حضرت رقیه (سلام الله علیها)، سند مظلومیت امام‌حسین (علیه السلام)

حضرت رقیه (سلام الله علیها) سفیر کوچکی است که تاثیر بزرگی در ماندگاری عاشورا دارد.

وقتی که حضرت رقیه (سلام الله علیها) در سال ۵۷ قمری به دنیا آمد، مدینه نور دیگری گرفت و خانه کوچک امام، گرمای تازه‌ای یافت. چند وقت بعد ام اسحاق درگذشت و حضرت رقیه (سلام الله علیها) از نعمت مادر محروم شد و به همین دلیل، امام حسین (علیه السلام) فرزندش را بزرگ کرد و همیشه به خواهر خود زینب (سلام الله علیها) سفارش می‌کرد که برای رقیه (سلام الله علیها) به عنوان مادر باشد و مهر و محبّت خود را در حق او تمام کند.
حضرت رقیه (سلام الله علیها) سفیر کوچکی است که تاثیر بزرگی در ماندگاری عاشورا دارد. زیرا او با دستان کوچک خود، صفحه‌ای زرین از تاریخ کربلا را به نگارش درآورد که جای جای آن نشان از وفاداری و شکیبایی و ارادت است و درواقع، شهادت حضرت رقیه (سلام الله علیها) تجلی گر صبر و شکیبایی خاندان رسالت است که هر بلایی را به جان می‌خرند تا امت را از جهالت و ظلم بیرون بیاورند و به همین منظور، تاریخ، چنین رویداد‌های تلخی را از یاد نمی‌برد. البته در این میان، ممکن است اختلافاتی در خصوص سن حضرت رقیه (سلام الله علیها) وجود داشته باشد، اما وجود گرانقدر ایشان در حادثه کربلا قطعی است و درمورد شهادت این طفل خردسال، اختلاف چندانی وجود ندارد.

حضرت رقیه (سلام الله علیها) و سجاده پدر
حجت الاسلام و المسلمین روح الله رحمانی مهر کارشناس مذهبی، گفت: گاهی اوقات حضرت رقیه (سلام الله علیها)، با دست‌های کوچکش سجاده امام حسین (علیه السلام) را باز می‌کرد و منتظر پدرش می‌نشست تا بیاید و در آن سجاده نماز بخواند و این دختر از رکوع و سجود پدرش لذت می‌برد. در کربلا، هر دفعه رقیه (سلام الله علیها)، سجاده امام حسین (علیه السلام) را موقع نماز باز می‌کرد و ظهر عاشورا هم طبق عادت همیشگی منتظر پدرش بود، ولی بعد از مدتی، شمر به خیمه آمد و رقیه (سلام الله علیها) را در کنار سجاده پدرش دید که سراغش را می‌گرفت، شمر ملعون در جواب به این سؤال حضرت رقیه (سلام الله علیها)، سیلی محکمی بر صورت وی زد.

منبع: خبرگزاری صدا و سیما

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّـل فَـرَجَهُم