««ماجرای جمله خدا علی را نیامرزد!»»

««ماجرای جمله خدا علی را نیامرزد!»» 

زنی مراجعه کرد به معاویه و با او بر سر موضوعی بحث و جدل کرد. معاویه از این گستاخی و جسارت زن در گفتگوی بی محابایش ناراحت شد و به او گفت «خدا علی را نیامرزد» که او این رسم را فراگیر کرد. منظور او چه بود؟ رسم هم‌ترازی حاکم و شهروند، پارادایم نقدپذیری حاکمان، آیین اعتراض بدون لکنت به حاکم و رسم بدهکاری حاکم و طلبکاری شهروند.
این روایت را که در یک سخنرانی شنیدم و به فکر فرورفتم. آیا علی (علیه السلام) فقط همین هنجارشکنی را انجام داد؟ جواب این بود: هنجار شکنی‌های او بیش از اینهاست! به ۷ نمونه اشاره می کنم.
۱. به روایت محققان تاریخ، در دوران حکومت ایشان زندانی سیاسی گزارش نشده است. آن هم آن زمانی که امیر مالک جان و مال و ناموس مردم بود و زندانی سیاسی امری رایج.
۲. امروزه می‌شنویم که مدیران ارشد کشورها شامل نخست‌وزیران و روسای جمهور، به خاطر تخلفات مالی در زمان مسئولیت یا بعدش محاکمه می‌شوند و این را نشانه آزادی و عدالت می دانیم. ایشان به دادگاه فراخوانده شد. از طرف یک جایگاه والا؟ نه! به شکایت یک فرد عادی. یک رییس قبیله؟ نه یک شهروند معمولی! یک مسلمان؟ نه یک اقلیت! و جالب اینجاست محکوم شد و جالب تر اینکه پذیرفت! اعتراف می‌کنم همین که او توسط یک شهروند معمولی اقلیت غیرمسلمان به دادگاه فراخوانده می‌شود و در دادگاه حاضر می‌شود هنوز برای من قابل هضم نیست. چه برسد به محکوم شدنش!
۳. خود را بدهکار مردم می‌دانست نه طلبکار. حتما شنیده‌اید در خانه زنی که همسرش را در یکی از جنگ‌ها از دست داده بود به صورت ناشناس رفته بود و برایشان نان می‌پخت و با بچه‌ها بازی می‌کرد و آن زن هم پیاپی علی را نفرین می‌کرد. و در انتها که متوجه شد که او همان علی است حاکم سرزمین‌های پهناور، علی خاضعانه گفت: شما ببخشید که تا کنون مشکلات شما را حل نکرده بودم، از درگاه خدا بخواهید که على را ببخشد.
۴. به گواهی تاریخ، مخالفینش در مسجد علیه او و رو در روی سخن می‌گفتند و چند ساعت بعد برای گرفتن حق خود از بیت‌المال می‌آمدند. هنوز هم باور کردنش سخت است.
۵. زمانی که در جنگ‌های عرب، مثله کردن (بریدن گوش یا بینی و اعضا) امری رایج بود او دستور نظامی شدید می‌داد (و نه اینکه صرفا توصیه اخلاقی نرم کند) که کشتگان را مثله نکنید، فراریان را تعقیب نکنید و مجروحان را نکشید و…
۶. کافیست امروز در گوگل جستجو کنید تصویر حضرت علی. تصویری که می‌‌آید فردی جدی و مقتدر در کنار شیر و شمشیر (ذوالفقار). این تصویر سال‌هاست در ذهن من و شما نشسته چه بخواهیم چه نخواهیم. اما به ما نگفتند که در یکی از جنگ‌ها، ۱۲ هزار نفر از متعصب‌ترین افراد اعلام جنگ کردند. صبورانه با آن‌ها گفت‌وگو کرد و آن قدر مدارا و نرمش و تعامل کرد که ۱۲ هزار نفر به ۴ هزار نفر رسید سپس به ۱۵۰۰ نفر. هنر استراتژیست‌های جنگی آن است که در جنگ با کمترین خونریزی فاتح شوند و علی اینگونه بود. منتهی برای من و شما ذوالفقار علی بیش از گفتگوی علی تبلیغ و ترویج شده. زمانی که او برای گفتگو، تعامل، مکاتبه، محاجه، توافق، مذاکره گذاشت بسیار بسیار بیشتر از جنگ بوده است اما…
۷. او با زندانیان (البته گفتم که زندانی سیاسی نداشتند) مانند یک انسان برخورد کرد. گفته می‌شود تا قبل از او زندانیان در چاه‌های عمیق و به شیوه‌ای غیرانسانی نگه داری می‌شدند. او برای اولین بار برای زندانیان، فضای مناسبی برای طی کردن دوران محکومیت فراهم کرد و برای حقوق زندانیان مانند یک انسان، ارزش قائل شد.
هنجارشکنی‌های او بسیار بیشتر از این حرف هاست.

نقل شده از کانال تلگرامی راز نهج البلاغه به نشانی  ‌‌raz_Nahjolbalagheh@

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله میفرماید: اگه فضائل علی علیه السلام رو بگویی ، گناهان زبانت پاک میشود ، اگر بشنوی گناهان گوش هایت، و اگر بخوانی از روی نوشته، گناهان چشمانت، پاک میشود.

کلیدهای طلایی در خطبه غدیر

کلیدهای طلایی در خطبه غدیر

خطبه غدیر توسط رسول خدا صلی‌ الله‌ علیه‌ و آله در واقعه غدیر ایراد و در آن به فرمان خداوند امیرالمونین علیه‌السلام به عنوان جانشین پیامبر معرفی شدند.

حدیث غدیر بخشی از این خطبه است که در آن، پیامبر صلی‌ الله‌ علیه‌ و آله فرموده‌اند: «هرکس من مولای (سرپرست) اویم، این علی (علیه‌السلام) مولای (سرپرست) اوست».

- الهی بودن امر جانشینی

ای مردم! من در رساندن آنچه خداوند بر من نازل کرده کوتاهی نکرده ام، جبرئیل سه مرتبه بر من نازل شد و از طرف خداوند سلام رساند و مرا مامور کرد که در این اجتماع بپا خیزم و به هر سفید و سیاهی اعلام کنم: همانا علی بن ابی طالب برادر، وصی و جانشین من و امام بعد از من است. (بحارالانوار، ج 37، ص 181/ الغدیر، ج 1، ص 12)

- اهمیت مسئله امامت

ای مردم! خداوند دین شما را با امامت او (علی) کامل نمود. هرکس به او و به جانشینان او از فرزندان من و از نسل او تا روز قیامت اقتدا نکند، اعمالشان از بین رفته است.

ای مردم! بدانید که با علی، دشمنی نمی کند، مگر شقی، و با علی دوستی نمی کند، مگر کسی که دارای تقوا باشد، و به او ایمان نمی آورد مگر مومن مخلص. (الغدیر، ج 1، ص 12_294)

- غدیر رسالتی همگانی

ای مردم! من امر خلافت را به عنوان امامت و وراثت در نسل خود تا روز قیامت به ودیعه می سپارم، و ابلاغ کردم آنچه را مامور به ابلاغش بودم تا حجت باشد بر حاضر و غائب و بر همه کسانی که حضور دارند یا ندارند، به دنیا آمده اند یا نیامده اند. پس حاضران به غائبان و پدران به فرزندان تا روز قیامت برسانند. (بحارالانوار، ج 37، ص 251)

منبع: تبیان

امیرالمومنین علیه‌السلام از نگاه بزرگان اهل سنت

امیرالمومنین علیه‌السلام از نگاه بزرگان اهل سنت

- بیهقی

حضرت علی علیه السلام جامع صفات پیامبران اولوالعزم است.

- ابوحنیفه

در جنگ میان علی و مخالفین او، حق به جانبِ علی بود.

- فخر رازی

هرکس در دین خود، علی بن ابیطالب را پیشوای خود قرار دهد، رستگار شده است.

- ابراهیم نظام معتزلی

علی (علیه السلام) در جنگ های خود برحق بود و کسانی که با او جنگیدند بر خطا رفتند.

- خوارزمی (ادیب و خطیب اهل سنت)

آیا مانند ابوتراب، جوانمردی است؟ چشم مرا هرگاه درد فرا گیرد، توتیایش خاکی است که پای او بدان رسیده باشد.

- شافعی

اگر معنی رفض، دوستی وصی پیامبر (علی بن ابیطالب) است به درستی که من رافضی تر از همه مردم هستم.

- احمد بن حنبل

در حق علی باید بگویم که خلافت، علی را مقام و منزلت نداد، بلکه علی به خلافت، منزلت بخشید.

منبع: تبیان

دوازده فضیلت کوتاه و گویا از حضرت آقا امیرالمومنین علی علیه السلام

دوازده فضیلت کوتاه و گویا از حضرت آقا امیرالمومنین علی علیه السلام

1. حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام در هیچ جنگ و جهادی شرکت نکرد مگر این که پیروز برگشت. (1)

2. رسول خدا صلی الله علیه و آله می گفت: «عَلی اَشْجَعُ النّاسِ قَلْبا  
علی، شجاع ترین و قویدل ترینِ مردم است.» (2)

3. حریف را فقط با یک بار زدن می کشت و در حدیث است که: «کانت ضرباتة وترا
ضربت شمشیر او همیشه تک ضرب بود.» (3)

4. پیامبر اسلام می گفت: «علی سیفُ اللّه عَلی اَعْدائِهِ 
علی، شمشیر خدا است که بر روی دشمنان خدا کشیده می شود.» (4)

5. حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام بیشتر پیاده می جنگید و اگر هم سوار اسبی می شد،
 چندان برایش مهم نبود. 
به حضرتش گفته شد که چرا سوار اسب نمی شود؟ 
پاسخ داد: اسب یا برای تعقیب حریفی است که از میدان بگریزد و یا برای این است که کسی بخواهد خود بگریزد و من نه کسی هستم که پشت به دشمن کنم و بگریزم و نه کسی هستم که اگر کسی گریخت تعقیبش کنم. پس اسب را برای چه می خواهم؟ (5)

6. حضرت زرهش تنها سینه اش را می پوشاند و هرگز پشت نداشت. 
از او پرسیدند که چرا زرهش پشت ندارد؛ آیا نمی ترسد که کسی از پشت به او ضربتی بزند؟ 
در پاسخ فرمود : من هرگز به دشمن پشت نمی کنم و از میدان نمی گریزم و خدا هرگز آن روز را نخواهد آورد. (6)

7. شجاعت و استواری حضرت علی علیه السلام در جنگ ها چنان بود که هرگاه مشرکان و کافران او را در جنگ می دیدند به همدیگر وصیت می کردند مثل این که مرگ را با چشم خود دیده باشند. (7)

8. هرگاه که دو صف برای جنگ مقابل هم صف می کشیدند،

مردم به یکدیگر می گفتند: 
ملک الموت در همان صفی باید باشد که علی با آن صف است و صف مقابل خواهی نخواهی باید خود را برای مرگ آماده کنند. (8)

9. روزی یکی از سرداران سپاهش به او گفت که اگر اسب ها آشفتند و ما از همدیگر دور شدیم،

تو را کجا بیابیم؟ در پاسخ فرمود: 
در همان جایی که از من دور شده اید. 
حاکی از این که در همین جایی که هستم خواهم بود. (9)

10. وقتی که در جنگ جمل پرچم را به پسرش محمد حنفیه داد، به او چنین فرمود: 
«کوه ها هم از هم بپاشند، 
- تو از خود مپاش؛ 
- دندان هایت را به هم بفشار؛ 
- کاسه سرت را به خدا بسپار؛ 
- پاهایت را چون میخ به زمین بکوب؛ 
- به انتهای سپاهیان دشمن چشم بدوز؛ 
- و از تنگ نظری و دون همّتی چشم بپوش؛ 
- و بدان که پیروزی بی گمان پیش خداوندِ سبحان است.» (10)

11. حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام از نان دنیا به نان جو بسنده کرده بود و از نان گندم نمی خورد تا آنجا که مردم از تعجب می پرسیدند:
پسر ابوطالب با این غذا و خوراک اندک چگونه در کشتن هم آوردان و پهلوانان ناتوان نمی شود؟!

مولا علی علیه السلام در پاسخ فرمود: بدانید آن درختی را که در بیابان خشک می روید، 
- شاخه اش سخت تر باشد. 
- ولی سبزه ها و گیاهان خوش نما را پوست نازک تر باشد. 
- آری خارها و بوته های صحرایی را آتشی افروخته تر باشد و خاموشی آنها دیرتر رخ دهد، 
- ولی گیاهی که در ناز و نعمت روییده باشد، 
- چون بیدی به هر بادی بلرزد. (11)

12. از سخنان آن حضرت است که می فرمود :
«وَ اللّه لَو تَظاهَرَتِ الْعَرَبُ عَلی قِتالی لَمّا وَلَّیتُ عَنها... 

به خدا سوگند اگر همه عرب ها پشت به پشت هم دهند و به جنگ با من بشتابند، هرگز از آنان روی برنتابم و اگر فرصتی دست دهد، به پیکار همه بشتابم.»(12)

منابع

(1) - طبرانی، معجم الاوسط 3/87 ،(2176)؛ مسند احمد 1/199 (1720).
(2) - ابن مغازلی، مناقب علی بن ابی طالب / 143 (188).
(3) - ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه 1 / 20.
(4) - شیخ صدوق، الامالی / 61.
(5) - ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب 3 / 298.
(6) - ابن بکار، الاخبار الموفقیات / 343 (194)؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه 20 / 280.
(7) - ابن مغازلی، مناقب علی بن ابی طالب / 140 (109)؛ زمخشری، ربیع الابرار 3 / 319.
(8) - راغب اصفهانی، المحاضرات 3 / 138.
(9) - ابشیهی، المستطرف 1 / 178 باب 41.
(10) - نهج  البلاغه، خطبه 11.
(11) و (12) - نهج البلاغه، نامه 45.

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانی ertebat0bakhoda@

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله میفرماید: اگه فضائل علی علیه السلام رو بگویی ، گناهان زبانت پاک میشود ، اگر بشنوی گناهان گوش هایت، و اگر بخوانی از روی نوشته، گناهان چشمانت، پاک میشود.

کجای قرآن از علی (علیه السلام) گفته است؟

کجای قرآن از علی (علیه السلام) گفته است؟

پاسخ:

روزی معاویه وارد مکه شد، گروهی بر معاویه وارد شدند و گفتند : آیا می دانی که ابن عباس تفسیر قرآن می کند؟

معاویه گفت: خب ابن عباس پسر عموی پیغمبر بوده، او از هاشمیان است، اگر او تفسیر نگوید که تفسیر کند؟

گفتند: آیات را به نفع علی بن ابیطالب تفسیر می کند و ما از این  قضیه شاکی هستیم.

معاویه گفت: خودم رسما وارد مجلس می شوم و جمع شان را بر هم می زنم.

معاویه وارد مجلس تفسیر ابن عباس می شود، ابن عباس با چنان کیفیتی تفسیر آیات می کرد که معاویه هیچ جای اعتراضی برخود ندید.

بعد از مجلس معاویه رو به ابن عباس کرد و گفت : ابن عباس تو تفسیر آیات می کنی یا فضائل علی بن ابیطالب را بازگو می کنی؟

ابن عباس گفت : معاویه به من بگو کجای قرآن است که فضائل علی بن ابیطالب نیست؟ از خودت هم سوال می کنم جواب می دهی؟

*انَّما اَنتَ مُنذِرُ و َلِکُلِ قَومِ هاد* این آیه برای کیست معاویه؟

معاویه گفت : رسول خدا فرمود ؛ منذر این امت منم و هادی وجود علی بن ابیطالب است.

ابن عباس گفت : *اِنَّما یُریدُ اللهُ لِیُذهِبَ عَنکُمُ الرِّجسَ اَهلَ البَیتِ وَ یُطَهِّرَکُم تَطهیرا* بگو این آیه برای کیست معاویه؟

معاویه گفت : این هم قصه ی طهارت و عصمت علی بن ابیطالب و اهل بیتش است.

ابن عباس گفت : *اِنَّما وَلیُّکُمُ اللهُ وَ رَسولُه وَالَّذینَ یُقیمونَ الصَّلوهَ وَ یُوتونَ الزَّکوةَ وَ هُم رکِعون* معاویه این آیه برای کیست؟

معاویه گفت : زمانی که علی بن ابیطالب انگشتر در راه خدا داد این آیه بر حق علی نازل شد، قبول دارم.

ابن عباس گفت : *عَمَّ یَتَساءَلون عَنِ النَّبَاِ العَظیم* معاویه بگو این آیه در حق کیست؟

معاویه گفت : رسول خدا فرمود ؛ خبر عظیم علی بن ابیطالب است که هم مردم ازش می پرسند و هم من از علی خواهم پرسید.

ابن عباس گفت : *وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللهِ جَمیعا وَ لا تَفَرَّقوا* بگو ببینم این آیه برای کیست؟

معاویه گفت : پیغمبر فرمود ؛ حبل الله علی بن ابیطالب است دست به دامن علی بزنید و جای دیگر نروید که گمراه میشوید.

ابن عباس گفت : *کَفی بِاللهِ شَهیدا بَینی وَ بَینَکُم* این آیه برای چیست معاویه؟

معاویه گفت : این قصه قصه ی علم علی بن ابیطالب است که خدا همه ی علم جاری رو در سیره ی او تعریف میکند.

ابن عباس گفت : *قُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا و َأَبْنَاءَکُمْ و َنِسَاءَنَا و َنِسَاءَکُمْ وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَکُمْ* بگو به من که این آیه برای کیست؟

معاویه گفت : این هم ماجرای مباهله با اهل نجران است که خدا در این آیه علی بن ابیطالب را نفس پیغمبر میخواند.

ابن عباس گفت : *ساَلَ سائِلٌ بِعَذابِ واقِع* این آیه برای چیست معاویه؟

معاویه گفت : روز غدیر شخصی نزد رسول خدا آمد و گفت این سخنان از خودت بود یا از خدا؟ پیغمبر فرمود امر رسالت بود ،  شخص رو به پیغمبر کرد و گفت ؛ به خدا بگو بر من عذاب وارد کند که تحمل ولایت علی را ندارم و خداوند جلوی همگان دشمن علی را هلاک کرد، ابن عباس قبول دارم.

آیا باید فقط همین آیه را بخوانی؟

ابن عباس گفت : *یا اَیُّهَا الرَّسولُ بَلِّغ ما اُنزِلَ اِلَیک* این آیه دیگر برای چیست معاویه؟

معاویه گفت : این هم ماجرای ابلاغ ولایت علی بن ابیطالب است قبول دارم.

ابن عباس گفت : *اَلیومَ اَکمَلتُ لَکُم دینَکُم* معاویه به من بگو این دگر برای کیست؟

معاویه گفت : این آیه هم اکمال دیانت در پرتوی ولایت علی بن ابیطالب است، ولی آیه ای دیگر بخوان نه این را 

 ابن عباس از جا بلند شد و گفت : معاویه به من بگو کجای قرآن را بخوانم که فضل علی بن ابیطالب نباشد؟ کجا را بخوانم که از علی بیان نشده باشد؟

معاویه گفت : اصلا ابن عباس بخوان *اِذا زُلزِلَتِ الارض زلزالها* 
ابن عباس : این آیه هم فضل علی بن ابیطالب است.

معاویه گفت : علی در این آیه دگر چه می کند ابن عباس؟

ابن عباس گفت : نشنیدی بعد از رسول خدا یک سال نگذشته بود که زلزله ای بر مدینه آمد که همه ی مردم از شدت وحشت از خانه به در شده بودند و علی در میانشان حاضر شد و خواند این آیه را و پایش را بر زمین کوبید و فرمود : زمین ابوتراب بر تو امر می کند آرام گیر.

معاویه که از غضب بر خود می پیچید گفت : ابن عباس راحت بگو تا قرآن باشد، علی هم خواهد بود؟

منبع: بحار الانوار ج ۴۴ ص ۱۲۵

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانی ertebat0bakhoda@

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله میفرماید: اگه فضائل علی علیه السلام رو بگویی ، گناهان زبانت پاک میشود ، اگر بشنوی گناهان گوش هایت، و اگر بخوانی از روی نوشته، گناهان چشمانت، پاک میشود.