پاداش احیا در شب های سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم ماه رجب و روزه روزهای آن

پاداش احیا در شب های سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم ماه رجب و روزه روزهای آن

رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود:

هر کس سه روز سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم ماه رجب را روزه بگیرد و شب های این روزها را به شب زنده داری بپردازد، از دنیا خارج نمی شود مگر با توبه نصوح، و به ازای هر روزی که روزه گرفته باشد هفتاد گناه کبیره وی آمرزیده می شود ؛ هفتاد حاجت وی در هنگام فزع اکبر، هفتاد حاجت وی در هنگام خروج از قبر، هفتاد حاجت وی در هنگام سنجش اعمال در موقف میزان، و هفتاد حاجت وی در موقف عبور از صراط برآورده خواهد شد. (إقبال ‏الأعمال، ص156)

چرا دوره زمانی، از شب سیزدهم تا غروب پانزدهم هر ماه را ایام البِیض، نامیده اند؟

به سه روز سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم هر ماه قمری، ایام‌البیض گفته می شود. در روایت ذیل، دلیل این نامگذاری و اهمیت این ایام در هر ماه بیان شده است.

زر بن حبیش میگوید: از ابن‌مسعود راجع به ایام‌البیض سؤال کرده و گفتم: سبب نامیدن این ایام به «ایام‌البیض» چیست و چه شنیده‏ اى؟ ابن‌مسعود گفت: از نبى اکرم صلى‌ الله‌ علیه‌ و‌ آله شنیدم که میفرمود: هنگامى که حضرت آدم علیه‌السلام عصیان پروردگارش را نمود، منادى از عرش ندا داد: اى آدم! از جوار رحمت من بیرون شو، زیرا کسى که عصیان مرا کند در جوار من جای نخواهد داشت. حضرت آدم گریست و فرشتگان نیز گریستند، پس حق عزّوجل جبرئیل را نزد حضرت آدم فرستاد. جبرئیل حضرت آدم را در حالى که سر تا پا سیاه شده بود به زمین فرود آورد. فرشتگان وقتى حضرت آدم علیه‌السلام را با این هیئت دیدند به ضجّه در آمده و گریستند و سخت نالیده و به درگاه حق تعالى عرضه داشتند: پروردگارا! مخلوقى را آفریدى و از روح خود در او دمیدى و فرشتگانت را به سجده کردنش امر نمودى، حال با یک گناه رنگ سفیدش را به سیاهى مبدل فرمودى! منادى از آسمان ندا کرد: ای آدم! امروز را براى پروردگارت روزه بگیر. حضرت آدم علیه‌السلام آن روز را که موافق با روز سیزدهم از ماه بود روزه گرفت، پس یک سوم از سیاهى حضرت آدم محو و زائل گشت. سپس منادى در روز چهاردهم نداء کرد: امروز را براى پروردگارت روزه بگیر. حضرت آدم علیه‌السلام آن روزه را هم روزه گرفت و یک سوم دیگر از سیاهى زائل گردید. روز پانزدهم باز منادى نداء کرد و حضرتش را به گرفتن روزه دعوت نمود. حضرت آدم آن روز را هم روزه گرفت و یک سوم دیگرش نیز سفید گشت ‏و بدین ترتیب تمام سیاهى او زائل گردید، و به همین دلیل این ایام به ایام ‌البیض موسوم شد، زیرا در همین ایام حق تعالى سفیدى حضرت آدم را به وى بازگرداند. سپس منادى از آسمان ندا کرد: اى آدم! این سه روز را براى تو و فرزندانت قرار دادم. کسى که این ایام را در هر ماه روزه بدارد گویا تمام دهر را روزه گرفته است.(بحارالأنوار، ج 97، ص97به نقل از علل الشرایع) 

نقل شده از کانال تلگرامی قُــرآنِ کـَـریــم به نشانی quran_karimee@

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّـل فَـرَجَهُم

عرفه چیست؟ و در عرفه چه باید کرد؟

عرفه چیست؟ و در عرفه چه باید کرد؟

فردا نهم ذی الحجه روز عرفه است. خداوند متعال در این روز به سه مکان و سه گروه از انسانها، توجه ویژه دارد:
 
1. کربلا و زائران امام حسین (علیه السلام).
 
2. صحرای عرفات (در نزدیکی مکه) و حجاج بیت الله.
 
3. هر جا از دنیا که دستی به سوی او بلند شود و دلی بشکند.
  
 
چرا «عرفه»؟
 
ـ آنگاه که جبرئیل (علیه السلام) مناسک حج را به حضرت ابراهیم (علیه السلام) می آموخت، چون به عرفه رسید به او گفت : «عرفت؟» یعنی «یاد گرفتی؟» و او پاسخ داد آری. لذا به این نام خوانده شد.
 
ـ وجه دیگر اینکه مردم از این جایگاه و در این سرزمین به گناه خود اعتراف می کنند.
 
ـ بعضی دیگر هم آن را جهت تحمل صبر و رنجی میدانند که برای رسیدن به آن باید متحمل شد ؛ چرا که یکی از معانی «عرف» صبر و شکیبایی و تحمل است.
 
  
حضرت آدم (علیه السلام) در عرفات
 
مطابق روایتی از امام صادق (علیه السلام)، وقتی جد اعلای ما حضرت آدم (علیه السلام) از باغ بهشتی به زمین فرود آمد، چهل روز هر بامداد بر فراز کوه صفا با چشم گریان در حال سجده بود. جبرئیل (علیه السلام)، فرود آمد و پرسید:
 
ـ چرا می گریی، ای آدم؟
 
ـ چرا نگریم در حالیکه از جوار خداوند به این دنیا فرود آمده ام؟
 
ـ به درگاه خدا توبه کن و بسوی او بازگرد.
 
ـ چگونه؟
 
جبرئیل در روز هشتم ذیحجه آدم را به مِنی برد، آدم شب را در آنجا ماند و صبحگاهان عازم صحرای عرفات شد. جبرئیل هنگام خروج از مکه، احرام بستن و لبیک گفتن را به او آموخت و چون عصر روز عرفه فرا رسید، آدم را به غسل فرا خواند و پس از نماز عصر، او  را به وقوف در عرفات دعوت کرد و کلماتی را که از پروردگار دریافت کرده بود به وی تعلیم داد، این کلمات عبارت بودند از:
 
سبحانک اللهم و بحمدک
 
لا اله الا انت
 
علمت و ظلمت نفسی
 
واعترفت بذنبی
 
اغفر لی انک انت الغفور الرحیم

 یعنی:
 
جز تو خدایی نیست
 
کار بدی کردم و بر خود ظلم نمودم
 
اینک به گناه خود اعتراف می کنم
 
مرا ببخش که تو بخشنده و مهربانی

آدم (علیه السلام) تا غروب آفتاب همچنان دعا میکرد  و با تضرع اشک می ریخت. وقتی که آفتاب غروب کرد همراه جبرئیل روانه مشعر شد و شب را آنجا گذراند. صبحگاهان در مشعر بپا خواست و به دعا پرداخت... تا اینکه سرانجام بخشیده شد ...
 
 
حضرت ابراهیم (علیه السلام) در عرفات
 
جبرئیل (علیه السلام) در صحرای عرفات، مناسک حج را به حضرت ابراهیم (علیه السلام) آموخت و حضرت ابراهیم (علیه السلام) در برابر او می فرمود: عَرِفتُ، عَرِفتُ (شناختم، شناختم).
 
  
پیامبر خاتم (صلی الله علیه و آله) در عرفات
 
دامنه کوه عرفات در زمان صدر اسلام، کلاس صحرایی پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) بود و بنا به گفته برخی مفسرین آخرین سوره قرآن در صحرای عرفات بر پیغمبر (صلی الله علیه و آله) نازل شد و پیغمبر آن را به مردم و شاگردانش تعلیم فرمود.
 
 رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) در چنین روزی سخنان تاریخی خود را در اجتماع عظیم و با شکوه حجاج بیان داشت:
 
... ای مردم سخنان مرا بشنوید! شاید دیگر شما را در این مکان ملاقات نکنم. شما به زودی بسوی خدا باز می گردید. در آن جهان به اعمال نیک و بد شما رسیدگی می شود. به شما توصیه می کنم هرکس امانتی نزد اوست به صاحبش برگرداند. 
 
ای مردم بدانید ربا در آئین اسلام ، حرام است. از پیروی شیطان بپرهیزید. به شما سفارش می کنم که به زنان نیکی کنید زیرا آنها امانتهای الهی در دست شما هستند و با قوانین الهی بر شما حلال شده اند.
 
... من در میان شما دو چیز به یادگار می گذارم که اگر به آن دو چنگ زنید گمراه نمی شوید، یکی کتاب خدا و دیگری سنت و (عترت) من است.
 
هر مسلمانی با مسلمان دیگر برادر است و همه مسلمانان جهان با یکدیگر برادرند و چیزی از اموال مسلمانان بر مسلمانی حلال نیست مگر اینکه آن را به رضایت به دست آورده باشد...

نقل شده از کانال تلگرامی داروخانه معنوی به نشانی Manavi_2@

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم وَالعَن اَعدَائَهُم اَجمَعین