یمنی‌ها، مستقیما به دست امام علی علیه‌السلام مسلمان شده‌اند

یمنی‌ها، مستقیما به دست امام علی علیه‌السلام، مسلمان شده‌اند

پیامبر اسلام (صلی‌ الله‌ علیه‌ و آله)، خالد را به یمن فرستاد تا مردم آنجا را نیز به اسلام دعوت کند؛

گفتنی است، خالد بن‌ ولید در نزد اهل‌ سنت به سیف‌الله مشهور است؛ به عنوان مثال در فیلم محمد رسول‌ الله نیز در مورد خالد، اغراق شده بود که ناشیانه سعی بر تراشیدن یک آلترناتیو برای امام علی (علیه‌السلام) از او داشتند؛ خاندان او یکی از خاندان‌های بزرگ و مهم قبیله قریش بود که با بنی‌هاشم رقابت می‌کردند؛ وی قبل از مسلمان شدن، در جنگ‌های بدر، احد و احزاب در مقابل مسلمانان جنگید و پیش از فتح مکه، اسلام آورد؛ وی در جنگ موته و فتح مکه شرکت کرد و در جنگ حنین نیز جزو فراریان بود؛ وی در برخی اقدامات مخفیانه بر علیه امام علی (علیه‌السلام) از جمله طرح قتل ایشان، عضویت داشت و به همین دلیل و نیز به سبب کارهای دیگرش، مورد نکوهش شیعیان بوده است.  

در سال دهم هجری، پیامبر اسلام (صلی‌ الله‌ علیه‌ و آله)، خالد را به یمن فرستاد تا مردم آنجا را به اسلام دعوت کند؛ او شش ماه در یمن به دعوت مردم پرداخت، ولی کسی به دعوت وی پاسخ مثبت نداد و در پی آن، پیامبر اسلام (صلی‌ الله‌ علیه‌ و آله)، امام علی (علیه‌السلام) را به یمن روانه کرد و فرمود تا خالد را بازگرداند؛ لازم به ذکر است که خالد، پس از رحلت پیامبر اسلام (صلی‌ الله‌ علیه‌ و آله) در شمار حامیان ابوبکر قرار گرفت و همواره تحت حمایت وی بود.

برعکس ناکامی خالد، اما قبیله همدان به دعوت امام علی (علیه‌السلام) سریعا پاسخ داد و مسلمان شدند و اسلام به سرعت در یمن گسترش یافت؛ امام علی (علیه‌السلام) در مدت کوتاهى کمتر از یک ماه، توانست به نشر اسلام در یمن بپردازد و اهل‌سنت نیز به خاطر خالد، بسیار کوتاه به اصل این رخداد غیر قابل انکار اشاره کرده‌اند؛

اولین جامعه عمومى شیعه در یمن و به ویژه در دو قبیله همدان و مذحج تشکیل شد؛ مالک‌ بن‌ اشتر نخعى از قبیله مذحج یمن و بیشتر بزرگان اصحاب امام علی (علیه‌السلام) مانند عمار، مقداد، کمیل، اویس‌ قرنی، حارث‌ همدانی، یزید بن‌ قیس و ... نیز یمنى بودند؛

دیگر قبایل یمن، به تبعیت از قبیله همدان، به اسلام گرویدند؛ قبیله همدان در دوران معاصر نیز از قدرت و نفوذ زیادی در یمن برخوردار است؛ حوثی‌های یمن عضو اتحادیه قبایلی حاشد از شاخه‌های همدان هستند؛ در روایتی پیامبر اسلام (صلی‌ الله علیه‌ و آله) قبیله همدان را ستود و آنها را شتابان در یاری دادن و شکیبا در سختی‌ها معرفی کرده و بندگان برگزیده و سران اسلام را از این گروه دانسته است؛ امام علی (علیه‌السلام) نیز فداکاری همدانیان را ستوده و آنها را زره و نیزه خود نامیده است؛ آنان در تمام مراحل جنگ، همواره مطیع دستورات امام بودند؛ آنها علی‌رغم کشته‌های زیاد خود در جنگ صفین، به فرماندهی سعید بن‌ قیس، امام را در جنگ نهروان نیز حمایت کردند.

سال‌ها بعد، بسیارى از یمنى‌ها به عراق مهاجرت کردند؛ عراقِ تازه فتح شده، مرکز استقرار صحابه امام علی (علیه‌السلام) بود و یمنى‌ها مهمترین پشتوانه حکومت امام بودند؛ آن‌ها تشیع را در عراق و کوفه تقویت کردند.

آن‌ها مردمى عمیقا احساسى بودند و در مقابل ستمى که در حق اهل‌بیت (علیهم‌السلام) شد، بى‌نهایت متأثر شده بودند و از همین رو، به حمایت آن‌ها پرداخته بودند؛ پیامبر اسلام (صلی‌ الله‌ علیه‌ و آله) هم در مورد آن‌ها فرموده بود: "آن‌ها، مردمى نازک و صاحب قلوبى نرم بوده و هستند."

تشیع آن‌ها به‌گونه‌اى بود که وقتى امام حسین (علیه‌السلام) قصد سفر به عراق را داشت، ابن‌عباس به ایشان گفت: در یمن شیعیان پدرت هستند، به آن جا برو! لذا معاویه (لعنت‌الله‌ علیه)، در اواخر خلافت امام علی (علیه‌السلام) و بعد از جنگ صفین، براى این که ضربه‌اى سهمگین بر حضرت وارد کند، لشکرى بى‌رحم به فرماندهى بسر بن‌ ارطاه به یمن فرستاد و به او نوشت: هرجا شیعیان على را در آنجا دیدى، بکش و به آن ها رحم نکن؛ همان جا براى اولین‌ بار مسلمانان و در حقیقت، شیعیان قتل عام شدند و حتى زنان و کودکان آنان به اسیرى گرفته شدند.

از مناقب دیگر یمنی‌ها این است که تعداد زیادی از شهداى کربلا مانند بُِریر، از یمنى‌ها بودند.

طوایفى که به عراق مهاجرت کرده بودند، پایه‌گذار جامعه شیعى عراق بودند و طوایفى از آن‌ها هم به ایران هجرت کردند، پایه‌گذار تشیع در ایران بودند که مهمترین آن، کوچ یک از قبایل به سرزمین قم و پایه‌گذارى اولین جامعه و حوزه علمى شیعه در ایران بود؛ در عصر ظهور حضرت مهدی (علیه‌السلام) هم، دو سرزمین یمن و ایران، زمینه‌ساز حکومت جهانى امام زمان (علیه‌السلام) هستند/ مکتوبات

نقل شده از کانال تلگرامی افسران جوان جنگ نرم به نشانی Afsaran_ir@

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَّ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم وَالعَن اَعدائَهُم اَجمَعین

حوادث عجیب هنگام تولد پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله)

حوادث عجیب هنگام تولد پیامبر اسلام

پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) در روز جمعه 17 ربیع الاول، بعد از طلوع فجر، در عصر سلطنت انوشیروان، قبل از طلوع خورشید، در مکه چشم به جهان گشود، در شب تولد و هنگام تولد آن حضرت، حوادث عجیبی در جهان رخ داد، که در این جا به ذکر چند حادثه اکتفا میکنیم.

1- امام صادق (علیه السلام) فرمود: 

ابلیس (پدر شیطان ها) در آسمان های هفتگانه، رفت و آمد میکرد، هنگامی که عیسی (علیه السلام) متولد شد، از پرواز به سه آسمان ممنوع گردید، ولی در چهار آسمان، رفت و آمد میکرد و هنگامی که پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) متولد شد، از پرواز به سوی همه آسمان های هفتگانه ممنوع شد و شیطانهایی که به سوی آسمان می رفتند با تیرهای شهاب آسمانی رانده می شدند. هنگامی که افراد قبیله قریش، اوضاع آسمان را پریشان و دگرگون دیدند، گمان کردند که قیامت بر پا شده، به هم دیگر می گفتند:

«این پدیده ها نشانه بر پا شدن قیامت است که یهودیان و مسیحیان از آن سخن میگویند یکی از کاهنان زبردست آن عصر به نام عمرو بن امیر گفت:«به ستارگان آسمان که نشانه های مسیر راه زمستان و تابستان ما بودند بنگرید، اگر آنها از جای خود پرتاب شوند، بدانید که نابودی همه ما و همه چیز فرا رسیده است، ولی اگر آنها در جای خود قرار دارند و ستارگان دیگری پرتاب میگردند، این نشانه بروز حادثه جدیدی است که من چگونگی آن را نمی دانم.

2- در همان بامداد تولد پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) همه بتها از جا کنده شده و سرنگون شدند.

3- در آن هنگام ایوان عظیم کاخ مدائن (کاخ شاه ایران) به لرزه در آمد و چهارده کنگره (دندانه سر دیوار) آن فرو ریخت.

4- آب دریاچه ساوه در زمین فرو رفت و خشکید.

5- آب رود سماوه (در بین کوفه) زیاد شد و به جریان افتاد.

6- آتشکده سرزمین فارس، پس از هزار سال روشنایی خاموش شد.

 بهشت و جهنم

نقل شده از کانال تلگرامی عالم پس از مرگ به نشانی Pas_As_Marg@

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم وَالعَن اَعدَائَهُم اَجمَعین

دوازده فضیلت کوتاه و گویا از حضرت آقا امیرالمومنین علی علیه السلام

دوازده فضیلت کوتاه و گویا از حضرت آقا امیرالمومنین علی علیه السلام

1. حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام در هیچ جنگ و جهادی شرکت نکرد مگر این که پیروز برگشت. (1)

2. رسول خدا صلی الله علیه و آله می گفت: «عَلی اَشْجَعُ النّاسِ قَلْبا  
علی، شجاع ترین و قویدل ترینِ مردم است.» (2)

3. حریف را فقط با یک بار زدن می کشت و در حدیث است که: «کانت ضرباتة وترا
ضربت شمشیر او همیشه تک ضرب بود.» (3)

4. پیامبر اسلام می گفت: «علی سیفُ اللّه عَلی اَعْدائِهِ 
علی، شمشیر خدا است که بر روی دشمنان خدا کشیده می شود.» (4)

5. حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام بیشتر پیاده می جنگید و اگر هم سوار اسبی می شد،
 چندان برایش مهم نبود. 
به حضرتش گفته شد که چرا سوار اسب نمی شود؟ 
پاسخ داد: اسب یا برای تعقیب حریفی است که از میدان بگریزد و یا برای این است که کسی بخواهد خود بگریزد و من نه کسی هستم که پشت به دشمن کنم و بگریزم و نه کسی هستم که اگر کسی گریخت تعقیبش کنم. پس اسب را برای چه می خواهم؟ (5)

6. حضرت زرهش تنها سینه اش را می پوشاند و هرگز پشت نداشت. 
از او پرسیدند که چرا زرهش پشت ندارد؛ آیا نمی ترسد که کسی از پشت به او ضربتی بزند؟ 
در پاسخ فرمود : من هرگز به دشمن پشت نمی کنم و از میدان نمی گریزم و خدا هرگز آن روز را نخواهد آورد. (6)

7. شجاعت و استواری حضرت علی علیه السلام در جنگ ها چنان بود که هرگاه مشرکان و کافران او را در جنگ می دیدند به همدیگر وصیت می کردند مثل این که مرگ را با چشم خود دیده باشند. (7)

8. هرگاه که دو صف برای جنگ مقابل هم صف می کشیدند،

مردم به یکدیگر می گفتند: 
ملک الموت در همان صفی باید باشد که علی با آن صف است و صف مقابل خواهی نخواهی باید خود را برای مرگ آماده کنند. (8)

9. روزی یکی از سرداران سپاهش به او گفت که اگر اسب ها آشفتند و ما از همدیگر دور شدیم،

تو را کجا بیابیم؟ در پاسخ فرمود: 
در همان جایی که از من دور شده اید. 
حاکی از این که در همین جایی که هستم خواهم بود. (9)

10. وقتی که در جنگ جمل پرچم را به پسرش محمد حنفیه داد، به او چنین فرمود: 
«کوه ها هم از هم بپاشند، 
- تو از خود مپاش؛ 
- دندان هایت را به هم بفشار؛ 
- کاسه سرت را به خدا بسپار؛ 
- پاهایت را چون میخ به زمین بکوب؛ 
- به انتهای سپاهیان دشمن چشم بدوز؛ 
- و از تنگ نظری و دون همّتی چشم بپوش؛ 
- و بدان که پیروزی بی گمان پیش خداوندِ سبحان است.» (10)

11. حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام از نان دنیا به نان جو بسنده کرده بود و از نان گندم نمی خورد تا آنجا که مردم از تعجب می پرسیدند:
پسر ابوطالب با این غذا و خوراک اندک چگونه در کشتن هم آوردان و پهلوانان ناتوان نمی شود؟!

مولا علی علیه السلام در پاسخ فرمود: بدانید آن درختی را که در بیابان خشک می روید، 
- شاخه اش سخت تر باشد. 
- ولی سبزه ها و گیاهان خوش نما را پوست نازک تر باشد. 
- آری خارها و بوته های صحرایی را آتشی افروخته تر باشد و خاموشی آنها دیرتر رخ دهد، 
- ولی گیاهی که در ناز و نعمت روییده باشد، 
- چون بیدی به هر بادی بلرزد. (11)

12. از سخنان آن حضرت است که می فرمود :
«وَ اللّه لَو تَظاهَرَتِ الْعَرَبُ عَلی قِتالی لَمّا وَلَّیتُ عَنها... 

به خدا سوگند اگر همه عرب ها پشت به پشت هم دهند و به جنگ با من بشتابند، هرگز از آنان روی برنتابم و اگر فرصتی دست دهد، به پیکار همه بشتابم.»(12)

منابع

(1) - طبرانی، معجم الاوسط 3/87 ،(2176)؛ مسند احمد 1/199 (1720).
(2) - ابن مغازلی، مناقب علی بن ابی طالب / 143 (188).
(3) - ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه 1 / 20.
(4) - شیخ صدوق، الامالی / 61.
(5) - ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب 3 / 298.
(6) - ابن بکار، الاخبار الموفقیات / 343 (194)؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه 20 / 280.
(7) - ابن مغازلی، مناقب علی بن ابی طالب / 140 (109)؛ زمخشری، ربیع الابرار 3 / 319.
(8) - راغب اصفهانی، المحاضرات 3 / 138.
(9) - ابشیهی، المستطرف 1 / 178 باب 41.
(10) - نهج  البلاغه، خطبه 11.
(11) و (12) - نهج البلاغه، نامه 45.

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانی ertebat0bakhoda@

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله میفرماید: اگه فضائل علی علیه السلام رو بگویی ، گناهان زبانت پاک میشود ، اگر بشنوی گناهان گوش هایت، و اگر بخوانی از روی نوشته، گناهان چشمانت، پاک میشود.