معجزه ای از امام باقر علیه السلام

معجزه ای از امام باقر علیه السلام

ابوبصیر از ارادتمندان خاص امام باقر علیه السلام بود و از هر دو چشم نابینا شده بود.
می گوید: به امام باقر علیه السلام عرض کردم:
شما فرزندان پیامبر خدا هستید؟

فرمود: آری.
ابوبصیر: پیامبر خدا وارث همه انبیا بود. آیا هر چه آنها می دانستند پیغمبر هم می دانست؟
امام: آری.
ابوبصیر: آیا شما می توانید مُرده را زنده کنید و کور و بیمار مبتلا به پیسی را شفا دهید و از آنچه مردم می خورند و در خانه هایشان ذخیره می کنند خبر دهید؟
امام: آری، با اجازه خداوند. در این موقع حضرت به من فرمود: نزدیک بیا!

نزدیک رفتم، به محض این که دست مبارکش را بر صورت و چشمم کشید، بیابان، کوه، آسمان و زمین را به خوبی دیدم.

سپس فرمود:
آیا دوست داری همین گونه بینا باشی تا نظیر سایر مردم در قیامت به حساب و کتاب الهی کشیده شوی و یا مانند اول کور باشی و به طور آسان وارد بهشت گردی؟
عرض کردم: مایلم به حال اول برگردم.

آنگاه امام علیه السلام دست مبارکش را بر چشمم کشید، دوباره نابینا شدم.

بحار جلد۴۶ صفحه ۲۳۷

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانی ertebat0bakhoda@

https://s2.uupload.ir/files/emam_bagher3_rxie.jpg

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها وَ السِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ

خداوندا به مقدار علمِ بی پایانت بر فاطمه و پدرش و شوهرش و فرزندانش و رازی که در او قرار داده شده، صلوات و درود بفرست

ولادت امام باقر علیه السلام

ولادت امام باقر علیه السلام

امام محمدباقر علیه‌السلام، امام پنجم شیعیان بنا به روایتى در اول ماه رجب [۱] و بنا به روایتی در سوم صفر سال ۵۷ در مدینه منوره دیده به جهان گشود.[۲]
در تقویم جمهوری اسلامی ایران در حال حاضر اول رجب به عنوان روز ولادت آن حضرت ثبت شده است.[۳]

بیشتر مورخان گفته اند که سال تولدش ۵۷ قمرى بوده است. بنابراین وى چهار سال پیش از واقعه کربلا به دنیا آمد و همراه پدر بزرگوارش در این واقعه جانسوز حضور داشت. پدرش امام على بن الحسین علیه‌السلام معروف به سجاد و زین العابدین و مادرش فاطمه بنت الحسن المجتبى علیه‌السلام معروف به ام‌ الحسن و ام‌ عبدالله مى‌ باشند.

چون نَسَب شریف امام محمدباقر علیه‌السلام هم از پدر و هم از مادر به امام امیرالمؤمنین علیه‌السلام و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها مى‌ رسد، به ایشان علوى بین علویین و فاطمى بین فاطمیین گفته مى‌ شود. امام محمد بن على علیه‌السلام مکنى به ابوجعفر و ملقب به باقرالعلم و باقرالعلوم مى‌ باشد.

این امام همام پس از شهادت پدر ارجمندش امام زین العابدین علیه‌السلام در سال ۹۵ قمرى به مقام عظماى ولایت و امامت شیعیان نایل شد و پیروان اهل بیت علیهم‌السلام را در آن دریاى مواج سیاسى و نظامى عصر خویش و هرج و مرج‌ هاى آخر حکومت امویان به نیکى هدایت و رهبرى کرد. با این که میان رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله و تولد امام محمدباقر علیه‌السلام به مدت ۴۷ سال فاصله بود، در عین حال آن حضرت، سلام گرم و دلنشین پیامبر صلی الله علیه و آله را از سوى جابر بن عبدالله انصارى دریافت کرد.

جابر بن عبدالله که یکى از یاران رسول خدا صلی الله علیه و آله و از محبان اهل بیت علیهم‌السلام بود در سنین کودکى و نوجوانى امام محمدباقر علیه‌السلام، وى را در آغوش گرفت و سلام پیامبر صلی الله علیه و آله را به وى ابلاغ کرد. امام محمدباقر علیه‌السلام از آغاز زندگى تا شهادت خویش با ۱۱ تن از خلفا معاصر بود که همه آنان، جز یکى، از طایفه خبیثه بنى‌ امیه بودند.

سرانجام این امام همام در هفتم ذى الحجه و به روایتى در ربیع الاول سال۱۱۴ قمرى در۵۷ سالگى به وسیله زهرى که ابراهیم بن ولید بن عبدالملک در ایام خلافت هشام بن عبدالملک به آن حضرت خورانیده بود به شهادت رسید و در قبرستان بقیع، در کنار پدرش امام زین العابدین علیه‌السلام و جد مادرى‌ اش امام حسن‌ مجتبى علیه‌السلام به خاک سپرده شد.[۴]

پانویس
۱- زندگانى چهارده معصوم علیهم‌السلام (ترجمه اعلام الورى)، ص۳۶۸ و منتهى الآمال، ج۲، ص ۸۶
۲- بحارالأنوار (علامه مجلسی)، ج۴۶، ص ۲۱۷؛ کشف الغمه (علی بن عیسی اربلی)، ج۲، ص۳۱۸ و منتهى الآمال (شیخ عباس قمی)، ج۲، ص ۸۶.
۳- تقویم موسسه ژئو فیزیک دانشگاه تهران، مناسبتها: مصوب شورای فرهنگ عمومی
۴- نک: الارشاد (شیخ مفید)، ص۵۰۷؛ کشف الغمه، ج۲، ص۳۱۸؛ زندگانى چهارده معصوم علیهم‌السلام (ترجمه اعلام الورى)، ص ۳۶۸ و منتهى الآمال، ج ۲، ص ۸۶

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانی ertebat0bakhoda@

https://s2.uupload.ir/files/emam_bagher3_rxie.jpg

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

اَللهُمَّ بَارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا بَارَکتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم درود فرستادی، راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.
خداوندا بر محمد و آل محمد برکت نازل فرما، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم برکت نازل فرمودی، به راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.

اجتناب از تعیین وقت ظهور و تکذیب نمودنِ آن

اجتناب از تعیین وقت ظهور و تکذیب نمودنِ آن
 
برای ظهور امام زمان وقت و زمان مشخصی تعیین نشده است و طبق روایات این کار بسیار نهی شده است.
 
از امام باقر پرسیدند: آیا برای این امر (ظهور) وقت مشخصی وجود دارد؟ امام فرمودند: کسانیکه وقت تعیین میکنند دروغ میگویند(و سه بار تکرار کردند)(۱)
 
امام کاظم نیز فرموده اند: اگر به ما گفته می شد این امر (ظهور) تا دویست و یا سیصد سال دیگر واقع نمی شود، دل ها سخت می شد و بیشتر مردم از اسلام بر می گشتند، اما گفته اند این امر چه با شتاب پیش می آید و چه نزدیک است تا دلهای مردم آرام گیرد و فرج نزدیک احساس شود.(۲)
 
 همچنین امام صادق به مفضل بن عمر میفرمایند: ای مفضل برای آن وقتی مگذار که هر کس برای ظهور مهدی ما وقت تعیین نماید، خود را در علم خداوند شریک دانسته...(۳)

اللهم عجل لولیک الفرج

 

منابع:
 ۱- کافی ج۱ ص۳۶۸
۲- کافی ج۱ ص۳۶۹
۳-مکیال المکارم ج۲ ص۴۷۷ 

نقل شده از کانال تلگرامی کربلا به نشانی karballa_ir@

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

اَللهُمَّ بَارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا بَارَکتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم درود فرستادی، راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.
خداوندا بر محمد و آل محمد برکت نازل فرما، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم برکت نازل فرمودی، به راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.

ملاقات یکی از پیامبران با دو مُرده مختلف

ملاقات یکی از پیامبران با دو مُرده مختلف  

امام باقر (علیه السلام) فرمود: یکی از پیامبران بنی اسرائیل عبور می کرد، دید مرد مؤمنی در حال جان دادن است، ولی نصف بدنش در زیر دیواری قرار گرفته، و نیمی در بیرون دیوار است، و پرندگان و سگها بدن او را متلاشی کرده اند و می درند، از آنجا گذشت، در مسیر راه خود دید یکی از امیران ستمکار آن شهر مُرده است، جنازه او را بر روی تخت نهاده اند و با پارچه ابریشم کفن نموده اند، و در اطراف تخت، منقل هایی نهاده اند که بوی خوش عودهای خوشبو از آنها برخاسته است.

آن پیامبر به خدا متوجه شد و عرض کرد: خدایا من گواهی می دهم که تو حاکم و عادل هستی و به کسی ظلم نمی کنی، این مرد (مرد اولی) بنده تو است و به اندازه یک چشم به هم زدن، برای تو شریک نگرفته، مرگ او را آن گونه (با آن وضع رقبت بار) قرار دادی و این (امیر) نیز یکی از بنده های تو است که به اندازه یک چشم به هم زدن به تو ایمان نیاورده است؟ (آن چیست و این چیست؟)

خداوند به او وحی کرد: ای بنده من! همان گونه که گفتی حاکم و عادل هستم و به کسی ظلم نمی کنم. آن (مرد اولی) بنده من، نزد من گناهی داشت، مرگ او را با آن موضوع قرار دادم تا مجازات گناه او این گونه انجام گیرد، و وقتی که مُرد، هیچ گونه گناهی در او بجای نماند، ولی این بنده من (امیر) که کار نیکی در نزد من داشت، مرگ او را با چنین وضعی قرار دارم، تا پاداش کار نیک او را داده باشم و هنگام مرگ نزد من هیچگونه نیکی (و طلب) نداشته باشد.

منابع:

اصول کافی، ج 2، ص 446، 

باب عقوبه الذنب، حدیث 11

نقل شده از کانال تلگرامی عالم پس از مرگ به نشانی Pas_As_Marg@

اَللهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

اَللهُمَّ بَارِک عَلی مُحَمَّدٍ وَّ عَلی آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا بَارَکتَ عَلی اِبراهیمَ وَ عَلی آلِ اِبراهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَّجِیدٌ.

خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم درود فرستادی، راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.
خداوندا بر محمد و آل محمد برکت نازل فرما، همان گونه که بر ابراهیم و آل ابراهیم برکت نازل فرمودی، به راستی که تو ستوده شده و بزرگواری.

اگر ستایش شدى، شاد مشو و اگر نکوهش شدى، بیتابى مکن

امام باقر علیه السلام: 

اگر ستایش شدى، شاد مشو و اگر نکوهش شدى، بیتابى مکن و پیرامون آنچه درباره تو گفته شده است بیندیش. اگر دیدى که آنچه گفته اند در تو هست، مصیبت افتادن از چشم خداوند عزّوجلّ، به سبب خشمناک شدنت از حقیقت، بزرگتر از مصیبت افتادنت از چشم مردم است که از آن مى ترسى و اگر خلاف آن چیزى باشى که گفته اند، این خود ثوابى است که بى رنج به دست آورده اى. (یعنی اگه چیز خلاف و دروغی به تو نسبت داده اند، مرتکب تهمت شده اند و روز حساب که روز قیامته، باید از ثواب ها و کارهای نیکشان به جبران تهمتی که بهت زده اند بدهند و این ثواب بی رنج و بدون زحمت است که بدست میاری. البته اگه اون شخص، کار نیکی در پرونده اعمالش نداشته باشه لاجرم باید بار گناهان تو را به دوش بکشد)
و بدان که تو دوست [و پیرو ] ما نیستى مگر آن گاه که اگر همه همشهریانت بر ضد تو همداستان شوند و بگویند: تو مرد بدى هستى، این سخن تو را اندوهگین نسازد و اگر بگویند: تو مرد خوبى هستى، این سخن شادمانت نگرداند. بلکه خودت را با قرآن بسنج، اگر پوینده راه آن بودى و به آنچه به بى اعتنایى بدان فراخوانده است بى اعتنا و به آنچه بدان ترغیب کرده است راغب بودى، پس پایدارى کن و خوش باش؛ زیرا که آنچه درباره تو گفته شده به تو زیانى نرساند و اما اگر از قرآن جدا بودى، چرا باید فریب نفست را بخورى!

تحف العقول صفحه 284

نقل شده از کانال تلگرامی راز نهج البلاغه به نشانی raz_Nahjolbalagheh@

پوستر از سایت اهل بیت ahlolbait.com