راز مهلت خواستن امام حسین (علیه السلام) برای نماز

راز مهلت خواستن امام حسین (علیه السلام) برای نماز

امام حسین (علیه السلام) با همه سابقه ای که در طول عمر شریف خود در نماز و عبادت داشت، عصر تاسوعا از برادرش حضرت ابوالفضل (علیه السلام) خواست یک شب از امویان مهلت بگیرد تا در آن یک شب فقط دعا، نماز، تلاوت قرآن، استغفار و راز و نیاز باخدا داشته باشد؛ «فهو یعلم أنّى کنت قد اُحبّ الصّلاة له و تلاوة کتابه و کثرة الدعاء و الاستغفار». لذا بعد از صحبت ها و اتمام حجت هایی که با اصحاب خودش کرد به خیمه خود برگشت و تمام آن شب را به نماز و استغفار و دعا و تضرع گذراند؛ «ورجع(ع) إلی مکانه فقام لیلته کلّها یصلّى ویستغفر ویدعو ویتضرع».
چنان که اصحاب آن حضرت نیز این چنین بودند؛ «وقام أصحابه کذلک یصلّون ویدعون ویستغفرون». آنها در آن شب در جوار امام حسین (علیه السلام) همانند زنبور عسل، شهد شیرین شهادت را مزمزه و نام خدا را در حال رکوع و سجود و قیام و قعود زمزمه می کردند؛ «لهم دوىّ کدوىّ النحل ما بین راکع وساجد وقائم وقاعد».

در ظهر عاشورا که تنور جنگ به شدت گرم و درگیری و نبرد به نهایت درجه شدت خود رسیده بود، وقتی صحبت از نماز شد، به فکر اقامهٴ نماز افتاد و فرمود: «ذکرت الصّلاة جعلک الله من المصلّین نعم هذا أوّل وقتها ثم قال: سلوهم أن یکفّوا عنّا حتی نصلّى»؛ نماز را به یادمان آوردی خدا تو را از نمازگزارانی قرار دهد که به یاد او هستند، بله اکنون اول وقت آن است، از دشمنان بخواهید که دست از جنگ بشویند تا نمازمان را بخوانیم. و چون آنها حاضر به تعطیل کردن جنگ نشدند، سعید بن عبدالله حنفی و زهیر بن قین پاسداری از جان امام (علیه السلام) در حال نماز را به عهده گرفتند و در نهایت، این دو شهید سعید فدای نماز شدند. این نماز سه خصوصیت برجسته داشت: جماعت، اول وقت بودن، علنی بودن.

با آن که امام حسین (علیه السلام) می توانست این نماز را به صورت انفرادی، اندکی دیرتر و در خیمه بخواند، ولی چنین نکرد و آن را با سه خصوصیت ذکر شده بجا آورد. لذا در غالب زیارتهای آن حضرت «أشهد أنّک قدأقمت الصّلاة» به عنوان یکی از نقاط برجستهٴ زندگی آن حضرت ذکر می شود.

پی نوشت:
(برگرفته از کتاب حماسه و عرفان، آیت الله جوادی آملی، ص243)

نقل شده از کانال تلگرامی کربلا به نشانی karballa_ir@

مرحوم آیت الله مجتهدی تهرانی فرمودند:

اگر دیدید نمازتان به شما لذت نمیدهد؛

قبل از تکبیر و شروع نماز بگویید:

«صلی الله علیک یا اباعبدالله الحسین (ع)»

آن نماز دیگر عالی میشود!

رابطه علاقه به امام حسین علیه السلام و نماز

هرکس امام حسین را دوست داشته باشد و نماز نخواند عشق و علاقه او سطحی و بدون معرفت است. و این علاقه اگر همراه نماز خواندن نباشد فایده ای ندارد.
همانگونه که هر کس نماز بخواند و امام حسین را دوست نداشته باشد نماز او نماز بازی با الفاظ و نماز غافلانه است ونماز مقبول نیست. همانطور که نماز خوانهای غافل امام حسین علیه السلام را شهید کردند.

علاقه به امام حسین یعنی علاقه به نماز
علاقه به نماز یعنی علاقه به امام حسین

شرط درستی علاقه به امام حسین نماز خواندن است و شرط‌ قبولی نماز علاقه به امام حسین علیه السلام است.

نقل شده از کانال تلگرامی ارتباط با خدا به نشانی ertebat0bakhoda@

به تو از دور سلام

السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ اَبَداً؛ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ

سلام بر تو اى اباعبداللّه و بر جان هایى که به درگاهت فرود آمدند، از جانب من سلام خدا بر تو باد همیشه تا هستم و تا شب و روز باقى است و خدا زیارت شما را آخرین زیارت از سوى من قرار ندهد

السَّلامُ عَلَى الْحُسَیْن

سلام بر حسین

و عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْن

و بر على بن الحسین

و عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْن

و بر فرزندان حسین

و عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْن

و بر یاران حسین

ملاقات خانم خانه دار با امام زمان ارواحنافداه در مجلس روضه!

داستان واقعی

ملاقات خانم خانه دار با امام زمان ارواحنافداه در مجلس روضه!

ایام عزاداری سیدالشهدا علیه السلام نزدیک بود، هر سال یک دهه عزاداری داشتند در حسینیه، امسال اما شور و اشتیاق عجیبی از امام زمان ارواحنافداه در دلش افتاده بود، ‌قبل از شروع عزاداری ها نشست رو به قبله و با آقایش خلوتی کرد، با خواهش و تمنا از مولا خواست بخاطر جد غریبش هم که شده امسال به مجلس آنها هم بیاید، به دلش الهام شد خبری در راه است...

شب اول عزاداری رسید، قبل از شروع مراسم، بالای مجلس پتوی نویی را چهارلا کرد و یک پشتی استفاده نشده روی آن گذاشت، به شوهرش سفارش کرد کسی اینجا نشیند، شوهرش پرسید چرا؟ جواب داد، این، جای آقایم است... شوهر تبسمی کرد و گفت: چشم...

شبهای عزاداری یکی یکی سپری میشد، هر شبی که می رسید در طول مراسم همه حواسش به همان جای خالی بود، مدام پرده را کنار میزد و قسمت مردانه را وارسی میکرد، چشم میدوخت به همان جای خالی... شب آخر هم آمد، خبری نشد، عزاداری هم تمام شد، خبری نشد، موقع صرف غذا شد، رفت به آشپزخانه، بغض گلویش را فشار میداد، دلش داشت میترکید، اشکش سرازیر شد، گفت برای بار آخر بروم آن جای خالی را ببینم، پرده را کنار زد، سید معمم جلیل القدری را دید، همان جا نشسته بود، او جمعیت را میدید اما انگار هیچکس او را نمیدید، همه مشغول صحبت کردن بودند، توجهی نداشتند به او، روضه خوان دعای آخر مراسم را میخواند، جوان خوش سیما دستانش را به سمت آسمان بلند کرده بود و بعد از هر دعایی با لحن ملیحی آمین میگفت، غذا را آوردند، چند لقمه ای از غذا به آرامی در دهان گذاشت، چندین بار با مهربانی به سمت آشپزخانه نگاه میکرد و تبسم... بوی عطر عجیبی حسینه را پُر کرده بود... 

یکی از خانم ها که در آشپزخانه مشغول بود گفت چه بوی عطر فوق‌العاده ای در فضا پیچیده، دوباره پرده را کنار زد، نگاهش را به جای همیشگی انداخت اما کسی را ندید، از درب خروج هم هیچکس خارج نشده بود، شوهرش را سریع صدا زد، تو کسی را با این مشخصات ندیدی در قسمت مردانه، نشسته بود همان جایی که آماده کرده بودم، شوهرش جواب داد نه ولی عطر بسیار خوشی در قسمت مردانه پیچیده بود که همه متوجه شدند، این صحبت را که از شوهرش شنید خیلی منقلب شد، صحبت حضور مولا در مراسم دهن به دهن در حسینیه پیچید، جمعیت منقلب شده بود، صدای ناله یا صاحب الزمان تا ساعت‌ها بعد شنیده میشد...

صفائی بود دیشب با خیالت خلوت ما را
ولی من باز پنهانی تو را هم آرزو کردم

منبع: برداشتی آزاد از تشرف خانم محمدی

پایگاه اطلاع رسانی مهدیه تهران

【 اللّهُــمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــــ الْفَــرَج 】

نقل شده از کانال تلگرامی منتظران ظهور به نشانی montazeran313313@

به تو از دور سلام

السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ اَبَداً؛ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ

سلام بر تو اى اباعبداللّه و بر جان هایى که به درگاهت فرود آمدند، از جانب من سلام خدا بر تو باد همیشه تا هستم و تا شب و روز باقى است و خدا زیارت شما را آخرین زیارت از سوى من قرار ندهد

السَّلامُ عَلَى الْحُسَیْن

سلام بر حسین

و عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْن

و بر على بن الحسین

و عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْن

و بر فرزندان حسین

و عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْن

و بر یاران حسین

آیا ما آفریده شدیم که وقتمون رو پای سریال و فیلم و فوتبال صرف کنیم؟

ترس از مرگ و یاد مرگ 

سوال :
مدتی هست که از فکر آخرت و مردن میترسم ، حدیث داریم که یاد مرگ خوب هست ولی من استرس دارم .... 
چه کار کنم آروم بشم ؟

جواب :  

ترس از مرگ، مثل ترس بچه برای خارج شدن از رحم مادر هست.

مرگ یکی از مراحل زندگی برای انتقال از این عالم به عالم برزخ هست.

در واقع ترس از خود مرگ معنا نداره، چون یه جابجایی از یه عالم به یه عالم تقریبا ناشناخته هست،
و ترس حقیقی باید از اعمال خود انسان باشه،

مثل اینکه یه سری رو تو یک شهر به مدت یکسال نگهداری میکنن و بعد از یکسال بعضی ها رو میفرستن به بیابانهای خشک و بی آب و علف و بعضی ها رو میفرستن به سرزمینهای خوش آب و هوا،
و این تقسیم بندی به رفتار این یکسالشون بستگی داره.

حالا شما این یکسال رو تمام عمر زندگیتون در نظر بگیرید، ببینید اگه اونطور که خدا میخواسته رفتار کردید که باید از رسیدن مرگ خوشحال باشید چون به یه سرزمین ابدی خوش آب و هوا منتقل میشید.

اما اگر اعمالتون درست نیست، خب طبیعیه که نگران باشید و این نگرانی باید باعث بشه که خودتون رو آماده کنید نه اینکه همش تو نگرانی باشد.

این ترس از مرگ باید به صورتی باشه که سازنده باشه نه تخریب کننده،
تلاش رو در شما تقویت کنه نه بی خیالی و بی حالی رو، 
باید به شما امید بده نه اینکه امید رو از شما بگیره
امید به زندگی ابدی بهتر

دقیقا مثل اون جوانی که میره اروپا کار میکنه و پولهاشو رو میفرسته ایران که وقتی برگشت تا آخر عمرش رو خوش باشه
همین قاعده دقیقا برای مرگ جاری هست، 
یعنی زمانی که جوان برمیگرده که از پولهاش استفاده کنه، همون زمانی هست که مرگ به سراغ شما میاد تا برید و از نعمتهای اون دنیا استفاده کنید.

البته شرطش اینه که مثل اون جوان که برای جمع کردن پول زحمت کشیده،
شما هم برای به دست آوردن ثواب و رضایت خدا تلاش کنید.

مطمئنا با راحت بودن و بیخیال بودن نسبت به واجبات و محرمات، قیامت آباد نمیشه،
و این حرفها که شما دل رو نشکن و به دیگران کمک کن، نیاز نیست نماز بخونید و روزه بگیرید، برای همین دنیا خوبه و به درد آخرت نمیخوره.

از اموات عبرت بگیریم و با خدا دوست بشیم:

اونهایی که از دنیا رفتن آرزو دارن خداوند به قدر گفتن یک لا اله الا الله زندشون کنه و دوباره بمیرن!!!

آرزو دارن برای یه لحظه هم شده به این دنیا بیان و یه کار خیر و صالحی انجام بدن و دوباره بمیرن!!!

تا فرصت هست و خداوند بهمون مهلت داده باید دست به کار بشیم و اعمال صالح انجام بدیم و خودمون رو به یاد خدا عادت بدیم و در یک کلام با خدا دوست بشیم

و از اوناییکه مُردن عبرت بگیریم و خیال نکنیم قراره تا ابد تو این دنیا بمونیم!

هرکی در این دنیا حقیقتا و خالصانه با خدا دوست بود یقین بدونه که بعد مرگ هیچ حزن و ترسی نداره، چون خود خدا گفته دوستان من هیچ خوف و حزن و ناراحتی و اندوهی ای نخواهند داشت.

https://s6.uupload.ir/files/hadith825_6az2.jpg

گفتگوی فرشتگان با انسان در هنگام مرگ 

وقتی که‌ انسان‌ میخواهد رحلت‌ کند، ملائکه‌ به او‌ میگویند:

و لَقَدْ جِئْتُمُونَا فُرَ'دَی' کَمَا خَلَقْنَـٰکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ.
پیش ما تنها آمدید، همچنانکه به دنیا آوردیمتان تنها بودید، چیزی نداشتید و نه‌ پدر میشناختید نه‌ مادر نه‌ برادر

و تَرَکْتُم‌ مَّا خَوَّلْنَـٰکُمْ وَرَآءَ ظُهُورِکُمْ.
با آمدن مرگ هر چه‌ مال‌ به‌ شما دادیم‌ را از دست داده اید.

اما اطرافیان‌ و آشنایانی که‌ به انها اعتماد داشتید با شما نیامده‌اند؛ ما آنها را با شما نمیبینیم‌.

و مَا نَرَی' مَعَکُمْ شُفَعَآءَکُمُ الَّذِینَ زَعَمْتُمْ أَنَّهُمْ فِیکُمْ شُرَکَـٰؤُا.
چرا آنها نیامدند؟ چرا پدر، مادر، زن‌، فرزند را با خود نیاوردید؟ چرا شریک‌ شما با شما نیامد؟
اینجا عالمی است‌ که‌ شما را تنها میبینیم‌;

میدانید چرا تنها شدید؟
چون: لَقَد تَّقَطَّعَ بَیْنَکُمْ.

بین‌ شما و آنها جدایی افتاد. چون‌ شما از این‌ دیار به‌ دیار دیگر میروید.

و ضَلَّ عَنکُم‌ مَّا کُنتُمْ تَزْعُمُونَ.
آنچه‌ در دنیا میپنداشتید در اینجا هم‌ بدرد شما بخورد و دستی از شما بگیرد، گم‌ شد و اثری از آن‌ نماند.

سوره انعام آیه 94

در این عمری که میدانی 
فقط چندی تو مهمانی!

به جان و دل، تو عاشق باش
رفیقان را مراقب باش

دل موری نرنجانی 
که آخر تو میمانی

و مشتی خاک که از آنی.

نقل شده از کانال تلگرامی عالم پس از مرگ به نشانیPas_As_Marg@ 

حر جوانمردی است خوب، زیرا امام حسین را صدا زد و در هنگام صبح جان خود را فدا نمود (5)

حر بن یزید ریاحی (5)

سرانجام در آغوش ارباب

و نَادَى عُمَرُ بْنُ‌ سَعْدٍ یَا ذُوَیْدُ أَدْنِ‌ رَایَتَکَ‌ فَأَدْنَاهَا ثُمَّ‌ وَضَعَ‌ سَهْمَهُ‌ فِی کَبِدِ قَوْسِهِ‌ ثُمَّ‌ رَمَى وَ قَالَ‌ اشْهَدُوا أَنِّی أَوَّلُ‌ مَنْ‌ رَمَى ثُمَّ‌ ارْتَمَى النَّاس

 

عمر بن سعد فریاد زد: اى درید پرچم را نزدیک آر، پس درید پرچم را نزدیک آورده سپس عمر بن سعد تیرى بکمان گذارده بسوى لشکر حسین علیه السلام پرتاب کرد و گفت: گواهى دهید که من نخستین کسى بودم که تیر رها کردم‏

حر گفت: یا ابن رسول اللّه! به من اجازه بده تا از طرف تو بجنگم. امام حسین به وی اجازه داد و او در حالی مشغول کارزار شد که این رجز را می خواند:

أضْرِبُ فِی أَعْنَاقِکُمْ بِالسَّیْفِ*** عَنْ خَیْرِ مَنْ حَلَّ بِلَادَ الْخَیْفِ 

(من با این شمشیر از طرف بهترین مردان که از بلاد خیف آمده اند به گردن های شما می زنم.)

فاتاه الحسین و دمه یشخب فقال (ع): بخ بخ یا حر، انت حرّ کما سمیت فی الدنیا و الآخرة، ثم انشا الحسین (ع): 

 

امام حسین در حالی به بالین حر آمد که خون او با فشار از بدنش خارج می شد. امام علیه السلام به او فرمود: ای حر به به!! تو همان طور که نامت نشان می دهد، در دنیا و آخرت آزادمرد هستی، سپس این شعر را سرود:

لنِعْمَ الْحُرُّ حُرُّ بَنِی رِیَاحٍ*** وَ نِعْمَ الْحُرُّ مُخْتَلَفَ الرِّمَاحِ

و نِعْمَ الْحُرُّ إِذْ نَادَی حُسَیْناً*** فَجَادَ بِنَفْسِهِ عِنْدَ الصَّبَاحِ

حر که از قبیله بنی ریاح است، مرد بسیار خوبی است و حر در هنگام نیزه زدن مردی است نیکو.

حر جوانمردی است خوب، زیرا امام حسین را صدا زد و در هنگام صبح جان خود را فدا نمود.

منابع:

بحارالانوار
الارشاد شیخ مفید
اللهوف سید بن طاووس
امالی شیخ صدوق 

نقل شده از کانال تلگرامی مصباح به نشانی misbah110@

توبه حر (4)

حر بن یزید ریاحی (4)

توبه حر

ثمَّ‌ ضَرَبَ‌ فَرَسَهُ‌ قَاصِداً إِلَى  الْحُسَیْنِ‌ عَلَیْهِ‌ السَّلاَمُ‌ وَ یَدُهُ‌ عَلَى رَأْسِهِ‌ وَ هُوَ یَقُول

و رکاب بر اسب زد و متوجه بسوى حسین گردید در حالى که دست بر سر خود گذاشته و عرض میکرد:

اللَّهُمَّ‌ إِلَیْکَ‌ أَنَبْتُ‌ فَتُبْ‌ عَلَیَّ‌ فَقَدْ أَرْعَبْتُ‌ قُلُوبَ‌ أَوْلِیَائِکَ‌ وَ أَوْلاَدِ بِنْتِ‌ نَبِیِّکَ‌ 

بار الها بسوى تو بازگشتم توبه‌ام را بپذیر که من دلهاى دوستان تو و فرزندان دختر پیغمبر تو را لرزاندم

فجعل الحرّ یقبّل الارض بین یدی الحسین، فقال له: ارفع راسک یا شیخ، فرفع راسه

پس حر در حالیکه که رویش را به زمین افکنده بود به سمت حسین علیه السلام رفت و وقتی ارباب او را دید به او گفت: ای شیخ سرت را بلند کن پس او سرش را بلند کرد.

و قَالَ‌ لِلْحُسَیْنِ‌ عَلَیْهِ‌ السَّلاَمُ‌ جُعِلْتُ‌ فِدَاکَ‌ أَنَا صَاحِبُکَ‌ الَّذِی حَبَسَکَ‌ عَنِ‌ الرُّجُوعِ‌ وَ جَعْجَعَ‌ بِکَ‌ وَ مَا ظَنَنْتُ‌ أَنَّ‌ الْقَوْمَ‌ یَبْلُغُونَ‌ مِنْکَ‌ مَا أَرَى وَ أَنَا تَائِبٌ‌ إِلَى اللَّهِ‌ تَعَالَى فَهَلْ‌ تَرَى لِی مِنْ‌ تَوْبَة

پس به آن حضرت عرض کرد: فدایت شوم من همانم که بهمراه تو بودم و نگذاشتم تو باز گردى و کار را بر تو تنگ گرفتم ولى گمان نمى‌بردم که این مردم کار را با تو تا به این حد خواهند رساند و من اکنون بسوى خدا بازگشته‌ام آیا توبۀ مرا پذیرفته مى‌بینى‌؟

فقَالَ‌ الْحُسَیْنُ‌ عَلَیْهِ‌ السَّلاَم نَعَمْ‌ یَتُوبُ‌ اللَّهُ‌ عَلَیْک

حسین علیه السلام فرمود: آرى خداوند توبۀ تو را مى‌پذیرد.

قالَ الْحُرُّ فَلَمَّا خَرَجْتُ مِنْ مَنْزِلِی مُتَوَجِّهاً نَحْوَ الْحُسَیْنِ ع نُودِیتُ ثَلَاثاً یَا حُرُّ أَبْشِرْ بِالْجَنَّةِ فَالْتَفَتُّ فَلَمْ أَرَ أَحَدا

حر می گوید: هنگامی که از منزل خود به سمت امام حسین خارج شدم، سه مرتبه شنیدم منادی می گفت: ای حر، مژده باد تو را به بهشت! وقتی متوجه صاحب این ندا شدم کسی را ندیدم.

فقُلْتُ ثَکِلَتِ الْحُرَّ أُمُّهُ یَخْرُجُ إِلَى قِتَالِ ابْنِ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ یُبَشَّرُ بِالْجَنَّةِ 

با خود گفتم: مادرت به عزایت بنشیند، تو برای جنگ با پسر رسول خدا (صلی اللّه علیه و آله) می روی و بشارت بهشت به تو داده می شود؟

و حر اولین کسی می شود که اذن می گیرد که جان خود را فدای ارباب کند.

منابع:

بحارالانوار
الارشاد شیخ مفید
اللهوف سید بن طاووس

نقل شده از کانال تلگرامی مصباح به نشانی misbah110@