امام صادق علیهالسلام:
کسى که زندگى را بر این بنا نهاده که معصیت کند و در پایان عمر توبه کند، در پى فریفتنِ کسى است که فریفته نمىشود و تلاش مىکند از لذّتهاى نقد بهره برد و به خود وعده مىدهد که در آینده توبه خواهد کرد، علاوه بر آن که به وعده وفا نخواهد کرد، زیرا رها شدن از رفاه و لذّت و انجام توبه، به ویژه در پیرى و ناتوانى بدن، امرى بس دشوار است؛ انسان در امان نیست که با پس انداختن توبه مرگش فرا رسد و بدون توبه از دنیا خارج شود؛ [این شخص] مانند کسى است که بدهکارى مدتدار بر عهدهٔ اوست و قدرت بر اداى دِین دارد، امّا همیشه آن را به تأخیر مىاندازد، تا زمان پرداخت فرا رسد، اما سرمایه، از دست رفته و قرض بر گردنش باقى است!!!
بحارالانوار ج۳ ص۸۳
نقل شده از کانال تلگرامی ahadisegoharbar@
https://s8.uupload.ir/files/amoozesh88_2e8n.jpg
اَللهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها وَ السِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ
خداوندا به مقدار علمِ بی پایانت بر فاطمه و پدرش و شوهرش و فرزندانش و رازی که در او قرار داده شده، صلوات و درود بفرست
سخنانی گهربار از امام رضا (علیه السلام)
حضرت امام رضا (علیه السلام):
1- کسی که با زبانش استغفرالله بگوید ، ولی در دل از گناهی که کرده پشیمان نباشد خودش را مسخره کرده.
2- کسی که از خدا توفیق کار خیر طلب کند ، ولی تلاش و کوششی نداشته باشد خود را مسخره کرده.
3- کسی که از خدا بهشت بخواهد ، و در انجام عبادات صبر نکند و در ترک معاصی صبر نداشته باشد خود را مسخره کرده.
4- کسی که از آتش جهنم به خدا پناه برد ، ولی از لذت گناه دست بر ندارد خودش را مسخره کرده.
5- آنکس که یاد مرگ کند و از آن ترس داشته باشد ، ولی خود را برای مرگ آماده نکند ( یعنی اعمال خیر انجام ندهد و از گناهانش استغفار نکند) خودش را مسخره کرده.
6- کسی که خدا را یاد کند و مشتاق دیدار او باشد ، ولی در گناهان اصرار ورزد خود را مسخره کرده.
7- کسی که بدون توبه از خدا طلب عفو و بخشش کند ، خودش را مسخره کرده است.
بحار الأنوار ، جلد ۷۸ ، ص۳۵۶
نقل شده از کانال تلگرامی عالم پس از مرگ به نشانی Pas_As_Marg@
اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم وَالعَن اَعدَائَهُم اَجمَعین