صلوات خاصه امام علی علیه السلام

صلوات خاصه امام علی علیه السلام

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ أَخِی نَبِیِّکَ وَ وَلِیِّهِ وَ صَفِیِّهِ [وَ وَصِیِّهِ‏] وَ وَزِیرِهِ وَ مُسْتَوْدَعِ عِلْمِهِ وَ مَوْضِعِ سِرِّهِ وَ بَابِ حِکْمَتِهِ وَ النَّاطِقِ بِحُجَّتِهِ وَ الدَّاعِی إِلَى شَرِیعَتِهِ وَ خَلِیفَتِهِ فِی أُمَّتِهِ وَ مُفَرِّجِ الْکُرَبِ [الْکَرْبِ‏] عَنْ وَجْهِهِ قَاصِمِ الْکَفَرَةِ وَ مُرْغِمِ الْفَجَرَةِ الَّذِی جَعَلْتَهُ مِنْ نَبِیِّکَ بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ انْصُرْ مَنْ نَصْرَهُ وَ اخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ وَ الْعَنْ مَنْ نَصَبَ لَهُ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ وَ صَلِّ عَلَیْهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْصِیَاءِ أَنْبِیَائِکَ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ

خدایا بر امیر مؤمنان على بن ابى طالب درود فرست،برادر پیامبرت و ولىّ و برگزیده‏اش،و وزیر و جایگاه سپردن دانشش،و موضع راز و درگاه حکمتش،و گویاى به حجّت،و دعوت‏کننده به شریعتش‏ و جانشین او در امّتش،و برطرف کننده رنج و اندوه از چهره‏اش،و درهم شکننده کافران،و به خاک مالنده بینى بدکاران،آن‏که او را نسبت به پیامبرت به منزله هارون از موسى قرار دادى.خداى دوست بدار هرکه دوستش دارد،و دشمن بدار هرکه دشمنش دارد،و یارى‏ کن هر که یارى‏اش نماید،و خوار کن هرکه او را واگذارد،و لعنت کن هرکه به دشمنى‏اش برخاست،از پیشینیان و پسینیان،و بر او درود فرست‏ برترین درودى که بر یکى از جانشینیان پیامبرت فرستادى،اى پروردگار جهانیان.

مفاتیح الجنان

https://s2.uupload.ir/files/imam_ali1_j4s1.jpg

https://s2.uupload.ir/files/imam_ali2_52v8.jpg

https://s2.uupload.ir/files/hadith963_wjt1.jpg

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

اَللهُمَّ بَارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا بَارَکتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم درود فرستادی، راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.
خداوندا بر محمد و آل محمد برکت نازل فرما، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم برکت نازل فرمودی، به راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.

دنیا مانند ماری است که پوستی نرم دارد اما زهری کشنده

دنیا، پیرزنی با صورت کبود در روز قیامت!

در روز قیامت دنیا را به شکل پیرزنی کبودروی، ارزق چشم، گراز دندان، کریه منظر و قبیح رخسار برای مردم مجسم می‌کنند و از اهل محشر می‌پرسند: 
آیا این پیرزن را می‌شناسید؟
می‌گویند: نعوذ باالله که ما او را بشناسیم!

خطاب می‌رسد: این همان دنیایی است که به آن تفاخر می‌کردید، به واسطه آن با یکدیگر حسادت می‌ورزیدید، دشمنی می‌کردید، قطع صله‌ رحم می‌کردید و بسیاری از گناهان دیگر را مرتکب می‌شدید.
پس دنیا را به جهنم می‌افکنند در حالی که فریاد می‌زند: 
خداوندا! پس کجایند پیروان و دوستان من؟
خداوند بلندمرتبه می‌فرمایند: دوستان او را هم به خودش ملحق سازید.

منابع: معراج‌السعادة، ص ۳۳۹ / محجة‌البیضاء، ج ۶، ص ۱۰

واقعا ارزش داره به خاطر این دنیا به هم خیانت کنیم؟

ارزش داره خدا رو فدای این دنیای بی‌وفا کنیم؟

در بی‌وفایی دنیا همین بس که این دنیا قبلا در دست دیگران بوده است و به ما رسیده و به زودی هم از دست ما خارج می‌شود و به دیگران می‌رسد.

نقل شده از کانال تلگرامی عالم پس از مرگ به نشانی Pas_As_Marg@

دنیای‌حرام در کلام مولا

امیرالمومنین علی علیه السلام:

برابر دنیا خویشتن دار و برابر آخرت دلباخته باشید. آن کس را که تقوا بلند مرتبت کرد خوار نشمارید، و آن را که دنیا عزیزش کرد گرامی ندارید. برق درخشنده دنیا شما را خیره نکند، و سخن ستاینده دنیا را نشنوید. به دعوت کننده دنیا پاسخ ندهید، و از تابش دنیا روشنایی نخواهید، و فریفته کالاهای گران قدر دنیا نگردید.

همانا برق دنیای حرام بی فروغ است، و سخنش دروغ، و اموالش به غارت رفتنی، و کالاهای آن تاراج شدنی است.

آگاه باشید! دنیای حرام چونان عشوه گر هرزه ای است که تسلیم نشود، و مرکب سرکشی است که فرمان نبرد، دروغگویی خیانتکار، ناسپاس حق نشناس، دشمنی حیله گر، پشت کننده ای سرگردان، حالاتش متزلزل، عزتش خواری، جدّش بازی و شوخی، و بلندی آن سقوط است.

نهج البلاغه، خطبه ۱۹

امام علی (علیه السلام) : دنیا مانند ماری است که پوستی نرم دارد اما زهری کشنده. پس از آنچه در دنیا برایت جاذبه دارد، روى بگردان زیرا آنچه از آن تو را همراهى مى کند، اندک کفنی است. دغدغه هاى دنیا را از خود، دور کن؛ چرا که به جدا شدن از آن و ناپایدارى حالاتش یقین دارى؛ آن گاه که با دنیا بیشترین انس را دارى، بیشترین ترس و حذر را از آن داشته باش زیرا که دنیادار، هر زمان که در آن به خوشى و لذتى اطمینان کرد، دنیا او را از آن خوشى به مشکلى کشاند، یا هرگاه انسى گرفت، اُنس او را تبدیل به تنهایى و وحشت کرد.

 

سفینه البحار ۳:۱۲۷

نقل شده از کانال تلگرامی راز نهج البلاغه به نشانی raz_Nahjolbalagheh@

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم وَالعَن اَعدَائَهُم اَجمَعین

««ماجرای جمله خدا علی را نیامرزد!»»

««ماجرای جمله خدا علی را نیامرزد!»» 

زنی مراجعه کرد به معاویه و با او بر سر موضوعی بحث و جدل کرد. معاویه از این گستاخی و جسارت زن در گفتگوی بی محابایش ناراحت شد و به او گفت «خدا علی را نیامرزد» که او این رسم را فراگیر کرد. منظور او چه بود؟ رسم هم‌ترازی حاکم و شهروند، پارادایم نقدپذیری حاکمان، آیین اعتراض بدون لکنت به حاکم و رسم بدهکاری حاکم و طلبکاری شهروند.
این روایت را که در یک سخنرانی شنیدم و به فکر فرورفتم. آیا علی (علیه السلام) فقط همین هنجارشکنی را انجام داد؟ جواب این بود: هنجار شکنی‌های او بیش از اینهاست! به ۷ نمونه اشاره می کنم.
۱. به روایت محققان تاریخ، در دوران حکومت ایشان زندانی سیاسی گزارش نشده است. آن هم آن زمانی که امیر مالک جان و مال و ناموس مردم بود و زندانی سیاسی امری رایج.
۲. امروزه می‌شنویم که مدیران ارشد کشورها شامل نخست‌وزیران و روسای جمهور، به خاطر تخلفات مالی در زمان مسئولیت یا بعدش محاکمه می‌شوند و این را نشانه آزادی و عدالت می دانیم. ایشان به دادگاه فراخوانده شد. از طرف یک جایگاه والا؟ نه! به شکایت یک فرد عادی. یک رییس قبیله؟ نه یک شهروند معمولی! یک مسلمان؟ نه یک اقلیت! و جالب اینجاست محکوم شد و جالب تر اینکه پذیرفت! اعتراف می‌کنم همین که او توسط یک شهروند معمولی اقلیت غیرمسلمان به دادگاه فراخوانده می‌شود و در دادگاه حاضر می‌شود هنوز برای من قابل هضم نیست. چه برسد به محکوم شدنش!
۳. خود را بدهکار مردم می‌دانست نه طلبکار. حتما شنیده‌اید در خانه زنی که همسرش را در یکی از جنگ‌ها از دست داده بود به صورت ناشناس رفته بود و برایشان نان می‌پخت و با بچه‌ها بازی می‌کرد و آن زن هم پیاپی علی را نفرین می‌کرد. و در انتها که متوجه شد که او همان علی است حاکم سرزمین‌های پهناور، علی خاضعانه گفت: شما ببخشید که تا کنون مشکلات شما را حل نکرده بودم، از درگاه خدا بخواهید که على را ببخشد.
۴. به گواهی تاریخ، مخالفینش در مسجد علیه او و رو در روی سخن می‌گفتند و چند ساعت بعد برای گرفتن حق خود از بیت‌المال می‌آمدند. هنوز هم باور کردنش سخت است.
۵. زمانی که در جنگ‌های عرب، مثله کردن (بریدن گوش یا بینی و اعضا) امری رایج بود او دستور نظامی شدید می‌داد (و نه اینکه صرفا توصیه اخلاقی نرم کند) که کشتگان را مثله نکنید، فراریان را تعقیب نکنید و مجروحان را نکشید و…
۶. کافیست امروز در گوگل جستجو کنید تصویر حضرت علی. تصویری که می‌‌آید فردی جدی و مقتدر در کنار شیر و شمشیر (ذوالفقار). این تصویر سال‌هاست در ذهن من و شما نشسته چه بخواهیم چه نخواهیم. اما به ما نگفتند که در یکی از جنگ‌ها، ۱۲ هزار نفر از متعصب‌ترین افراد اعلام جنگ کردند. صبورانه با آن‌ها گفت‌وگو کرد و آن قدر مدارا و نرمش و تعامل کرد که ۱۲ هزار نفر به ۴ هزار نفر رسید سپس به ۱۵۰۰ نفر. هنر استراتژیست‌های جنگی آن است که در جنگ با کمترین خونریزی فاتح شوند و علی اینگونه بود. منتهی برای من و شما ذوالفقار علی بیش از گفتگوی علی تبلیغ و ترویج شده. زمانی که او برای گفتگو، تعامل، مکاتبه، محاجه، توافق، مذاکره گذاشت بسیار بسیار بیشتر از جنگ بوده است اما…
۷. او با زندانیان (البته گفتم که زندانی سیاسی نداشتند) مانند یک انسان برخورد کرد. گفته می‌شود تا قبل از او زندانیان در چاه‌های عمیق و به شیوه‌ای غیرانسانی نگه داری می‌شدند. او برای اولین بار برای زندانیان، فضای مناسبی برای طی کردن دوران محکومیت فراهم کرد و برای حقوق زندانیان مانند یک انسان، ارزش قائل شد.
هنجارشکنی‌های او بسیار بیشتر از این حرف هاست.

نقل شده از کانال تلگرامی راز نهج البلاغه به نشانی  ‌‌raz_Nahjolbalagheh@

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله میفرماید: اگه فضائل علی علیه السلام رو بگویی ، گناهان زبانت پاک میشود ، اگر بشنوی گناهان گوش هایت، و اگر بخوانی از روی نوشته، گناهان چشمانت، پاک میشود.

کجای قرآن از علی (علیه السلام) گفته است؟

کجای قرآن از علی (علیه السلام) گفته است؟

پاسخ:

روزی معاویه وارد مکه شد، گروهی بر معاویه وارد شدند و گفتند : آیا می دانی که ابن عباس تفسیر قرآن می کند؟

معاویه گفت: خب ابن عباس پسر عموی پیغمبر بوده، او از هاشمیان است، اگر او تفسیر نگوید که تفسیر کند؟

گفتند: آیات را به نفع علی بن ابیطالب تفسیر می کند و ما از این  قضیه شاکی هستیم.

معاویه گفت: خودم رسما وارد مجلس می شوم و جمع شان را بر هم می زنم.

معاویه وارد مجلس تفسیر ابن عباس می شود، ابن عباس با چنان کیفیتی تفسیر آیات می کرد که معاویه هیچ جای اعتراضی برخود ندید.

بعد از مجلس معاویه رو به ابن عباس کرد و گفت : ابن عباس تو تفسیر آیات می کنی یا فضائل علی بن ابیطالب را بازگو می کنی؟

ابن عباس گفت : معاویه به من بگو کجای قرآن است که فضائل علی بن ابیطالب نیست؟ از خودت هم سوال می کنم جواب می دهی؟

*انَّما اَنتَ مُنذِرُ و َلِکُلِ قَومِ هاد* این آیه برای کیست معاویه؟

معاویه گفت : رسول خدا فرمود ؛ منذر این امت منم و هادی وجود علی بن ابیطالب است.

ابن عباس گفت : *اِنَّما یُریدُ اللهُ لِیُذهِبَ عَنکُمُ الرِّجسَ اَهلَ البَیتِ وَ یُطَهِّرَکُم تَطهیرا* بگو این آیه برای کیست معاویه؟

معاویه گفت : این هم قصه ی طهارت و عصمت علی بن ابیطالب و اهل بیتش است.

ابن عباس گفت : *اِنَّما وَلیُّکُمُ اللهُ وَ رَسولُه وَالَّذینَ یُقیمونَ الصَّلوهَ وَ یُوتونَ الزَّکوةَ وَ هُم رکِعون* معاویه این آیه برای کیست؟

معاویه گفت : زمانی که علی بن ابیطالب انگشتر در راه خدا داد این آیه بر حق علی نازل شد، قبول دارم.

ابن عباس گفت : *عَمَّ یَتَساءَلون عَنِ النَّبَاِ العَظیم* معاویه بگو این آیه در حق کیست؟

معاویه گفت : رسول خدا فرمود ؛ خبر عظیم علی بن ابیطالب است که هم مردم ازش می پرسند و هم من از علی خواهم پرسید.

ابن عباس گفت : *وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللهِ جَمیعا وَ لا تَفَرَّقوا* بگو ببینم این آیه برای کیست؟

معاویه گفت : پیغمبر فرمود ؛ حبل الله علی بن ابیطالب است دست به دامن علی بزنید و جای دیگر نروید که گمراه میشوید.

ابن عباس گفت : *کَفی بِاللهِ شَهیدا بَینی وَ بَینَکُم* این آیه برای چیست معاویه؟

معاویه گفت : این قصه قصه ی علم علی بن ابیطالب است که خدا همه ی علم جاری رو در سیره ی او تعریف میکند.

ابن عباس گفت : *قُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا و َأَبْنَاءَکُمْ و َنِسَاءَنَا و َنِسَاءَکُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکُمْ* بگو به من که این آیه برای کیست؟

معاویه گفت : این هم ماجرای مباهله با اهل نجران است که خدا در این آیه علی بن ابیطالب را نفس پیغمبر میخواند.

ابن عباس گفت : *ساَلَ سائِلٌ بِعَذابِ واقِع* این آیه برای چیست معاویه؟

معاویه گفت : روز غدیر شخصی نزد رسول خدا آمد و گفت این سخنان از خودت بود یا از خدا؟ پیغمبر فرمود امر رسالت بود ،  شخص رو به پیغمبر کرد و گفت ؛ به خدا بگو بر من عذاب وارد کند که تحمل ولایت علی را ندارم و خداوند جلوی همگان دشمن علی را هلاک کرد، ابن عباس قبول دارم.

آیا باید فقط همین آیه را بخوانی؟

ابن عباس گفت : *یا اَیُّهَا الرَّسولُ بَلِّغ ما اُنزِلَ اِلَیک* این آیه دیگر برای چیست معاویه؟

معاویه گفت : این هم ماجرای ابلاغ ولایت علی بن ابیطالب است قبول دارم.

ابن عباس گفت : *اَلیومَ اَکمَلتُ لَکُم دینَکُم* معاویه به من بگو این دگر برای کیست؟

معاویه گفت : این آیه هم اکمال دیانت در پرتوی ولایت علی بن ابیطالب است، ولی آیه ای دیگر بخوان نه این را 

 ابن عباس از جا بلند شد و گفت : معاویه به من بگو کجای قرآن را بخوانم که فضل علی بن ابیطالب نباشد؟ کجا را بخوانم که از علی بیان نشده باشد؟

معاویه گفت : اصلا ابن عباس بخوان *اِذا زُلزِلَتِ الارض زلزالها* 
ابن عباس : این آیه هم فضل علی بن ابیطالب است.

معاویه گفت : علی در این آیه دگر چه می کند ابن عباس؟

ابن عباس گفت : نشنیدی بعد از رسول خدا یک سال نگذشته بود که زلزله ای بر مدینه آمد که همه ی مردم از شدت وحشت از خانه به در شده بودند و علی در میانشان حاضر شد و خواند این آیه را و پایش را بر زمین کوبید و فرمود : زمین ابوتراب بر تو امر می کند آرام گیر.

معاویه که از غضب بر خود می پیچید گفت : ابن عباس راحت بگو تا قرآن باشد، علی هم خواهد بود؟

منبع: بحار الانوار ج ۴۴ ص ۱۲۵

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانی ertebat0bakhoda@

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله میفرماید: اگه فضائل علی علیه السلام رو بگویی ، گناهان زبانت پاک میشود ، اگر بشنوی گناهان گوش هایت، و اگر بخوانی از روی نوشته، گناهان چشمانت، پاک میشود.

غذای حاکم مسلمین!

یا علی جانم به قربانت

از احنف بن قیس روایت شده که وقتی او نزد معاویه رفت از شیرینی و ترشی چنان نزد او در سر سفره چیدند که گفت من نام بعضی از آن‌ها را نمی‌دانستم. لذا یک یک آن‌ها را از معاویه پرسیدم و او جواب می‌گفت. چون معاویه طعام خود را تعریف می‌کرد من گریه‌ام گرفت. گفت: چرا می‌گریی؟ گفتم: به یاد آمد شبی را که در خدمت حضرت علی (علیه السلام) بودم وقت افطار شد. آن حضرت دستور داد تا من نیز نزد او بمانم.

پس کیسه‌ای را خواست که سر آن را مهر کرده بود. چون آن را حاضر کردند به او گفتم: یا علی! این چیست؟ حضرت فرمود: نان جو است. عرض کردم: ترسیدی که از آن نان بردارند، یا بخل کردی که اینچنین سر آن را مهر کرده‌ای؟ حضرت فرمود: نه اینکه گفتی درست نیست؛ بلکه می‌ترسیدم که حسن و حسین (علیهمالسلام) آن نان را به روغن بیالایند.

عرض کردم: مگر حرام است؟ فرمود: نه، ولکن واجب است بر امامان عادل که زندگی خود را در سطح فقیرترین مردم قرار دهند تا فقیر به واسطه فقرش از جاده بندگی بیرون نرود. معاویه گفت: ذکر کسی را کردی که احدی فضل او را نمی‌تواند انکار کند.

منبع: الفصول العلیه، ص51

‌‌‌‌نقل شده از کانال تلگرامی کربلا به نشانی karballa_ir@

غذای حاکم مسلمین !

«سُوَید بن غَفَلَة» می‌گوید:

به دار الحکومه رفتم و دیدم امیرالمؤمنین صلوات الله علیه نشسته‌اند تا غذا میل کنند، دیدم حضرت یک دوغی میل می‌کنند که ترشیِ آن بینی من را می‌زد و یک نان جو تناول می‌فرمودند که آرد آن الک نشده بود و آنقدر خشک بود که حضرت باید این نان را به زانو می‌زدند تا بشکنند.
«به خادم حضرت گفتم: آیا شماها تقوا ندارید؟ آن خادم گفت: حضرت از ما عهد گرفته‌اند که به شرطی اجازه می‌دهم کنار من باشید که این آردها را الک نکنید. [1]

1 - الغارات، جلد ١، صفحه ٨٦

نقل شده از کانال تلگرامی راز نهج البلاغه به نشانی raz_Nahjolbalagheh@

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله میفرماید اگه فضائل علی علیه السلام رو بگویی ، گناهان زبانت پاک میشود ، اگر بشنوی گناهان گوش هایت، و اگر بخوانی از روی نوشته، گناهان چشمانت، پاک میشود.