جایگاه حضرت عباس (علیه السلام) در پیشگاه خداوند

نام حضرت عباس را که می‌شنویم، بیش از هر چیز به یاد وفاداری و بصیرت او نسبت به امامش می‌افتیم.

چهارمین روز از ماه شعبان به میلاد با سعادت قمر بنی هاشم، حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام) مزین است. در این روز بار دیگر خانه کوچک حضرت علی (علیه السلام) ستاره باران شد و تحفه‌ای دیگر از سوی پروردگار بزرگ به ایشان ارزانی گشت. حضرت عباس (علیه السلام) پسر امّ البنین علیهاالسلام بانوی فداکار حضرت علی علیه السلام است.

عباس (علیه السلام) آمد تا حسین (علیه السلام) تنها نباشد. آمد تا درس جوان مردی به جهانیان بیاموزد. آمد تا برادری را معنا کند، وفا را شرح دهد، ایثار را الگو باشد، شجاعت را تفسیر کند و دلاوری را مصداقی والا گردد. عباس آمد تا یاد و خاطره پدر را برای همیشه در اذهان مردم زنده نگه دارد؛ دلاوری علی و حمایت او را از دین، سال‌ها بعد از پدر احیا کند. عباس آمد تا یار و همراهِ حسین علیه السلام گردد و در کنار او بماند. عباس یعنی عشق، فداکاری، برادری و برادر یعنی عبّاس.

حضرت ابوالفضل (علیه السلام) نخستین فرزند از بانویى با معرفت و حق شناس با نام امّ البنین علیهاالسلام بود. این نوزاد بسیار زیبا بود به طورى که وى را قمر بنى هاشم نامیده اند و به ماه شب چهارده تشبیه نموده اند و حضرت علی وى را به نام عباس نام نهاد. به این علت که عباس هم به معناى شیر شرزه و خشمگین و هم به معناى عبوس و چهره گرفته است؛ زیرا که ایشان نسبت به ظالمان چهره اى خشمگین داشتند.

سه ویژگی حضرت ابوالفضل (علیه السلام) که باید الگوی ما باشند

محمدعلی فیض‌آبادی کارشناس مذهبی، درباره حضرت عباس (علیه السلام) می‌گوید: وفاداری، ولایت‌پذیری و ادب ایشان در مقابل امام حسین (علیه السلام) بسیار مهم بوده و باید مورد الگو و توجه ما باشد. روایت داریم که حضرت عباس علیه‌السلام، به برادرشان مولا می‌گفتند و فقط در روز عاشورا امام حسین را آن هم در هنگام شهادت «برادر» صدا زدند.

همچنین در نقل‌ها آمده است، در شب عاشورا، دشمن امان‌نامه نوشت و فرستاد برای حضرت عباس مبنی بر اینکه فرمانداری و هرچه خواستی به تو می‌دهیم، تو فقط دست از حسین بکش. حضرت عباس به خوبی می‌دانست که شهید خواهد شد؛ ولی امام حسین علیه‌السلام را تنها نگذاشت و تا پای جان به پای امام و مولای زمانه خود ایستاد.

بصیرت حضرت عباس در روز تاسوعا و عاشورا

رهبر انقلاب در بخشی از صحبت های خود در سال 79 فرموده اند، بصیرت اباالفضل العبّاس کجاست؟ همه یاران حسینی، صاحبان بصیرت بودند؛ اما او بصیرت را بیشتر نشان داد. در روز تاسوعا، وقتی که فرصتی پیدا شد که او خود را از این بلا نجات دهد؛ آمدند به او پیشنهاد تسلیم و امان‌نامه کردند و گفتند ما تو را امان می دهیم؛ چنان برخورد جوانمردانه‌ای کرد که دشمن را پشیمان نمود. گفت: من از حسین جدا شوم؟! وای بر شما! اف بر شما و امان‌نامه شما! نمونه دیگرِ بصیرت او این بود که به سه نفر از برادرانش هم که با او بودند، دستور داد که قبل از او به میدان بروند و مجاهدت کنند؛ تا اینکه به شهادت رسیدند. میدانید که آنها چهار برادر از یک مادر بودند: اباالفضل العبّاس - برادر بزرگتر - جعفر، عبداللَّه و عثمان. انسان برادرانش را در مقابل چشم خود برای حسین‌ بن‌ علی قربانی کند؛ به فکر مادر داغدارش هم نباشد که بگوید یکی از برادران برود تا اینکه مادرم دلخوش باشد؛ به فکر سرپرستی فرزندان صغیر خودش هم نباشد که در مدینه هستند؛ این همان بصیرت است.

حضرت عباس در کلام امام سجاد علیه السلام

بزرگی و عظمت مقام عباس بن علی علیه السلام به گونه‌ای است که امامان معصوم علیهم السلام در موارد متعدد بر فداکاری ها، جانبازی‌ها و عظمت شخصیت آن بزرگوار تأکید فرموده اند. امام سجاد علیه السلام که خود در کربلا حضور داشت و شاهد فداکاری‌های عمویش بود، درباره‌ی حضرت عباس علیه السلام می‌فرماید: «خداوند، عمویم عباس را رحمت کند که با ایثار و جانبازی، در راه برادرش جانبازی کرد تا آن که دست هایش قطع شد و خداوند به جای آن، دو بال به او داد که با آنها به همراه فرشتگان در بهشت پرواز کند؛ همان گونه که برای جعفر بن ابوطالب قرار داده شد. عباس را در پیشگاه خداوند منزلتی است که در روز قیامت، همه‌ شهدا به آن غبطه می‌خورند».

مقام والای شفاعت باب الحوائج (علیه السلام)

حجت الاسلام و المسلمین مهدی آذرطوسی کارشناس مذهبی و استاد دانشگاه هم در پاسخ به سوال خبرنگار ما درباره عظمت جایگاه حضرت عباس می‌گوید:

همه تمجید‌ها از اصحاب یک طرف آن مدح و ثنایی که از حضرت عباس (علیه السلام) شده است، طرف دیگر. در کتاب شریف «معالی السبطین فی احوال الحسن و الحسین (علیه السلام)» آمده است که امام علی (علیه السلام) فرمودند، چشم من در روز قیامت به تو (حضرت عباس) روشن خواهد شد. حالا این روشنی چگونه می‌آید. در روایت آمده است که حضرت زهرا (سلام الله علیها) شفیعه عالم، در قیامت حاضر می‌شوند و افرادی را که قابلیت شفاعت دارند، از میانه جمعیت جدا می‌کنند. از جانب پیامبر (صلی الله علیه و آله) خطاب می‌رسد یا علی (علیه السلام)؛ به زهرا (سلام الله علیها) بگو برای شفاعت و نجات امت چه آوردی؟ فاطمه (سلام الله علیها) می‌فرمایند که به عنوان مایه شفاعت در روز قیامت دو دست بریده فرزندم ابوالفضل (علیه السلام) کفایت می‌کند. شفاعت یک امر گزافه نیست. شفاعت برای کسانی است که خدا از آنها رضایت داشته باشد. این روایت جایگاه والای حضرت عباس (علیه السلام) را نشان می‌دهد.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان

پوسترها از پایگاه اینترنتی ضیاءالصالحین به نشانی https://www.ziaossalehin.ir/fa

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّـل فَـرَجَهُم

دلیل علاقه امام زمان (عج) به حضرت عباس (علیه السلام) چیست؟

علاقه امام زمان (عج الله تعالی فجه الشریف) به حضرت عباس (علیه السلام) 

امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) در فرازی از زیارت ناحیه مقدسه می فرماید:
«سلام بر عباس فرزند امیرمومنان که جان خویش را در راه برادرش داد از دیروزش برای فردایش توشه برگرفت، در راه برادر جانبازی کرد و خود را فدایش کرد، از او حفاظت و خود را سپر بلایش کرد، برای او آب آورد، دست هایش قطع شد. خداوند قاتلانش یزیدبن وقاد و حکیم بن طفیل طائی را لعنت کند.»

دلیل علاقه امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) به حضرت عباس (علیه السلام) چیست؟

۱_ معرفت و بصیرت حضرت عباس؛ امام صادق (علیه‌السلام) در باره این خصوصیت حضرت عباس (علیه السلام) فرموده‌اند: «عموی ما عباس (علیه السلام) بصیرتی دقیق و ایمانی محکم داشت و در کنار حضرت ابی عبدالله (علیه السلام) با دشمنان خدا نبرد کرد و امتحان خوبی پس داد و به مقام شهادت نایل گشت.»

۲_ بندگی و تسلیم [الهی] و ولایتمداری؛ آن بزرگوار کوچکترین حرکتی خارج از مسیر بندگی خدا نداشته و تمام اعمال و رفتار و سخنان آن حضرت مطابق رضایت اهل بیت علیهم السلام بوده است. در زیارت آن حضرت می‌خوانیم: سلام بر تو اى بنده شایسته حق و مطیع امر خدا و رسول خدا و مطیع امیرالمؤمنین و حضرت حسن و حسین صلوات الله و سلامه علیهم.

۳_ فدایی امام زمان خود شدن؛ در زیارت ناحیه امام عصر (عج الله تعالی فرجه الشریف) خطاب به حضرت ابوالفضل می فرماید: «سلام بر ابوالفضل العباس فرزند امیرمومنان که با بذل جان خویش فداکارانه و ایثارگرانه از برادرش حسین دفاع کرد و امروز دنیایش را ره توشه ی آخرت ساخت.

او فدایی و نگهبان پرشور برادر بود و در آب رسانی و سقایت حرم، کوشش فراوان کرد و دو دستش در نبرد با دشمن جدا شد.

۴_ ادب حضور در محضر امام زمان خویش؛ نقل نموده اند که هیچ گاه در محضر امام حسین علیه‌السلام بدون اجازه نمی نشست و اگر با اجازه حضرت می‌خواست بنشیند در نهایت ادب، دو زانو در مقابل برادر خویش می نشست و یکی از زیباترین خصوصیات آن حضرت این است که با اینکه امام حسین (علیه السلام) برادرشان بود ولی از روی ادب همواره برادر خویش را با عناوینی چون «سیدی و مولای» آقای من و... صدا می کرد. مگر در لحظات آخر عمر شریفشان که فرمود «برادر برادرت را دریاب».

۵_ عصمت؛ ایشان همچون بانوی کربلا زینب سلام‌الله علیها است. با اینکه جزو معصومین علیهم السلام  محسوب نمی‌شوند، اما به جهت اجتناب از گناهان و حتی مکروهات عصمت از گناه داشتند. از همین رو ایشان را مطیع خدا، رسول خدا و اهل بیت علیهم‌السلام می‌خوانیم.

۶_ وفاداری؛ بارزترین ویژگی حضرت عباس (علیه السلام) وفاداری ایشان است. [در شب عاشورا در رأس کسانی بود که اعلام وفاداری کرد و پیش از آن در عصر تاسوعا، امان نامه شمر را که برای وی و برادرانش آورده بود رد کرد و شمر را با شرمساری برگرداند.]

در زیارت آن جناب عرض می کنیم « خداوند به بهترین پاداش را عطا کند، همان پاداشی که به اهل وفا می دهد، به آن کسانی که به بیعت خویش با امام زمانشان وفا کردند و ندای یاری خواهی او را اجابت نمودند و از ولی امر خویش اطاعت نمودند.

همچنین است غیرت، شجاعت، شرح صدر، علم و فضیلت و... در وجود مقدس حضرت ابوالفضل العباس(علیه السلام). (حکایاتی از ارتباط امام زمان و حضرت عباس سلام الله علیه صص52-36)

 تأکید امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بر توسل به حضرت عباس (علیه السلام)

در کتاب «مسجد جمکران میعادگاه دیدار» مطلبی به نقل از آیت الله العظمی مرعشی نجفی (ره) نقل شده است که فرموده اند: یکی از علمای نجف اشرف که مدتی به قم آمده بود، برای من چنین نقل کرد که: من مشکلی داشتم به مسجد جمکران رفتم و درد دل خود را به محضر حضرت بقیة الله حجّة ابن الحسن العسکری امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) عرضه داشتم و از وی خواستم که نزد خدا شفاعت کند تا مشکلم حل شود.

برای این منظور، مکرر به مسجد جمکران رفتم ولی نتیجه ای ندیدم. روزی هنگام نماز دلم شکست و عرض کردم: مولا جان! آیا جایز است که در محضر شما و منزل شما باشم و به دیگری متوسّل شوم؟شما امام زمان من می باشید آیا زشت نیست با وجود امام حتی به علمدار کربلا قمر بنی هاشم (علیه السلام) متوسل شوم و او را نزد خدا شفیع قرار دهم؟!

از شدت تأثر بین خواب و بیداری قرار گرفته بودم. ناگهان با چهره نورانی قطب عالم امکان حضرت حجة ابن الحسن العسکری (عجل الله تعالی فرجه الشریف) مواجه شدم.

بدون تأمل به حضرتش سلام عرض کردم، حضرت با محبت و بزرگواری جوابم را دادند و فرمودند: «نه تنها زشت نیست و نه تنها ناراحت نمی شوم که به علمدار کربلا متوسل شوی، بلکه شما را راهنمایی هم می کنم که به حضرتش چه بگویی. چون خواستی از حضرت ابوالفضل (علیه السلام) حاجت بخواهی، این چنین بگو: «یا ابالغوث ادرکنی؛ ای آقا پناهم بده».

نقل شده از کانال تلگرامی داروخانه معنوی به نشانی Manavi_2@

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم وَالعَن اَعدَائَهُم اَجمَعین

جنگ صفین بود و نوجوانی سیزده ساله...

ذخر الحسین کیست؟ 

جنگ صفین بود و نوجوانی سیزده ساله... 
امیرالمومنین (علیه السلام) نقاب به چهره قمر بنی هاشم زدند و او را روانه میدان کردند. 
معاویه ابوشعتاء دلاور معروف عرب را پیش فرستاد 
ابوشعتاء گفت اهل شام مرا حریف هزار اسب میدانند، در شأن من نیست، یکی از پسران من برای او کافیست. 
۹ پسر را به جنگ فرستاد و یکی پس از دیگری به دست قمر منیر بنی هاشم به درک واصل شدند. 
خودش عصبانی به قصد انتقام خون پسرانش به میدان آمد و او نیز با ضربتی به درک واصل شد... 
جنگ مغلوبه شده بود... همه در حیرتند که این نوجوان کیست که چنین جنگاوری میکند... 
امیرالمومنین (علیه السلام) به عباس گفتند برگرد پسرم... 
سپاهیان گفتند یا امیرالمومنین اجازه بده تا کار را یکسره کند اما حضرت اجازه ندادند... 
فرمودند: اِنّهُ ذُخرُ الحسین... 
او ذخیره برای حسین است... 

السلام علیک یا قمر العشیره یا ابالفضل العباس

منبع: مالى طوسى، ص275

ولادت حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام مبارک

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانی ertebat0bakhoda@

پی نوشت: در برخی روایات سن حضرت عباس علیه السلام را در جنگ صفین 15 و 17 سال هم گفته اند

----------------------------------------------------------------------

روزى اُم البنین سلام الله علیها امیر مؤمنان علیه السلام را مشاهده کرد که عباس ارواحنا فداه را در آغوش گرفته و بر دستانش بوسه مى‌زند و مى‌گرید؛
چون آن بانوى با فضیلت این‌گونه دید، دچار نگرانى و ناگوارى شد!
پس سبب را از حضرت پرسید؛
حضرت او را نسبت به حقیقتى که در آینده اتفاق خواهد افتاد، آگاه کرد و فرمود: دستان فرزندش در راه مدد رسانى به امام حسین علیه السلام قطع مى‌شود!
با شنیدن این خبر غیبى، صداى فریاد و شیون آن مادر دلسوخته از خانه على علیه السلام بلند شد و اهل منزل نیز به نوحه‌گرى پرداختند؛
حضرت افزود: اى ام البنین! نور دیده‌ات نزد خداوند منزلتى بزرگ دارد و پروردگار در عوض دو دست بریده‌اش، دو بال به او مرحمت خواهد کرد که با ملائکه در بهشت به پرواز در مى‌آید، همان گونه که از قبل، این لطف را به جعفر بن ابى طالب عنایت نموده است؛
اُم البنین با شنیدن این بشارت ابدى و سعادت جاودانه، مسرور گردید.

منبع: سفینة البحار ج۲ ص۱۵۵

نقل شده از کانال تلگرامی کَلَامُکُم نُور وَ اَمرُکُم رُشد به نشانی ahadisegoharbar@

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

اَللهُمَّ بَارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا بَارَکتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم درود فرستادی، راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.
خداوندا بر محمد و آل محمد برکت نازل فرما، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم برکت نازل فرمودی، به راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.

هیچ بنده‌‌اى نیست که روز قیامت محشور شود مگر آن‌که چشمانش گریان است

امام صادق علیه السلام:

و هیچ بنده‌‌اى نیست که روز قیامت محشور شود مگر آن‌که چشمانش گریان است غیر از گریه‌‌کنندگان بر جدّم حضرت حسین بن على علیه‌السلام چه آن که ایشان در حالى که چشمانى روشن و باز دارند محشور مى‌‌گردند و آثار سرور و شادى در صورتشان نمایان مى‌‌باشد، مردم در فزع و ناراحتى بوده ولى ایشان از هر غم و محنتى در امان هستند، مردم متفرق و پراکنده و مضطرب بوده ولى ایشان در زیر عرش و سایه آن به یاد حسین علیه‌ السلام بوده و درباره آن جناب به گفتن حدیث مشغولند، از ناملایمات و ناراحتی‌هاى روز حساب هیچ خوف و هراسى ندارند.
به ایشان گفته مى‌‌شود: داخل بهشت شوید ولى آنها از ورود به بهشت امتناع نموده و مجلس ذکر حسین علیه‌ السلام را اختیار مى‌‌کنند، فرشتگان و حور‌العین به آنها پیغام مى‌‌دهند که ما با ولدان مخلّد مشتاق شما هستیم ولى ایشان از فرط سرور و نشاطى که در مجلس‌شان دارند سرشان را بالا نکرده و به آنها نمى‌‌نگرند.

کامل الزیارات النص صفحه 81

وقتی خبر ولادت سیدالشهداء علیه السلام به پیامبر صلی الله علیه وآله رسید، آن حضرت به خانه أمیرالمؤمنین علیه السلام آمدند. اسماء مولود را آورد وحضرت اذان و اقامه فرمودند. 

جبرئیل نازل شد وعرض کرد: "سلام خداوند برتو اى پیامبر، این نوزاد را بنام پسر کوچک هارون شبیر نام بگذار، که به عربى حسین گفته میشود. چرا که حضرت علی علیه السلام براى شما همچون هارون براى موسى است، جز آنکه شما خاتم پیامبران هستید." بعد از نامگذاری، ملائکه آسمانها فوج فوج برای تبریک وتهنیت به زمین آمدند و از خاک کربلا برای پیامبر آورده و بخاطر مصائب این مولود تسلیت وتعزیت نیز میگفتند.
فطرس و دردائیل و صلصائیل و ملائکه دیگری که سالها مورد غضب خداوند قرار گرفته بودند، به آن امام مظلوم پناه بردند و خود را به گهواره حضرت تبرک کردند و خداوند آنان را به مقام قبلى بازگردانید.

نقل شده از بزرگترین کانال سخنان امام علی ونهج البلاغه به نشانی raz_Nahjolbalagheh@ 

امشب فطرس بال شکسته اش را به گهواره سید الشهدا می کشد،

و من دخیل بسته ام بال و پر سوخته از معصیتم را به گوشه قبای وارث حسین علیه‌ السلام.
میدانم شفای مهربانیش در راه است...

ولادت ارباب دو عالم، حضرت امام حسین علیه السلام بر وارث مهربانیش و تمام محبان حضرتش مبارک باد.

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها وَ السِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ

خداوندا به مقدار علمِ بی پایانت بر فاطمه و پدرش و شوهرش و فرزندانش و رازی که در او قرار داده شده، صلوات و درود بفرست

رفع عذاب از فرشته الهی، به برکت تولد امام حسین علیه السلام

شیخ صدوق و ابن قولویه و دیگران از امام جعفر صادق علیه السلام روایت کرده اند :

که چون امام حسین علیه السلام متولد شد خداى بزرگ به جبرئیل امر کرد که با هزار ملک براى تهنیت از طرف خداوند و از طرف خود به محضر مبارک پیغمبر اکرم (صلى الله علیه و آله) نازل شود.

جبرئیل هنگام عبورش از جزیره اى، با فرشته اى رو به رو شد که از حاملان عرش الهى بود و خداوند او را به امرى مقرر داشته بود.

اما او در فرمان الهى کندى کرده بود، خداوند بزرگ هم بالش را در هم شکسته و او را در آن جزیره انداخته بود.

آن فرشته در آن جزیره مدت هفتصد سال بود که خدا را عبادت مى کرد.

در روایتى آمده است که خداوند بزرگ او را مخیر کرد بین عذاب دنیا و عذاب قیامت ،
 او عذاب دنیا را اختیار کرد، سپس خدا او را در آن جزیره شکنجه داد.

آن فرشته دید که جبرئیل با فرشتگان فرود مى آیند،از او پرسید :
 کجا میروید؟

جبرئیل گفت :
خداى بزرگ به محمد (صلى الله علیه و آله) فرزندى کرامت فرموده است.
مرا امر کرده که او را مبارک باد بگویم.

فطرس (فرشته بال شکسته) گفت :

اى جبرئیل مرا نیز با خود ببر، شاید که آن حضرت براى من دعا کند تا خداوند بزرگ از من در گذرد.
جبرئیل او را با خود به خدمت رسول خدا (صلى الله علیه و آله) برد و تبریک عرضه داشت و شرح حال فطرس را به عرض رسانید.

نبى اکرم (صلى الله علیه و آله) فرمود:

اى جبرئیل به فطرس بگو که خود را به قنداقه این مولود بمالد و به محل خود باز گردد.

فطرس خود را به قنداقه امام حسین علیه السلام مالید،
بال هایش دوباره رویید و به آسمان پرواز کرد و عرض کرد:

یا رسول الله ، همانا زود باشد که این مولود را امت تو شهید کنند...

ما به پاس این نعمت که از طرف امام حسین علیه السلام به من رسید در عوض آن هر کس به او سلام کند من سلامش را به او میرسانم و هر که بر او صلوات بفرستد من صلواتش را به او مى رسانم. 

طبق روایات دیگر چون فطرس به آسمان بالا مى رفت مى گفت : کیست چون من که آزاد کرده حسین بن على و فاطمه و محمد صلى الله علیه و آله هستم..

السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ اَبَداً؛ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ

وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ

سلام بر تو اى اباعبداللّه و بر جان هایى که به درگاهت فرود آمدند، از جانب من سلام خدا بر تو باد همیشه تا هستم و تا شب و روز باقى است و خدا زیارت شما را آخرین زیارت از سوى من قرار ندهد

السَّلامُ عَلَى الْحُسَیْن

سلام بر حسین

و عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْن

و بر على بن الحسین

و عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْن

و بر فرزندان حسین

و عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْن

و بر یاران حسین

منابع:

۱- انوار البهیه ، ص ۴۴٫
۲- اثبات الوصیه ، ص ۱۲۵، مدینه 
3- الاجز، ص ۲۳۷ (چاپ قدیم ).
4- منتهى الامال ج ۱، ص ۲۰۶٫

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانی ertebat0bakhoda@

https://mamosalmanim.ir

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

اَللهُمَّ بَارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا بَارَکتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم درود فرستادی، راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.
خداوندا بر محمد و آل محمد برکت نازل فرما، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم برکت نازل فرمودی، به راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.