نمــاز شـــب سیـزدهــم مــاه رجب

نمــاز شـــب سیـزدهــم مــاه رجب 

پیامبـر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:

 هر کس در شـب سیزدهم مـاه رجـب
۲ رکعت نمـاز بجا بیاورد

⇦ در رکعت اول بعد از حمـد
سوره عـادیـات را بخواند
⇦ در رکعت دوم بعد از حمـد
سوره تکاثـر را بخواند

خداوند همه گناهان او را بیامرزد
اگر چه عاق والدین باشد
و از وی راضی شود و به او در فردوس
هزار شهر عطا نماید.

منبع: اقبال الاعمال

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانی ertebat0bakhoda@

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم وَالعَن اَعدَائَهُم اَجمَعین

امام جواد علیه السلام

امام جواد علیه السلام

شناسنامه امام محمد تقی علیه السلام
- مقام: امام نهم
- نام: محمّد
- لقب: جواد، التقی
- کنیه: ابو جعفر
- نام پدر: علی
- نام مادر: خیزران
- روز ولادت(ه ق): ۱۰ رجب سال ۱۹۵ ه ق
- مکان ولادت: مدینه-عربستان 
- سلاطین زمان تولّد: محمّد امین
- مدت امامت(ه ق): ۱۷ سال
- مدت عمر(ه ق): ۲۵ سال
- روز شهادت(ه ق):  ۳۰ ذیقعده سال ۲۲۰ ه ق
- فرمانروایان زمان: معتصم
- قاتل: معتصم
- محل دفن: کاظمین-عراق
- فرزند پسر: ۴
- فرزند دختر: ۷

ابوجعفر محمد بن علی، نهمین امام شیعیان جهان، در ماه رجب سال ۱۹۵ ه..ق در شهر مدینه دیده به جهان گشود. مشهورترین لقب های آن حضرت، «جواد» و «تقی» است.
مادر آن حضرت، سبیکه نام داشت که از خاندان ماریه قبطیه همسر پیامبر اسلام بود. مادر امام جواد (علیه السلام) برترینِ زنان زمان خود بود، به گونه ای که امام رضا (علیه السلام)، او را بانویی منزه، پاک دامن و بافضیلت معرفی می کرد.

روزی که پدر بزرگوار امام جواد (علیه السلام) درگذشت، او هشت سال داشت. پیشوای نهم در دوران امامت خود، با دو خلیفه عباسی یعنی مأمون و معتصم معاصر بوده است. هر دو خلیفه، امام جواد (علیه السلام) را به اجبار از مدینه به بغداد احضار کردند و در پایتخت زیرنظر گرفتند. 
حضرت محمدتقی (علیه السلام)، نخستین امامی بود که در کودکی به منصب امامت رسید. همین موضوع، پرسش ها و شبهه هایی میان برخی شیعیان پدید آورد.

ابن رستم طبری از دانشمندان قرن چهارم هجری می گوید:
زمانی که سن او [یعنی حضرت جواد] به شش سال و چند ماه رسید، مأمون پدر او را به قتل رساند. شیعیان در حیرت و سرگردانی فرو رفتند و در میان مردم، اختلافِ نظر پدید آمد. سن ابوجعفر را کم شمردند و شیعیان در دیگر شهرها متحیر شدند.
به همین دلیل، شیعیان با تشکیل گروه هایی، به دیدار امام جواد (علیه السلام) رفتند. آنها برای آزمودن علم امام، پرسش هایی مطرح کردند. هنگامی که پاسخ های قاطع و روشن و قانع کننده آن حضرت را شنیدند، آرام شدند.
در متون تاریخی نقل شده است وقتی مأمون تصمیم گرفت دخترش ام فضل را به همسری امام جواد (علیه السلام) در بیاورد، بسیاری از بزرگان بنی عباس به او اعتراض کردند.
مأمون در پاسخ به آنها گفت: «من به این دلیل او را به دامادی خودم برگزیدم که با کمی سن، در علم و فضیلت بر همه اهل زمان برتری دارد و اعجوبه ای است در علم و دانش».

در آن زمان، فرقه های گوناگون اسلامی و غیراسلامی رشد یافتند و دانشمندان بزرگی با آن حضرت هم دوره بودند. امام جواد (علیه السلام) با وجود کمیِ سن، در مناظره ها و بحث های علمی گوناگونی شرکت می کرد. برخی مناظره ها بسیار جالب توجه و هیجان انگیز بوده است. آن حضرت با سرمایه خدایی امامت در تمام آن مناظره ها، به پرسش های دشوار و پیچیده دانشمندان پاسخ می داد و هرگونه شک و تردید را درباره پیشوایی خود و نیز اصل امامت، از بین می برد.
به همین دلیل، پس از شهادت آن حضرت، وقتی فرزند ایشان، امام هادی (علیه السلام) در سن کودکی به امامت رسید، برای هیچ کس جای تردیدی نبود که خردسالی، تأثیری در بهره مندی از این منصب خدایی ندارد.

منابع:

۱-بحارالانوار، ج۵۰، ص ۱۵، به نقل از: پرتوی از زندگی چهارده معصوم(ع)، نگاهی به زندگی امام جواد(ع)
۲- الکافی، ج۱، صص۴۹۲-۴۹۳

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانی ertebat0bakhoda@

سالروز میلاد نورانی حضرت جوادالائمه، امام محمدتقی (علیه السلام) بر ساحت مقدس حضرت بقیة الله الاعظم و تمامی شیعیان و محبین حضرت تبریک و تهنیت باد.

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّـل فَـرَجَهُم

امام هادی (علیه السلام) در قفس شیرها

یکی از کرامات و معجزات امام هادی (علیه السلام) کرنش و تعظیم شیرهای درنده در مقابل ایشان می باشد. 

ماجرا این گونه بود که: در ایام متوکل عباسی زنی ادعا کرد که من حضرت زینب هستم و متوکل به او گفت: تو زن جوانی هستی و از آن زمان سال های زیادی گذشته است.
آن زن گفت: رسول خدا در من تصرف کرد و من هر چهل سال به چهل سال جوان می شوم.

متوکل، بزرگان و علما را جمع کرد و راه چاره خواست.
متوکل به آنان گفت: آیا غیر از گذشت سال، دلیل دیگری برای رد سخنان او دارید؟
گفتند: نه.
آنان به متوکل گفتند: هادی (علیه السلام) را بیاور شاید او بتواند باطل بودن این زن را روشن کند.
امام علیه السلام حاضر شد و اول آن زن را نصیحت کردند که حضرت زینب علیهاالسلام از دنیا رفته اما بیفایده بود.
لذا به متوکل فرمود: این دروغگو است و زینب در فلان سال وفات کرده است. 
متوکل پرسید: آیا غیر از این، دلیلی برای دروغگو بودن هست؟
امام فرمود: بله و آن این است که گوشت فرزندان فاطمه بر درندگان حرام است. ( البته گوشت بدن فرزندان بلاواسطه حضرت زهرا علیه السلام بر درندگان حرام است نه همه سادات) 
متوکل خواست آن زن را در قفس بیندازد تا معلوم شود که دروغ می گوید، او گفت: یک نفر دیگر را آزمایش کنید. برخی از دشمنان امام به متوکل پیشنهاد کردند که خود امام داخل قفس برود!.
متوکل هم خیلی خوشحال شد که الآن امام هادی علیه السلام در قفس شیرها، طعمه درندگان می شود
متوکل به امام عرض کرد: آیا می شود خود شما داخل قفس بروید؟! نردبانی آوردند و امام (علیه السلام) داخل قفس رفت و در داخل قفس شش شیر درنده بود❗️

وقتی امام (علیه السلام) داخل شد شیرها آمدند و در برابر امام (علیه السلام) خوابیدند و امام (علیه السلام) آن ها را نوازش کرد و با دست اشاره می کرد و هر شیری به کناری می رفت.
حضرت وارد قفس شیرها شد، شیرها به حالت خاصی به گرد حضرت جمع شدند و مؤدبانه نشستند. یکی از شیرها که پیرتر از همه بود، به حضرت عرض کرد که من چون ناتوان شده ام، وقتی غذا به داخل قفس می اندازند، نمی توانم زودتر از شیرهای جوانتر، خود را به غذا برسانم و غالباً گرسنه می مانم. امام هم با همان زبان حیوانات به شیرهای جوانتر سفارش شیر پیر را می کند.
این اصلاً جای شگفتی ندارد، چرا که وقتی حضرت سلیمان با حیوانات از جمله مورچه، هدهد و ... حرف می زند، ائمه ما، که طبق اعتقاداتمان مقامشان از انبیا بالاتر است، قطعا می توانند با حیوانات سخن بگویند.
وزیر متوکل به او گفت: زود او را از داخل قفس بیرون بیاور و گرنه آبروی ما می رود.
متوکل از امام هادی (علیه السلام) خواست که بیرون بیاید و امام (علیه السلام) بیرون آمد.
امام فرمود: هر کس می گوید فرزند فاطمه (سلام الله علیها) است داخل شود.
متوکل به آن زن گفت: داخل شو.
آن زن گفت: من دروغ می گفتم و احتیاج، مرا به این کار وا داشت و مادر متوکل شفاعت کرد و آن زن از مرگ نجات یافت.
و این چنین ائمه علیهم السلام قدرت خودشان را نشان می دادند تا معرفت شیعیان نسبت به مقام امامت بالا رود.

منابع:

بحار الانوار، ج 50، ص 149، ح 35، چاپ ایران؛ منتهی الآمال، ج 2، ص 654، چاپ هجرت؛ تاریخ‏ قم، ص 201-202.

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانی ertebat0bakhoda@

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها وَ السِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ

خداوندا به مقدار علمِ بی پایانت بر فاطمه و پدرش و شوهرش و فرزندانش و رازی که در او قرار داده شده، صلوات و درود بفرست

شهادت امام هادی (علیه السلام)

شهادت امام هادی علیه السلام

مقام: امام دهم
نام: علی‌
القاب: هادی، نقی
کنیه: ابوالحسن
پدر: امام جواد علیه السلام
مادر: سمانه
زادروز: ۱۵ ذی الحجه سال ۲۱۲ هجری قمری
زادگاه: مدینه
مدت امامت: ۳۴ سال
مدت عمر: ۴۲ سال
تاریخ شهادت: ۳ رجب سال ۲۵۴ هجری
علت شهادت: مسمویت توسط زهر
قاتل: معتضد عباسی لعنه الله
مدفن: سامرا

آن حضرت در شهر سامرا به شهادت رسیدند. در مورد شهادت امام هادی علیه السلام و قاتل آن حضرت اختلاف است: 
برخی معتمد عباسی را قاتل آن حضرت میدانند (یعنی این واقعه در زمان خلافت معتمد رخ داده است)
و به عقیده ی برخی دیگر معتضد عباسی، فرمان قتل آن بزرگوار را صادر و معتمد آن را اجرا کرد. (یعنی این واقعه در زمان خلافت معتز روی داده است.)

پس از شهادت، امام حسن عسکری علیه السلام بر پیکر مطهر پدر خویش نماز گزارد و پس از تشییع جنازه، ایشان را در منزل خویش به خاک سپردند.

پانویس:
۱- طبرسی، إعلام الورى، ج‏۲، ص۱۰۹
۲-  بحار الأنوار، ج۵۰، ص۱۱۵
۳- بحار الأنوار، ج۵۰، ص۱۱۳
۴- تحلیلی از تاریخ دوران دهمین خورشید امامت امام هادی علیه السلام، علی رفیعی، مرکز انتشارات حوزه علمیه قم دفتر تبلیغات اسلامی، قم، ۱۳۷۰

-----------------------------------------------------------------

 امام هادی علیه السلام در سال 212 متولد شدند و در سال 254 به شهادت رسیدند و قبر مطهرشان در منزل خود امام (خانه امام عسگری (علیه السلام) و خانه حضرت صاحب الامر سلام الله علیه) قرار دارد. 
انشاء الله خداوند به همه شیعیان آنحضرت توفیق دهد در این ایام به زیارت این دو امام عزیز مشرف شوند.

نکاتی در خصوص مسائل فرهنگی در زمان امام هادی علیه السلام

تحولات فرهنگی و اجتماعی بسیار زیادی در زمان امام دهم علیه السلام در شیعه و در جامعه اسلامی رخ داد. مسائل کلامی جدیدی مطرح گردید که امام هادی علیه السلام به آنها جواب می دادند، مانند:

مسئله جبر و اختیار

شاید مهمترین مسئله اعتقادی در زمان امام هادی مسئله جبر و اختیار بود و حکومت عباسی به واسطه اغراض سیاسی مروج تفکر جبری گری بود، که متاسفانه هم اکنون نیز در بسیاری از کشورهای اسلامی سایه افکنده است. تفکر جبری گری نوعی مجوز فرار از مسئولیت بود
تفکر جبری یعنی اینکه هر کاری که انجام شود بگوییم کار خدا بوده است. و خود را تبرئه کنیم. 
امام هادی علیه السلام بود که در این شرایط این مساله را بیان کرد که: "لا جبر و لا تفویض بل امر بین الامرین" یعنی جبر اشتباه است و اختیار نیز اشتباه است و کارهایی که انجام می دهیم، نه صد درصد مختاریم و نه صد در صد مجبور بلکه در کارها هم ما نقش داریم و هم خدای متعال.

حادث یا قدیم بودن قرآن

مسئله دیگری که بنی عباس مطرح کرد بحث حدوث یا قدیم بودن قرآن بود. بنی عباس بواسطه اغراض سیاسی  اهل سنت را به دو دسته تقسیم کرده بود، عده ای می گفتند قرآن حادث است و عده ای می گفتند قرآن قدیم است و اهل سنت را به جان یکدیگر انداخته بود.

امام هادی علیه السلام فرمود: فایده این بحث چیست؟ و فرموند: تلفظ ما به قرآن حادث است، و با این روش شیعه را از وارد شدن به جریان نجات دادند و نگذاشتند تفرقه بین آنها بیافتد. امام خمینی نیز در کتابهایش فرموده است که قرآن قدیم است ولی تلفظ ما به قرآن حادث است.

مسئله رزق

لقمه حرام آیا رزق انسان است، یا خیر؟ و یا اینکه بعضی ها اینقدر ثروت اندوزی می کنند و می گویند رزق من بود آیا درست است یا خیر؟ از دیگر مسائل بود 

امام هادی علیه السلام به آن پاسخ داد و فرمود: رزق چیزی نیست که در اختیار شما است اگر کسی نانی در دست او است، رزق او نیست، آن چیزی رزق او است که از گلویش پایین برود و حلال باشد. امام علیه السلام با بیان این مسئله به مردم یاد می داد که حرص و طمع نداشته باشند و ثروت اندوزی نکنند و قناعت داشته باشند.

تشبیه خدا

خلفای عباسی به شدت طرفدار تشبیه بودند یعنی خداوند متعال را به صورت انسان، فرض و معرفی می کردند همانند تفکر مادی گرا ها . البته اصل این تفکر برای زمان بنی امیه است و بنی امیه طرفدار و مروج جبر و تشبیه بودند و این موضوع به بنی عباس نیز رسید. یعنی بنی عباس می گفتند خدا مثل انسان است، دست دارد، راه می رود و ... 
در حالی که امام هادی به ما یاد داد که خدا شبیه ندارد، لیس کمثل شیء (سوره شوری آیه 11)، خدا جسم ندارد و تشبیه شدنی نیست.

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانی ertebat0bakhoda@

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

اَللهُمَّ بَارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا بَارَکتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم درود فرستادی، راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.
خداوندا بر محمد و آل محمد برکت نازل فرما، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم برکت نازل فرمودی، به راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.

معجزه ای از امام باقر علیه السلام

معجزه ای از امام باقر علیه السلام

ابوبصیر از ارادتمندان خاص امام باقر علیه السلام بود و از هر دو چشم نابینا شده بود.
می گوید: به امام باقر علیه السلام عرض کردم:
شما فرزندان پیامبر خدا هستید؟

فرمود: آری.
ابوبصیر: پیامبر خدا وارث همه انبیا بود. آیا هر چه آنها می دانستند پیغمبر هم می دانست؟
امام: آری.
ابوبصیر: آیا شما می توانید مُرده را زنده کنید و کور و بیمار مبتلا به پیسی را شفا دهید و از آنچه مردم می خورند و در خانه هایشان ذخیره می کنند خبر دهید؟
امام: آری، با اجازه خداوند. در این موقع حضرت به من فرمود: نزدیک بیا!

نزدیک رفتم، به محض این که دست مبارکش را بر صورت و چشمم کشید، بیابان، کوه، آسمان و زمین را به خوبی دیدم.

سپس فرمود:
آیا دوست داری همین گونه بینا باشی تا نظیر سایر مردم در قیامت به حساب و کتاب الهی کشیده شوی و یا مانند اول کور باشی و به طور آسان وارد بهشت گردی؟
عرض کردم: مایلم به حال اول برگردم.

آنگاه امام علیه السلام دست مبارکش را بر چشمم کشید، دوباره نابینا شدم.

بحار جلد۴۶ صفحه ۲۳۷

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانی ertebat0bakhoda@

https://s2.uupload.ir/files/emam_bagher3_rxie.jpg

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها وَ السِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ

خداوندا به مقدار علمِ بی پایانت بر فاطمه و پدرش و شوهرش و فرزندانش و رازی که در او قرار داده شده، صلوات و درود بفرست