زندگینامه امام باقر علیه السلام

زندگینامه امام باقر علیه السلام

حضرت ابوجعفر، باقر العلوم، در سوم صفر سال 57 هجری شهر مدینه تولد یافت. پدر ایشان علی بن الحسین، زین العابدین (علیه السلام) و مادرشان ام عبدالله، فاطمه، دختر امام حسن مجتبی (علیه السلام) می باشد.

نام آن حضرت محمد است. این نامی است که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) از دیر زمان برای وی برگزیده بود. برای امام باقر (علیه السلام) این القاب یاد شده است: باقر، شاکر، هادی، امین شبیه (به جهت شباهت آن حضرت به رسول خدا (صلی الله علیه و آله))

در منابع تاریخی، برای امام باقر (علیه السلام) دو همسر و دو «ام ولد» نام برده اند. همسران عبارتند از: ام فروة دختر قاسم بن محمد بن ابی بکر، ام حکیم دختر اسید بن مغیره ثقفی.

برای امام باقر (علیه السلام) هفت فرزند یاد کرده اند، پنج پسر و دو دختر؛ جعفر بن محمد الصادق (علیه السلام)، عبدالله بن محمد (او یگانه برادر امام صادق (علیه السلام) بشمار می آید که هم از ناحیه پدر و هم از ناحیه مادر با آن حضرت متحد است)، ابراهیم بن محمد، از ام حکیم، عبید الله بن محمد، از ام حکیم، علی بن محمد، زینب بنت محمد، این دو (یعنی زینب و علی) از یک مادرند که ام ولد بوده است. ام سلمه (مادر وی را نیز ام ولد دانسته اند). گروهی دیگر گفته اند: امام باقر (علیه السلام) دو دختر نداشته است، بلکه زینب و ام سلمه در حقیقت دو نام برای یک دختر است.

چگونگی شهادت

آن حضرت در سال 114 هجری، در سن 57 سالگی زندگی را به درود گفته که از این مدت سه یا چهار سال را در جوار جد بزرگوارش امام حسین (علیه السلام) و 34 سال و ده ماه یا 39 سال با پدرش و 19 یا مطابق قول دیگر 18 سال پس از پدرش زیسته است که همین مدت دوره امامت آن حضرت محسوب می شود. در روز هفتم ماه ذی الحجه سال 114 رحلت کرد.

منابع روایی و تاریخی علت وفات آن حضرت را مسمومیت دانسته اند، مسمومیتی که دستهای حکومت امویان در آن دخیل بوده است.

از برخی روایات استفاده می شود که مسمومیت امام باقر (علیه السلام) به وسیله زین آغشته به سم، صورت گرفته است، به گونه ای که بدن آن گرامی از شدت تأثیر سم بسرعت متورم گردید و سبب شهادت آن حضرت شد. در این که چه فرد یا افرادی در این ماجرای خائنانه دست داشته اند، نقلهای روایی و تاریخی از اشخاص مختلفی نام برده اند.

بعضی از منابع، شخص هشام بن عبد الملک را عامل شهادت آن حضرت دانسته اند.

بخشی دیگر، ابراهیم بن ولید را وسیله مسمومیت معرفی کرده اند.

قبر نورانی حضرت باقر علیه السلام، در شهر مدینه در قبرستان بقیع قرار دارد. هر سال، حاجیان زیادی در این قبرستان، بر سر مزار چهار امام غریبی که آنجا دفن شده اند، حاضر می شوند. امام حسن مجتبی علیه السلام، امام سجاد علیه السلام، امام باقر علیه السلام و امام صادق علیه السلام، چهار امامی هستند که در کنار هم و در قبرستان بقیع دفن شده اند.

نقل شده از کانال تلگرامی کربلا به نشانی karballa_ir@

پوستر از سایت اهل بیت ahlolbait.com

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّـل فَـرَجَهُم

ولادت امام باقر علیه السلام

ولادت امام باقر علیه السلام

امام محمدباقر علیه‌السلام، امام پنجم شیعیان بنا به روایتى در اول ماه رجب [۱] و بنا به روایتی در سوم صفر سال ۵۷ در مدینه منوره دیده به جهان گشود.[۲]
در تقویم جمهوری اسلامی ایران در حال حاضر اول رجب به عنوان روز ولادت آن حضرت ثبت شده است.[۳]

بیشتر مورخان گفته اند که سال تولدش ۵۷ قمرى بوده است. بنابراین وى چهار سال پیش از واقعه کربلا به دنیا آمد و همراه پدر بزرگوارش در این واقعه جانسوز حضور داشت. پدرش امام على بن الحسین علیه‌السلام معروف به سجاد و زین العابدین و مادرش فاطمه بنت الحسن المجتبى علیه‌السلام معروف به ام‌ الحسن و ام‌ عبدالله مى‌ باشند.

چون نَسَب شریف امام محمدباقر علیه‌السلام هم از پدر و هم از مادر به امام امیرالمؤمنین علیه‌السلام و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها مى‌ رسد، به ایشان علوى بین علویین و فاطمى بین فاطمیین گفته مى‌ شود. امام محمد بن على علیه‌السلام مکنى به ابوجعفر و ملقب به باقرالعلم و باقرالعلوم مى‌ باشد.

این امام همام پس از شهادت پدر ارجمندش امام زین العابدین علیه‌السلام در سال ۹۵ قمرى به مقام عظماى ولایت و امامت شیعیان نایل شد و پیروان اهل بیت علیهم‌السلام را در آن دریاى مواج سیاسى و نظامى عصر خویش و هرج و مرج‌ هاى آخر حکومت امویان به نیکى هدایت و رهبرى کرد. با این که میان رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله و تولد امام محمدباقر علیه‌السلام به مدت ۴۷ سال فاصله بود، در عین حال آن حضرت، سلام گرم و دلنشین پیامبر صلی الله علیه و آله را از سوى جابر بن عبدالله انصارى دریافت کرد.

جابر بن عبدالله که یکى از یاران رسول خدا صلی الله علیه و آله و از محبان اهل بیت علیهم‌السلام بود در سنین کودکى و نوجوانى امام محمدباقر علیه‌السلام، وى را در آغوش گرفت و سلام پیامبر صلی الله علیه و آله را به وى ابلاغ کرد. امام محمدباقر علیه‌السلام از آغاز زندگى تا شهادت خویش با ۱۱ تن از خلفا معاصر بود که همه آنان، جز یکى، از طایفه خبیثه بنى‌ امیه بودند.

سرانجام این امام همام در هفتم ذى الحجه و به روایتى در ربیع الاول سال۱۱۴ قمرى در۵۷ سالگى به وسیله زهرى که ابراهیم بن ولید بن عبدالملک در ایام خلافت هشام بن عبدالملک به آن حضرت خورانیده بود به شهادت رسید و در قبرستان بقیع، در کنار پدرش امام زین العابدین علیه‌السلام و جد مادرى‌ اش امام حسن‌ مجتبى علیه‌السلام به خاک سپرده شد.[۴]

پانویس
۱- زندگانى چهارده معصوم علیهم‌السلام (ترجمه اعلام الورى)، ص۳۶۸ و منتهى الآمال، ج۲، ص ۸۶
۲- بحارالأنوار (علامه مجلسی)، ج۴۶، ص ۲۱۷؛ کشف الغمه (علی بن عیسی اربلی)، ج۲، ص۳۱۸ و منتهى الآمال (شیخ عباس قمی)، ج۲، ص ۸۶.
۳- تقویم موسسه ژئو فیزیک دانشگاه تهران، مناسبتها: مصوب شورای فرهنگ عمومی
۴- نک: الارشاد (شیخ مفید)، ص۵۰۷؛ کشف الغمه، ج۲، ص۳۱۸؛ زندگانى چهارده معصوم علیهم‌السلام (ترجمه اعلام الورى)، ص ۳۶۸ و منتهى الآمال، ج ۲، ص ۸۶

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانی ertebat0bakhoda@

https://s2.uupload.ir/files/emam_bagher3_rxie.jpg

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

اَللهُمَّ بَارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا بَارَکتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم درود فرستادی، راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.
خداوندا بر محمد و آل محمد برکت نازل فرما، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم برکت نازل فرمودی، به راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.