امیرالمومنین علی (علیه السلام) از منظر مسیحیان

امیرالمومنین از منظر مسیحیان

فضیلت های آقا امیرالمومنین (علیه السلام) آنقدر زیاد است که دوست و دشمن به آن اعتراف کرده اند.

امیرالمومنین علی بن ابیطالب (علیه‌السلام) مرد یگانه تاریخ است که بشریت مانند آن را به خود ندیده است، وقتی تاریخ و کتب روایی شیعه و سنی را مطالعه می‌کنیم به راحتی به این مطلب اذعان کرده و خواهیم دید که فضایل ایشان به حدی است که اهل سنت نیز نتوانسته اند آنها را انکار کرده و به بی‌نظیر بودن حضرت اذعان داشته‌اند. بیان فضائل حضرت چنان شفاف و روشن است که هر خواننده‌ منصفی را مجبور به اعتراف به شخصیت بی‌نظیر حضرت خواهد کرد و لو آن شخص مسلمان هم نباشد.

به طو مثال «شبلی شمیل» پزشک لبنانی طرفدار نظریه داروین می‌گوید: «علی بن ابی طالب (علیه السلام) بزرگ بزرگان، یگانه نسخه‌ایست که شرق و غرب، مانند او را در گذشته و حال ندیده است.»

«میخائیل نعیمه» نویسنده و دانش آموخته دانشگاه واشینگتن می‌نویسد: «هیچ مورخ و نویسنده‌ای هر اندازه هم که از نبوغ و رادمردی ممتاز برخوردار باشد، نمی‌تواند ترسیم کاملی از انسان بزرگی مانند علی (علیه السلام) ارائه دهد ... تفکرات، ایده‌ها و گفتار و کردار او خیلی بیش از آن است که با دست و زبان و قلم وی بروز کرده و در تاریخ ثبت شده است.»

«ابوالفرج اهرون» مشهور به ابن‌العبری مورّخ و دانشمند مسیحی می‌گوید: «علی (علیه السلام) بود که در عصر خلفا، خلأ ناشی از فقدان حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) را جبران نمود.»

«توماس کارلایل» فیلسوف انگلیسى می‌نویسد: «على (علیه السلام) به خاطر شدت عدالتش به شهادت رسید.»

نقل شده از کانال تلگرامی راز نهج البلاغه به نشانی raz_Nahjolbalagheh@

https://s2.uupload.ir/files/hadith963_wjt1.jpg

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم وَالعَن اَعدَائَهُم اَجمَعین

دنیا مانند ماری است که پوستی نرم دارد اما زهری کشنده

دنیا، پیرزنی با صورت کبود در روز قیامت!

در روز قیامت دنیا را به شکل پیرزنی کبودروی، ارزق چشم، گراز دندان، کریه منظر و قبیح رخسار برای مردم مجسم می‌کنند و از اهل محشر می‌پرسند: 
آیا این پیرزن را می‌شناسید؟
می‌گویند: نعوذ باالله که ما او را بشناسیم!

خطاب می‌رسد: این همان دنیایی است که به آن تفاخر می‌کردید، به واسطه آن با یکدیگر حسادت می‌ورزیدید، دشمنی می‌کردید، قطع صله‌ رحم می‌کردید و بسیاری از گناهان دیگر را مرتکب می‌شدید.
پس دنیا را به جهنم می‌افکنند در حالی که فریاد می‌زند: 
خداوندا! پس کجایند پیروان و دوستان من؟
خداوند بلندمرتبه می‌فرمایند: دوستان او را هم به خودش ملحق سازید.

منابع: معراج‌السعادة، ص ۳۳۹ / محجة‌البیضاء، ج ۶، ص ۱۰

واقعا ارزش داره به خاطر این دنیا به هم خیانت کنیم؟

ارزش داره خدا رو فدای این دنیای بی‌وفا کنیم؟

در بی‌وفایی دنیا همین بس که این دنیا قبلا در دست دیگران بوده است و به ما رسیده و به زودی هم از دست ما خارج می‌شود و به دیگران می‌رسد.

نقل شده از کانال تلگرامی عالم پس از مرگ به نشانی Pas_As_Marg@

دنیای‌حرام در کلام مولا

امیرالمومنین علی علیه السلام:

برابر دنیا خویشتن دار و برابر آخرت دلباخته باشید. آن کس را که تقوا بلند مرتبت کرد خوار نشمارید، و آن را که دنیا عزیزش کرد گرامی ندارید. برق درخشنده دنیا شما را خیره نکند، و سخن ستاینده دنیا را نشنوید. به دعوت کننده دنیا پاسخ ندهید، و از تابش دنیا روشنایی نخواهید، و فریفته کالاهای گران قدر دنیا نگردید.

همانا برق دنیای حرام بی فروغ است، و سخنش دروغ، و اموالش به غارت رفتنی، و کالاهای آن تاراج شدنی است.

آگاه باشید! دنیای حرام چونان عشوه گر هرزه ای است که تسلیم نشود، و مرکب سرکشی است که فرمان نبرد، دروغگویی خیانتکار، ناسپاس حق نشناس، دشمنی حیله گر، پشت کننده ای سرگردان، حالاتش متزلزل، عزتش خواری، جدّش بازی و شوخی، و بلندی آن سقوط است.

نهج البلاغه، خطبه ۱۹

امام علی (علیه السلام) : دنیا مانند ماری است که پوستی نرم دارد اما زهری کشنده. پس از آنچه در دنیا برایت جاذبه دارد، روى بگردان زیرا آنچه از آن تو را همراهى مى کند، اندک کفنی است. دغدغه هاى دنیا را از خود، دور کن؛ چرا که به جدا شدن از آن و ناپایدارى حالاتش یقین دارى؛ آن گاه که با دنیا بیشترین انس را دارى، بیشترین ترس و حذر را از آن داشته باش زیرا که دنیادار، هر زمان که در آن به خوشى و لذتى اطمینان کرد، دنیا او را از آن خوشى به مشکلى کشاند، یا هرگاه انسى گرفت، اُنس او را تبدیل به تنهایى و وحشت کرد.

 

سفینه البحار ۳:۱۲۷

نقل شده از کانال تلگرامی راز نهج البلاغه به نشانی raz_Nahjolbalagheh@

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم وَالعَن اَعدَائَهُم اَجمَعین

گویا مُردن در این دنیا را برای غیر ما نوشته اند

گویا فکر می کنی برای تو از این خبرها نیست‼️

امیرالمومنین (علیه السلام) فرمود:

گویا مُردن در این دنیا را برای غیر ما نوشته اند، و انگار حق بر غیر ما واجب شده است. و خیال میکنی مردگانی که میبینیم مسافرانی هستند که به زودی به سوی ما باز می گردند. آنان را در قبرهایشان می نهیم و میراث آنها را می خوریم؛ گویی ما برای همیشه پس از آنها زنده می مانیم (یعنی نمی میریم )، که اندرز هر اندرز کننده ای را از یاد بردیم، و هدف هر بلای سخت و سنگین شدیم.
 
نهج البلاغه حکمت ۱۲۲

نقل شده از کانال تلگرامی بزرگترین کانال سخنان امام علی ونهج البلاغه به نشانی raz_Nahjolbalagheh@

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم وَالعَن اَعدَائَهُم اَجمَعین

حضرت عباس در کلام ائمه اطهار علیهم السلام

حضرت عباس در کلام ائمه اطهار علیهم السلام

امیرالمؤمنین علیه السلام در خطابی به همسر گرانقدرش ام‌ البنین می فرماید: «نور دیده‌ات نزد خداوند منزلتى سترگ دارد و پروردگار در عوض آن دو دست بریده، دو بال به او ارزانى مى‌دارد که با فرشتگان خدا در بهشت به پرواز درآید؛ آن سان که پیشتر این لطف به جعفر بن ابى‌طالب شده است." سپس خطاب به فرزند گرامی خود عباس فرمود: جلوتر بیا. عباس پیش روى پدر ایستاد و امام با دست خود، شمشیری را بر قامت بلند او حمایل نمود. سپس نگاهى طولانى به قامت او نمود و اشک در چشمانش حلقه زد و فرمود: "گویا مى‌بینم که دشمن پسرم را احاطه کرده و او با این شمشیر به راست و چپ دشمن حمله مى‌کند تا این که دو دستش قطع مى‌گردد.»

در زمان امام حسن مجتبی علیه السلام و پس از صلح و بازگشت امام به مدینه، عباس در کنار امام به دستگیرى از نیازمندان پرداخت و هدایاى کریمانه برادر خود را بین مردم تقسیم مى‌کرد. او در این دوران بود که لقب «باب الحوائج» یافت و وسیله دستگیرى و حمایت از محرومین جامعه گردید. او در تمام این دوران، در حمایت و اظهار ارادت به امام خویش کوتاهى نکرد.

امام حسین علیه السلام هنگام خروج از مدینه به طرف کربلا ندا داد: «کجاست‌ برادرم ... کجاست ماه بنى‌هاشم؟ پس عباس جواب داد: بله بله اى آقاى من! آنگاه امام حسین فرمود: اى برادر، اسبم را حاضر کن، پس عباس اسب حضرت را حاضر نمود.»

در عصر تاسوعا شمر با چهار هزار نفر وارد کربلا شد. یکى از نقشه‌هاى او براى کاستن از یاران امام حسین امان دادن به عباس و برادران او بود. وقتى جناب عباس شنید که شمر امان نامه آورده اصلاً به او اعتنا نکرد و جواب او را نداد، تا این که امامش به او فرمان داد که جواب شمر را بگوید، عباس فرمود: «چه مى‌گویى؟» عرض کرد: «شما و برادرانت در امانید.» عباس غیرتمند سراسر وجودش آتش گرفت و فریاد او بلند شد: «دست‌هایت ‌بریده باد و لعنت بر آنچه که از امان نامه آورده‌اى. اى دشمن خدا! آیا دستور مى‌دهى که ما برادرمان و آقایمان حسین پسر فاطمه را رها کنیم و داخل اطاعت لعنت‌شدگان و فرزندان لعنت‌شدگان شویم؟ آیا به ما امان مى‌دهى در حالى که فرزند رسول خدا در امان نیست.»

امام سجاد علیه السلام می فرماید: «خداوند حضرت عباس علیه السلام را رحمت کند که به حق ایثار کرد و امتحان شد و جان خود را فدای برادرش کرد تا آنکه دو دستش قطع شد. لذا خداوند عزوجل در عوض،‌ دو بال به او عطا کرد تا همراه ملائکه در بهشت پرواز کند، همان طور که به جعفر بن ابی طالب علیه السلام هم دو بال عطا فرمود و به تحقیق، حضرت عباس علیه السلام نزد پروردگار مقام و منزلتی دارد که روز قیامت همه شهدا به آن مقام و منزلت غبطه می خورند.»

امام صادق علیه السلام همواره از عمویش عباس تجلیل به عمل مى‌آورد و با درود و ستایش از او یاد مى‌کند و مواضع قهرمانانه‌اش در روز عاشورا را بزرگ مى‌داشت. از جمله سخنانى که امام درباره قمر بنى‌هاشم علیه السلام فرموده است این است که: «عمویم عباس بن على بصیرتى نافذ و ایمانى محکم داشت. همراه برادرش حسین جهاد کرد، به خوبى از بوته آزمایش بیرون آمد و شهید از دنیا رفت...» امام صادق (علیه السلام) از برترین صفات مجسم در عمویش یعنی تیزبینی، ایمان محکم و جهاد، پرده بر می دارد.

در جای دیگر نیز امام صادق علیه السلام فرموده است: «شهادت مى‌دهم که تو براى خدا و رسولش و برادرت خیرخواهى نمودى، پس تو چه نیکو برادر فداکار بودى.»

بقیة الله الاعظم، امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف در بخشى از سخنان پرمعنای خود در زیارت ناحیه مقدسه درباره عمویش حضرت عباس علیه السلام چنین مى‌گوید: «سلام بر ابوالفضل، عباس بن امیرالمؤمنین، همدرد بزرگ برادر که جانش را فداى او ساخت و از دیروز بهره فردایش را برگزید، آنکه فدایى برادر بود و از او حفاظت کرد و براى رساندن آب به او کوشید و دستانش قطع گشت...»

نقل شده از کانال تلگرامی کربلا به نشانی karballa_ir@

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

اَللهُمَّ بَارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا بَارَکتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم درود فرستادی، راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.
خداوندا بر محمد و آل محمد برکت نازل فرما، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم برکت نازل فرمودی، به راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.

امیرالمومنین علیه‌السلام از نگاه بزرگان اهل سنت

امیرالمومنین علیه‌السلام از نگاه بزرگان اهل سنت

- بیهقی

حضرت علی علیه السلام جامع صفات پیامبران اولوالعزم است.

- ابوحنیفه

در جنگ میان علی و مخالفین او، حق به جانبِ علی بود.

- فخر رازی

هرکس در دین خود، علی بن ابیطالب را پیشوای خود قرار دهد، رستگار شده است.

- ابراهیم نظام معتزلی

علی (علیه السلام) در جنگ های خود برحق بود و کسانی که با او جنگیدند بر خطا رفتند.

- خوارزمی (ادیب و خطیب اهل سنت)

آیا مانند ابوتراب، جوانمردی است؟ چشم مرا هرگاه درد فرا گیرد، توتیایش خاکی است که پای او بدان رسیده باشد.

- شافعی

اگر معنی رفض، دوستی وصی پیامبر (علی بن ابیطالب) است به درستی که من رافضی تر از همه مردم هستم.

- احمد بن حنبل

در حق علی باید بگویم که خلافت، علی را مقام و منزلت نداد، بلکه علی به خلافت، منزلت بخشید.

منبع: تبیان