علی اینگونه بود...

علی اینگونه بود...

در احوالات حضرت علی علیه السلام آورده اند که روزی امیرالمؤمنین اشتها کردند که جگر کباب شده ای را با نان نرم بخورند.

 همین طور این امر تا یک سال طول کشید و ابراز نمی کردند. 

روزی از روزها، در حالی که روزه بودند، به حضرت امام حسن علیه السلام این مطلب را گفتند. 

امام حسن برای حضرت، غذای مورد نظر را آماده کرد. وقتی هنگام افطار شد، سائلی به در خانه آمد و درخواست غذا کرد. 

علی علیه السلام فرمود: «ای نور دیده من! این طعام را بردار و به این سائل بسپار؛ برای آنکه ما فردای قیامت در صحیفه اعمال خود نخوانیم که 

«و یوم یعرض الذین کفروا علی النّار اذهبتم طیباتکم فی حیاتکم الدّنیا و استمتعتم بها فالیوم تجزون عذاب الهون بما کنتم تستکبرون فی الارض بغیر الحق و بما کنتم تبسقون

؛ (سوره احقاف، 20)
 آن روز که کافران را بر آتش عرضه می کنند (به آنها گفته می شود) از طیبات و لذائذ در زندگی دنیای خود استفاده کردید و از آن بهره گرفتید اما امروز عذاب ذلت بار به خاطر استکباری که در زمین به ناحق کردید و به خاطر گناهانی که انجام می دادید جزای شما خواهد بود.»

منبع : هزار و یک داستان از زندگانی امام علی

نقل شده از کانال داروخانه معنوی به نشانی Manavi_2@

مولانا امیرالمومنین علی علیه‌السلام:

اى بندگان خدا، از مرگ و نزدیکى آن بترسید و ساز و برگ آن مهیا دارید، زیرا مرگ، کارى بزرگ و حادثه‌اى خطیر را با خود آورد؛ مرگ یا هر چه مى‌آورد خیر است که با آن شرى همراه نیست، یا شرى است که در آن از خیر نشانى نیست!

نهج‌البلاغه نامه ۲۷

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم وَالعَن اَعدَائَهُم اَجمَعین

چرا به امام حسن مجتبی (علیه السلام) کریم اهل بیت می‌گویند؟

سوال : چرا به امام حسن مجتبی (علیه السلام) کریم اهل بیت می‌گویند؟

پاسخ : امام حسن مجتبی (علیه السلام) نسبت به دردمندان و تیره بختان جامعه بسیار دلسوز بود و با خرابه ‌نشینان دردمند و اقشار مستضعف و کم درآمد، همراه و همنشین می‌شد. درد دل آنها را با جان و دل می‌شنید و به آن ترتیب اثر می‌داد و در این حرکت انسان ‌دوستانه جز خداوند را مدنظر نداشت. هیچ فقیر و مسکینی از در خانه امام حسن مجتبی (علیه السلام) ناامید برنمی گشت و حتی خود ایشان به سراغ فقرا می‌ رفت و آنها را به منزل دعوت می ‌کرد و به آنها غذا و لباس می‌داد.
آن حضرت در طول عمر خود دو بار تمام اموال و دارایی خود را در راه خدا خرج کردند و سه بار نیز ثروت خود را به دو نیم تقسیم کردند و نصف آن را در راه خدا به فقرا بخشیدند.
وقتی از خود امام حسن (علیه السلام) پرسیدند، چرا هرگز سائلی را ناامید برنمی‌گردانید؟ فرمودند:

«من هم سائل درگاه خداوند هستم و می‌خواهم که خدا مرا محروم نسازد و شرم دارم که با چنین امیدی سائلان را ناامید کنم. خداوندی که عنایتش را به من ارزانی می‌دارد، می‌خواهد که من هم به مردم کمک کنم».
به خاطر این بخشندگی‌ها و کارهای نیکی که از سوی امام حسن مجتبی (علیه السلام) در مسیر خیر، احسان و کمک به طبقات درمانده و نیازمند انجام می‌گرفت آن حضرت را کریم اهل بیت لقب داده اند.
منابع

شیخ عباس قمی، منتهی الآمال، انتشارات هجرت، چاپ هشتم، ۱۳۷۴، قم، ج۱، ص ۴۱۷ 

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانی ertebat0bakhoda@

اینفوگرافیک از ahlolbait.com

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

اَللهُمَّ بَارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا بَارَکتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم درود فرستادی، راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.
خداوندا بر محمد و آل محمد برکت نازل فرما، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم برکت نازل فرمودی، به راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.