دنیا مانند ماری است که پوستی نرم دارد اما زهری کشنده

دنیا، پیرزنی با صورت کبود در روز قیامت!

در روز قیامت دنیا را به شکل پیرزنی کبودروی، ارزق چشم، گراز دندان، کریه منظر و قبیح رخسار برای مردم مجسم می‌کنند و از اهل محشر می‌پرسند: 
آیا این پیرزن را می‌شناسید؟
می‌گویند: نعوذ باالله که ما او را بشناسیم!

خطاب می‌رسد: این همان دنیایی است که به آن تفاخر می‌کردید، به واسطه آن با یکدیگر حسادت می‌ورزیدید، دشمنی می‌کردید، قطع صله‌ رحم می‌کردید و بسیاری از گناهان دیگر را مرتکب می‌شدید.
پس دنیا را به جهنم می‌افکنند در حالی که فریاد می‌زند: 
خداوندا! پس کجایند پیروان و دوستان من؟
خداوند بلندمرتبه می‌فرمایند: دوستان او را هم به خودش ملحق سازید.

منابع: معراج‌السعادة، ص ۳۳۹ / محجة‌البیضاء، ج ۶، ص ۱۰

واقعا ارزش داره به خاطر این دنیا به هم خیانت کنیم؟

ارزش داره خدا رو فدای این دنیای بی‌وفا کنیم؟

در بی‌وفایی دنیا همین بس که این دنیا قبلا در دست دیگران بوده است و به ما رسیده و به زودی هم از دست ما خارج می‌شود و به دیگران می‌رسد.

نقل شده از کانال تلگرامی عالم پس از مرگ به نشانی Pas_As_Marg@

دنیای‌حرام در کلام مولا

امیرالمومنین علی علیه السلام:

برابر دنیا خویشتن دار و برابر آخرت دلباخته باشید. آن کس را که تقوا بلند مرتبت کرد خوار نشمارید، و آن را که دنیا عزیزش کرد گرامی ندارید. برق درخشنده دنیا شما را خیره نکند، و سخن ستاینده دنیا را نشنوید. به دعوت کننده دنیا پاسخ ندهید، و از تابش دنیا روشنایی نخواهید، و فریفته کالاهای گران قدر دنیا نگردید.

همانا برق دنیای حرام بی فروغ است، و سخنش دروغ، و اموالش به غارت رفتنی، و کالاهای آن تاراج شدنی است.

آگاه باشید! دنیای حرام چونان عشوه گر هرزه ای است که تسلیم نشود، و مرکب سرکشی است که فرمان نبرد، دروغگویی خیانتکار، ناسپاس حق نشناس، دشمنی حیله گر، پشت کننده ای سرگردان، حالاتش متزلزل، عزتش خواری، جدّش بازی و شوخی، و بلندی آن سقوط است.

نهج البلاغه، خطبه ۱۹

امام علی (علیه السلام) : دنیا مانند ماری است که پوستی نرم دارد اما زهری کشنده. پس از آنچه در دنیا برایت جاذبه دارد، روى بگردان زیرا آنچه از آن تو را همراهى مى کند، اندک کفنی است. دغدغه هاى دنیا را از خود، دور کن؛ چرا که به جدا شدن از آن و ناپایدارى حالاتش یقین دارى؛ آن گاه که با دنیا بیشترین انس را دارى، بیشترین ترس و حذر را از آن داشته باش زیرا که دنیادار، هر زمان که در آن به خوشى و لذتى اطمینان کرد، دنیا او را از آن خوشى به مشکلى کشاند، یا هرگاه انسى گرفت، اُنس او را تبدیل به تنهایى و وحشت کرد.

 

سفینه البحار ۳:۱۲۷

نقل شده از کانال تلگرامی راز نهج البلاغه به نشانی raz_Nahjolbalagheh@

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم وَالعَن اَعدَائَهُم اَجمَعین