گریه کن، زیرا او را همچون گوسفند ذبح کردند و هجده نفر از بستگانش را که روى زمین نظیر نداشتند، شهید کردند. اى ابن شبیب! اگر بر حسین بن علی علیه السلام گریه کنى به گونه‏ اى که اشک هایت بر گونه ‏هایت جارى شود، خداوند هر گناهى را که مرتکب شده باشى، چه گناه صغیره و چه گناه کبیره، چه گناه کم و چه گناه زیاد، خواهد بخشید. 
 

2) یَا ابْنَ شَبِیبٍ! إِنْ سَرَّکَ أَنْ تَلْقَى اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا ذَنْبَ عَلَیْکَ فَزُرِ الْحُسَیْنَ علیه السلام.

اى ابن شبیب! اگر دوست دارى پاک و بدون گناه به ملاقات خدا بروى، حسین بن علی علیه السلام را زیارت کن.
 

3) یَا ابْنَ شَبِیبٍ! إِنْ سَرَّکَ أَنْ تَسْکُنَ الْغُرَفَ الْمَبْنِیَّةَ فِی الْجَنَّةِ مَعَ النَّبِیِّ وَ آلِهِ صلّی الله علیه و آله فَالْعَنْ قَتَلَةَ الْحُسَیْنِ.

اى ابن شبیب! اگر دوست دارى با پیامبر اکرم و آل او صلوات الله علیهم در غرفه‏ هاى بهشت همراه باشى، قاتلان حسین بن علی علیه السلام را لعنت کن.
 

4) یَا ابْنَ شَبِیبٍ! إِنْ سَرَّکَ أَنْ تَکُونَ لَکَ مِنَ الثَّوَابِ مِثْلَ مَا لِمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ الْحُسَیْنِ علیه السلام فَقُلْ مَتَى مَا ذَکَرْتَهُ:‏ «یا لَیْتَنِی کُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیماً».

اى ابن شبیب! اگر دوست دارى ثوابى مانند ثواب کسانى که همراه حسین بن علىّ علیهما السّلام شهید شدند داشته باشى، هر گاه به یاد او افتادى بگو: «یا لَیْتَنِی کُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیماً» (اى کاش با آنان ‏بودم و به فوز عظیم می رسیدم).
 

5) یَا ابْنَ شَبِیبٍ! إِنْ سَرَّکَ أَنْ تَکُونَ مَعَنَا فِی الدَّرَجَاتِ الْعُلَى مِنَ الْجِنَانِ فَاحْزَنْ لِحُزْنِنَا وَ افْرَحْ لِفَرَحِنَا وَ عَلَیْکَ بِوِلَایَتِنَا فَلَوْ أَنَّ رَجُلًا تَوَلَّى حَجَراً لَحَشَرَهُ اللَّهُ مَعَهُ یَوْمَ الْقِیَامَة. 

اى ابن شبیب! اگر دوست دارى با ما در درجات عالى بهشت همراه باشى، در اندوه ما اندوهگین و در خوشحالى ما، خوشحال باش، و بر تو باد به ولایت ما، زیرا اگر کسى سنگى را دوست داشته باشد، خداوند در روز قیامت او را با آن سنگ محشور خواهد کرد.

(امالی صدوق، ص129-130)

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانی ertebat0bakhoda@

به تو از دور سلام

السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ اَبَداً؛ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ

سلام بر تو اى اباعبداللّه و بر جان هایى که به درگاهت فرود آمدند، از جانب من سلام خدا بر تو باد همیشه تا هستم و تا شب و روز باقى است و خدا زیارت شما را آخرین زیارت از سوى من قرار ندهد

السَّلامُ عَلَى الْحُسَیْن

سلام بر حسین

و عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْن

و بر على بن الحسین

و عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْن

و بر فرزندان حسین

و عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْن

و بر یاران حسین

هیچ بنده‌‌اى نیست که روز قیامت محشور شود مگر آن‌که چشمانش گریان است

امام صادق علیه السلام:

و هیچ بنده‌‌اى نیست که روز قیامت محشور شود مگر آن‌که چشمانش گریان است غیر از گریه‌‌کنندگان بر جدّم حضرت حسین بن على علیه‌السلام چه آن که ایشان در حالى که چشمانى روشن و باز دارند محشور مى‌‌گردند و آثار سرور و شادى در صورتشان نمایان مى‌‌باشد، مردم در فزع و ناراحتى بوده ولى ایشان از هر غم و محنتى در امان هستند، مردم متفرق و پراکنده و مضطرب بوده ولى ایشان در زیر عرش و سایه آن به یاد حسین علیه‌ السلام بوده و درباره آن جناب به گفتن حدیث مشغولند، از ناملایمات و ناراحتی‌هاى روز حساب هیچ خوف و هراسى ندارند.
به ایشان گفته مى‌‌شود: داخل بهشت شوید ولى آنها از ورود به بهشت امتناع نموده و مجلس ذکر حسین علیه‌ السلام را اختیار مى‌‌کنند، فرشتگان و حور‌العین به آنها پیغام مى‌‌دهند که ما با ولدان مخلّد مشتاق شما هستیم ولى ایشان از فرط سرور و نشاطى که در مجلس‌شان دارند سرشان را بالا نکرده و به آنها نمى‌‌نگرند.

کامل الزیارات النص صفحه 81

وقتی خبر ولادت سیدالشهداء علیه السلام به پیامبر صلی الله علیه وآله رسید، آن حضرت به خانه أمیرالمؤمنین علیه السلام آمدند. اسماء مولود را آورد وحضرت اذان و اقامه فرمودند. 

جبرئیل نازل شد وعرض کرد: "سلام خداوند برتو اى پیامبر، این نوزاد را بنام پسر کوچک هارون شبیر نام بگذار، که به عربى حسین گفته میشود. چرا که حضرت علی علیه السلام براى شما همچون هارون براى موسى است، جز آنکه شما خاتم پیامبران هستید." بعد از نامگذاری، ملائکه آسمانها فوج فوج برای تبریک وتهنیت به زمین آمدند و از خاک کربلا برای پیامبر آورده و بخاطر مصائب این مولود تسلیت وتعزیت نیز میگفتند.
فطرس و دردائیل و صلصائیل و ملائکه دیگری که سالها مورد غضب خداوند قرار گرفته بودند، به آن امام مظلوم پناه بردند و خود را به گهواره حضرت تبرک کردند و خداوند آنان را به مقام قبلى بازگردانید.

نقل شده از بزرگترین کانال سخنان امام علی ونهج البلاغه به نشانی raz_Nahjolbalagheh@ 

امشب فطرس بال شکسته اش را به گهواره سید الشهدا می کشد،

و من دخیل بسته ام بال و پر سوخته از معصیتم را به گوشه قبای وارث حسین علیه‌ السلام.
میدانم شفای مهربانیش در راه است...

ولادت ارباب دو عالم، حضرت امام حسین علیه السلام بر وارث مهربانیش و تمام محبان حضرتش مبارک باد.

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها وَ السِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ

خداوندا به مقدار علمِ بی پایانت بر فاطمه و پدرش و شوهرش و فرزندانش و رازی که در او قرار داده شده، صلوات و درود بفرست