درخشش پنجمین نور ایزدى

درخشش پنجمین نور ایزدى

صفیه ، دختر عبدالمطلب گوید:

هنگامى که حسین (علیه السلام) تولد یافت ، رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله) فرمود: اى عمه ! نوزادم را نزد من بیاور، که خداوند او را نظیف و تمیز گردانیده است.

هنگامى که نوزاد را خدمت پیامبر خدا آوردم ، حضرت او را تحویل گرفت ؛ و زبان خود را در دهان نوزاد قرار داد و نوزاد آن را همچون شیر و عسل مى مکید و میل مى نمود؛ و سپس حضرت رسول در گوش راست نوزادش اذان ؛ و در گوش چپش اقامه گفت.

پس از آن ، جبرئیل علیه السلام نازل شد و اظهار داشت :اى محمد! خداوند متعال تو را سلام مى رساند و مى فرماید: نام این نوزاد را ((حسین ))، همچون ((شُبیر)) فرزند هارون قرار ده.

و روز هفتم ولادت ، حضرت رسول (صلّى اللّه علیه و آله) براى نوزاد دو گوسفند عقیقه و قربانى نمود، همچنین موهاى سر نوزاد را تراشید و هم وزن آن به فقراء، نقره صدقه داد و فرمود: در همین روز هفتم سنت ختنه را جارى کنید.

امام جعفر صادق (علیه السلام) فرمود: زمانى که حضرت اباعبداللّه الحسین (سلام اللّه علیه) تولد یافت ، خداوند به خازن دوزخ خطاب نمود: به احترام نوزاد محمد (صلّى اللّه علیه و آله) آتش را بر اهلش خاموش گردان ؛ و همچنین به مَلَک مسئول بهشت وحى فرستاد: به جهت نوزاد محمد (صلّى اللّه علیه و آله) بهشت را مزین گردان ؛ و نیز حورالعین را دستور بده تا خود را بیارایند و زینت بخشند.

(اعیان الشّیعة : ج 1، ص 562 - 510، بحارالا نوار:، ج 43، ص 240 و 243.)

تولد امام حسین علیه السلام و اعیاد شعبانیه بر همه شیعیان مبارک باد

نقل شده از کانال تلگرامی راز قران به نشانی raz_quran@

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ حَتَّی لا یَبْقَی مِنْ صَلَوَاتِکَ شَیْ‌ءٌ،

پروردگارا درود فرست بر محمد و آل محمد / تا اینکه از صلوات تو چیزی نماند

وَ ارْحَمْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ حَتَّی لا یَبْقَی مِنْ رَحْمَتِکَ شَیْ‌ءٌ،

پروردگارا رحمت فرست بر محمد و آل محمد / تا اینکه از رحمت تو چیزی نماند

وَ بَارِکْ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ حَتَّی لا یَبْقَی مِنْ بَرَکَاتِکَ شَیْ‌ءٌ،

پروردگارا برکت فرست بر محمد و آل محمد / تا اینکه از برکات تو چیزی نماند

وَ سَلِّمْ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ حَتَّی لا یَبْقَی مِنْ سَلامِکَ شَیْ‌ء

پروردگارا سلام فرست بر محمد و آل محمد / تا اینکه از سلام تو چیزی نماند

سابقه کشتار در تاریخ حرامزادگان صهیونیست

 سابقه کشتار در تاریخ حرامزادگان صهیونیست

وعن الشعبى عن عبد الله بن عمر انه کان بماء له فبلغه ان الحسین (ع) قد توجه الى العراق فجاء إلیه واشار علیه بالطاعة والانقیاد وحذره من مشاققة اهل العناد فقال یا عبد الله اما علمت ان من هوان الدنیا على الله ان راس یحیى بن زکریا (ع) اهدى الى بغى من بغایا بنی اسرائیل اما تعلم ان بنی اسرائیل کانوا یقتلون ما بین طلوع الفجر الى طلوع الشمس سبعین نبیا ثم یبیعون ویشترون کان لم یصنعوا شیئا فلم یعجل الله علیهم بل اخذهم بعد ذلک اخذ عزیز مقتدر ذى انتقام ثم قال له اتق الله یا أبا عبد الرحمن ولا تدعن نصرتی.

وقتی عبداللَّه بن عمر فهمید امام حسین (علیه السلام) قصد رفتن به سمت کوفه را دارد، به نزد آن ‌حضرت آمد تا حضرت‌شان را به اطاعت و فرمان‌برداری از رژیم اموی سفارش کند. 

امام در جواب وی فرمود: ‌ای پسر عمر! آیا نمی‌دانی که نشانه پستی دنیا در نزد خدا آن است که سر بریده حضرت یحیی (علیه السلام) به انسان آلوده و زشت‌کرداری از آلودگان بنی‌اسرائیل هدیه شد؟! آیا نمی‌دانی که بنی‌اسرائیل تا جایی پیش رفتند که بامدادان میان طلوع فجر تا طلوع خورشید هفتاد پیامبر الهی را به شهادت رساندند و سپس (بدون احساس زشتی و فاجعه این جنایت هولناک) به خرید و فروش پرداختند؛ چنان‌که گویی هیچ فاجعه‌ای به وجود نیاورده‌اند؟!» (مثیر الأحزان، جلد 1، ص 41)

نقل شده از کانال تلگرامی نابودی اسرائیل حسب سوره اسراء به نشانی twovadeh@

https://imgurl.ir/uploads/d614581_gaza3.jpg

عشق و لبخند و خشم و ستم و امید
و آوارگی و زندگی و وطن
در مجموع این عکس نهفته

اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَهَ وَ النَّصْر

خدایا بر محمد و آلش درود فرست و در فرج و عافیت و پیروزی ولیّت سرعت ببخش.

ولله بالله تالله نور خدا نه خاموش می‌شود و نه دچار انحراف می‌گردد

یک نکته مهم....

قیام امام حسین پس از ۱۴۰۰ سال
از ظلم و کید حجاج و هارون الرشید و منصور و ... عبور کرد و امروز در سراسر جهان فدایی دارد.

نگاه به دو تا منبر و چهارتا مداحی انحرافی نکنید، در زمان معاویه فقط در یک سال ۱۸۰۰ منبر برگزار شد و در سراسر این مجالس سب و لعن امیرالمومنین انجام می‌شد، حرم امام حسین بیش از ۱۰ بار توسط خلفای مختلف تخریب شد تا امروز به این شکل درآمده.

ولله بالله تالله نور خدا نه خاموش می‌شود و نه دچار انحراف می‌گردد.

آن معدود منبری‌ها و مداحانی که جهت وعظ و روضه را به سمت تخریب نظام و تطهیر فواحش به اسم تعظیم قیام حسینی تغییر می‌دهند، احتمالا خود بهتر می‌دانند پیش از انقلاب و در زمان پهلوی همزمان با عاشورای حسینی با خرج دربار جشن‌ ۲۵۰۰ ساله برگزار می‌شد و نمایش مکشوف جنسی اجرا می‌گردید.

حتما می‌دانند در همین امسال و سال‌های قبل قرار بود همزمان در چندین هیأت انفجار و کشتار خونینی اتفاق بی‌افتند، همین دیروز در یک کیلومتری حرم بی‌بی دو عالم حضرت زینب انفجاری بزرگ رخ داد و چندین نفر شهید و زخمی شدند.

برای دشمن اهل بیت فرقی نمی‌کند شما هیأتی سکولار هستید یا مذهبی صورتی و یا فرقه شیرازی!

آن منبری و مداح حتما می‌دانند که اگر این نظام مقدس و سپاه بدون مرز قدس نبود الآن نه اثری از مضاجع شریف اهل بیت در سوریه و عراق بود و نه حتی امامزاده یا مسجد شیعی ای که در آن عزاداری کنند.

لذا دوستان توجه کنید هر صدایی که از بلندگوی هیات بیرون می‌آید حتی اگر ذکر مبارک حسین باشد، لزوما حق و حقیقت نیست!

اجر همه دوستان با سید و سالار شهیدان 

نقل شده از کانال تلگرامی سپاه سایبری ایران به نشانی sepah_cyberi_iran@

اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِیَهَ وَ النَّصْر

خدایا بر محمد و آلش درود فرست و در فرج و عافیت و پیروزی ولیّت سرعت ببخش.

وقایع دهه نخست ماه محرم

وقایع دهه نخست ماه محرم 

روز 1  

امام حسین (علیه السلام) در راه کربلا

روز 2  

ورود کاروان به کربلا

روز 3 

- ورود سپاه عمر بن سعد به کربلا

- نامه امام حسین (علیه السلام) برای اهل کوفه

روز 4

- سخنرانی عبیدالله ابن زیاد در مسجد کوفه

- صدور فتوای قتل امام حسین (علیه السلام) توسط شریح قاضی

روز 5

کارشکنی ابن زیاد در مسیر پیوستن مردم به امام حسین (علیه السلام)

روز 6

- یاری طلبی حبیب بن مظاهر از بنی اسد

- نخستین محاصره فرات در کربلا

- تراکم لشکر یزید در کربلا

روز 7

- دیدار امام حسین (علیه السلام) با عمر بن سعد

- بستن آب فرات بر روی کاروان امام حسین (علیه السلام)

روز 8

قحط آب در کاروان امام حسین (علیه السلام)

روز 9

- محاصره خیمه ها در کربلا

- فرستادن امان نامه برای فرزندان ام البنین

- درخواست تاخیر جنگ از طرف امام حسین (علیه السلام)

- آمدن لشکر تازه نفس به کربلا

- خطابه امام حسین (علیه السلام) برای اصحابش

روز 10

- آغاز نبرد و شهادت اصحاب و اهل بیت

- نماز ظهر عاشورا

- شهادت امام حسین (علیه السلام)

- غارت خیمه های سپاه امام حسین (علیه السلام)

https://s8.uupload.ir/files/amoozesh199_fy3.jpg

منبع : کانال تلگرامی روزنامه رسالت به نشانی Resalatplus@

به تو از دور سلام

السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ اَبَداً؛ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ

سلام بر تو اى اباعبداللّه و بر جان هایى که به درگاهت فرود آمدند، از جانب من سلام خدا بر تو باد همیشه تا هستم و تا شب و روز باقى است و خدا زیارت شما را آخرین زیارت از سوى من قرار ندهد

السَّلامُ عَلَى الْحُسَیْن

سلام بر حسین

و عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْن

و بر على بن الحسین

و عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْن

و بر فرزندان حسین

و عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْن

و بر یاران حسین

اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی شَفَاعَةَ الْحُسَیْنِ یَوْمَ الْوُرُودِ وَ ثَبِّتْ لِی قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَکَ مَعَ الْحُسَیْنِ وَ أَصْحَابِ الْحُسَیْنِ الَّذِینَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَیْنِ علیه السلام‏ 

خدای من، شفاعت حسین را در روز ورود (روز قیامت) نصیبم بدار و گام های حقیقی‌ام را همراه با امام حسین و یارانِ او که خونشان را فدای حسین کردند، در نزد خود ثابت و محکم بدار.

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

اَللهُمَّ بَارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا بَارَکتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم درود فرستادی، راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.
خداوندا بر محمد و آل محمد برکت نازل فرما، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم برکت نازل فرمودی، به راستی که تو ستوده شده و بزرگواری

وقایع روز هشتم محرم سال61 هجری قمری

وقایع روز هشتم محرم سال61

در روز هشتم محرم امام حسین علیه السلام و اصحابش از تشنگی سخت آزرده خاطر شده بودند؛ 
بنابراین امام علیه السلام کلنگی برداشت و در پشت خیمه ها به فاصله نوزده گام به طرف قبله، زمین را کَند.

آبی گوارا بیرون آمد و همه نوشیدند و مشکها را پر کردند، سپس آن آب ناپدید شد و دیگر نشانی از آن دیده نشد. 

هنگامی که خبر این ماجرا به عبیداللّه بن زیاد رسید، پیکی نزد عمر بن سعد فرستاد که: به من خبر رسیده است که حسین چاه میکَند و آب بدست میآورد. 

به محض اینکه این نامه به تو رسید، بیش از پیش مراقبت کن که دست آنها به آب نرسد و کار را بر حسین علیه السلام و یارانش سخت بگیر. عمر بن سعد دستور وی را عمل نمود.

در این روز "یزید بن حصین همدانی" از امام علیه السلام اجازه گرفت تا با عمر بن سعد گفتگو کند. 

حضرت اجازه داد و او بدون آنکه سلام کند بر عمر بن سعد وارد شد؛ عمر بن سعد گفت: ای مرد همدانی! چه چیز تو را از سلام کردن به من بازداشته است؟مگر من مسلمان نیستم؟

گفت: اگر تو خود را مسلمان میپنداری پس چرا بر عترت پیامبر شوریده و تصمیم به کشتن آنها گرفته ای و آب فرات را که حتی حیوانات این وادی از آن مینوشند از آنان مضایقه میکنی؟

عمر بن سعد سر به زیر انداخت و گفت: ای همدانی! من میدانم که آزار دادن به این خاندان حرام است، من در لحظات حساسی قرار گرفته ام و نمیدانم باید چه کنم؛ آیا حکومت ری را رها کنم، حکومتی که در اشتیاقش میسوزم؟
و یا دستانم به خون حسین آلوده گردد، در حالی که میدانم کیفر این کار، آتش است؟

ای مرد همدانی! حکومت ری به منزله نور چشمان من است و من در خود نمیبینم که بتوانم از آن گذشت کنم.

یزید بن حصین همدانی بازگشت و ماجرا را به عرض امام علیه السلام رساند و گفت: عمر بن سعد حاضر شده است شما را در برابر حکومت ری به قتل برساند.

امام علیه السلام مردی از یاران خود را نزد ابن سعد فرستاد و از او خواست تا شب هنگام در فاصله دو سپاه با هم ملاقاتی داشته باشند.

شب هنگام امام حسین علیه السلام با 20 نفر و عمر بن سعد با 20 نفر در محل موعود حاضر شدند.
امام حسین علیه السلام به همراهان خود دستور داد تا برگردند و فقط برادر خود "عباس" و فرزندش "علی اکبر" را نزد خود نگاه داشت. 
عمر بن سعد نیز فرزندش "حفص" و غلامش را نگه داشت و بقیه را مرخص کرد.

در این ملاقات عمر بن سعد هر بار در برابر سؤال امام علیه السلام که فرمود: آیا میخواهی با من مقاتله کنی؟ عذری آورد.
یک بار گفت: میترسم خانه ام را خراب کنند! امام علیه السلام فرمود: من خانه ات را میسازم.
ابن سعد گفت: میترسم اموال و املاکم را بگیرند! فرمود: من بهتر از آن را به تو خواهم داد، از اموالی که در حجاز دارم.
عمر بن سعد گفت: من در کوفه بر جان افراد خانواده ام از خشم ابن زیاد بیمناکم و میترسم آنها را از دم شمشیر بگذراند.

حضرت هنگامی که مشاهده کرد عمر بن سعد از تصمیم خود باز نمیگردد، از جای برخاست در حالی که میفرمود: تو را چه میشود؟ خداوند جانت را در بسترت بگیرد و تو را در قیامت نیامرزد.
به خدا سوگند! من میدانم که از گندم ری نخواهی خورد!

ابن سعد با تمسخر گفت: جو ما را بس است.
پس از این ماجرا، عمر بن سعد نامه ای به عبیداللّه نوشت و ضمن آن پیشنهاد کرد که حسین علیه السلام را رها کنند؛
 چرا که خودش گفته است که یا به حجاز برمیگردم یا به مملکت دیگری میروم.

عبیداللّه در حضور یاران خود نامه ابن سعد را خواند، "شمر بن ذی الجوشن" سخت برآشفت و نگذاشت عبیداللّه با پیشنهاد عمر بن سعد موافقت کند...
ادامه دارد...

منابع

کشف الغمه،ج2،ص47

بحارالانوار،ج44،ص388
ارشاد،شیخ مفید،ج2،ص82

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانی ertebat0bakhoda@

به تو از دور سلام

السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ اَبَداً؛ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ

سلام بر تو اى اباعبداللّه و بر جان هایى که به درگاهت فرود آمدند، از جانب من سلام خدا بر تو باد همیشه تا هستم و تا شب و روز باقى است و خدا زیارت شما را آخرین زیارت از سوى من قرار ندهد

السَّلامُ عَلَى الْحُسَیْن

سلام بر حسین

و عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْن

و بر على بن الحسین

و عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْن

و بر فرزندان حسین

و عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْن

و بر یاران حسین